Κι ο ποιητής ανάξιος πια! Κι ακόμα ανάξιος κι ο σοφός, που δεν ανάφτουν πυρκαγιά κι απο του λύχνου τους το φως! Όταν αλύπητη βαριά ξεσπά η Ανάγκη, και προστάζει, Ανάξιος είναι όποιος διστάζει! Ανάξιος όποιος ξάφνου ακούει το προσκλητήρι των καιρών να τον φυσάει ή να τον κρούει σάλπιγκα ή τύμπανο, το ακούει, δε λέει: Παρών..."
Κ.Παλαμάς
«Δεν λυπάμαι του ποιητές που έμειναν χωρίς κοινό, λυπάμαι το κοινό που έμεινε χωρίς ποιητές» …
Οδυσσέας Ελύτης
2 comments:
Για να καταλάβουν αυτά τα στιχάκια οι δικοί μας πρέπει να είναι ελεύθεροι άνθρωποι.
Οι δικοί μας πολιτικοί έχουν εξανδραποδιστεί από την αλβανική εξουσία και δεν έχουν την πνευματικότητα να σηκώσουν το ανάστημα τους! Κι όπως ειπε ο Κωστής Παλαμάς:
''Όταν αλύπητη βαριά ξεσπά η Ανάγκη, και προστάζει, Ανάξιος είναι όποιος διστάζει! Ανάξιος όποιος ξάφνου ακούει το προσκλητήρι των καιρών να τον φυσάει ή να τον κρούει σάλπιγκα ή τύμπανο, το ακούει, δε λέει: Παρών..."
Γι'αυτο ακριβώς ειναι ΑΝΑΞΙΟΙ!
είμαι μια επιστήμων Βορειηπειρώτισσα από το εξωτερικό και θα ήθελα να σας χαιρετίσω με τους στίχους του μεγάλου δικού μας Νίκου Κατσαλίδα.
οδεύω για τις Θερμοπύλες με τριακόσιους πίσω μου.
μα που' ν οι άλλοι όπισθεν; Πως μας άφησαν μόνους μας;
Που μάστε λίγοι δεν μου κάθεται καρφί. Τους εφιάλτες τι να κάμω, πείτε!
Τώρα, καθόλου δε φοβούμαι πια τους Πέρσες.
Τώρα, φοβούμαι τους δικούς μας, που μ αφησαν μόνο πίσω απ τα ερημωμένα όρη.
Και σαμπώς να μη φτάναν ολ αυτά, τις νύχτες
αλυχτουν και αλουπές καμπίσιες.
Δημοσίευση σχολίου