Η στάση της μειονότητας και του ελληνισμού γενικότερα στις δηλώσεις Μπερίσα και του αλβανικού εθνικισμού

Ομόνοια και ΜΕΓΚΑ ζητούν δάφνες  και προσοχή από την ανούσια εθνικοφροσύνη στην Ελλάδα  

Οι άμεσες, έντονες και σε όλα τα μήκη και μεγέθη αντιδράσεις στην Ελλάδα με αφορμή τις δηλώσεις - αφιέρωμα Μπερίσια στην Αυλώνα στις εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια από την ανεξαρτησία της Αλβανίας, (για τους πρωτεργάτες της πράξης ανεξαρτησίας, που κατά το Μπερίσια αφορούσε τότε τα αλβανικά εδάφη από την Πρέβεζα  μέχρι το Πρέσοβο, από τα Σκόπια μέχρι την Ποντγκορίτσα), επιβεβαίωσαν τους φόβους ότι στις καταστάσεις οικονομικής και γενικότερης κρίσης η Ελλάδα εύκολα μπορεί να αναζητήσει καταφύγιο και λύσεις «στον εθνικισμό», ότι η ίδια η ελληνική κυβέρνηση βρισκόταν υπό πίεση για να αντιδράσει στον ανερχόμενο Αλβανικό εθνικισμό, τον οποίο χαρακτήριζε ο ανθελληνισμός και ως τέτοιος είχε επεκταθεί σε κοινωνικά και πολιτικά σκέλη,

πλην τον πρωθυπουργό της χώρας και ότι η Ελλάδα μπορεί να πέσει στην παγίδα του αλβανικού εθνικισμού, να παίξει το παιγνίδι του, (οι ρίζες του οποίου αντλούν απ’ αλλού δύναμη) και να οδηγήσει σε επιδείνωση τις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών.

Δεν πρέπει να τρέφουμε καμιά αυταπάτη ότι η καλλιέργεια της σύγχρονης μυθολογίας περί εθνικής Αλβανίας, με έντονη την ανθελληνική χροιά, αποτέλεσε την βασική προϋπόθεση των πολυήμερων εορταστικών εκδηλώσεων στη χώρα, ότι η εθνική αυτή μυθολογία θα αποτελέσει την βασική προεκλογική τροφή στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές, ότι, όπως φάνηκε, στο κλίμα αυτό δεν άντεξε ούτε ο πρωθυπουργός της χώρας. Και τέλος ότι τους μηχανισμούς αυτής της μυθολογίας αισθάνθηκαν ως πολυδιάστατη εθνικιστική πίεση οι Έλληνες στην Αλβανία.

Δεν θα κατάκρινα το αργό ξύπνημα της Ελλάδας. Εκείνο που φοβίζει, είναι ο ελληνικός αυθορμητισμός και η αντίδραση κατά του αλβανικού εθνικισμού, ως υπεκφυγή από την κρίση και για εσωτερική κατανάλωση. Τόσα χρόνια στην Αλβανία τα ίδια λέγονται σε επίσημο και ανεπίσημο τρόπο. Γιατί ήταν τόσο βουβή και τυφλή η Ελλάδα;!! Ο κύριος Αβραμόπουλος αν θα πήγαινε στην Αυλώνα, μήπως δεν θα κάθονταν κάτω από μια αφίσα στην εξέδρα των επισήμων όπου έξι πόλεις της ελληνικής επικράτειας αναγράφονταν ως αλβανικές;!!

Φοβίζει περισσότερο η στάση των πολιτικών εκπροσώπων της ε. ε. μειονότητας (και έχω εδώ υπόψη μου και τους δυο φορείς που διεκδικούν την πρωτοκαθεδρία εκπροσώπησής μας).  Δεν έκαναν τίποτε για να εμψυχώσουν ηθική εθνική αντίσταση σε όλη αυτή την αφόρητη πίεση αλβανισμού. Δεν άρθρωσαν σθεναρό λόγο και αντίδραση στον απεριόριστο αλβανικό εθνικισμό, ο οποίος, στην ανθελληνική εκδήλωση,  είχε στην πράξη παγιδέψει την εθνική ελληνική μειονότητα.

Και μόλις στην Ελλάδα «ξέσπασε» ως χείμαρρος στα πρωτοβρόχια η αντίδραση κατά των δηλώσεων Μπερίσια, πρόβαλλαν και οι «επίσημοι» φορείς μας ΟΜΟΝΟΙΑ και ΜΕΓΚΑ με δηλώσεις.

Νομίζω ότι χρέος των πολιτικών μας σε τέτοιες πραγματικά δύσκολες στιγμές δεν είναι να παράσχουν υπεράσπιση και συμπαράσταση στην Ελλάδα, πλέοντας στην ίδια γραμμή με τα ελληνικά πολιτικά κόμματα και άλλους ελληνικούς φορείς. Πρώτο μέλημα είναι να εμψυχώσουν τον εδώ ελληνισμό, να του εμπνεύσουν αντίσταση και να αντιδράσουν ενεργητικά κατά αυτού του είδους αλβανικού εθνικισμού. Όχι μόνο δεν το έκαναν, (δεν είδαμε καμιά αντίδραση προς αλβανική πλευρά αυτού του είδους), αλλά και οι τωρινές δηλώσεις τους στόχο έχουν την εσωτερική κατανάλωση και εντυπωσιασμό (γιατί είναι «εκ΄του γραφειου τύπου», γιατί έχουν προορισμό τα μπλογκς  και το ελληνικό κοινό. Καμιά τους δεν απευθύνεται στο αλβανικό κοινό και επίσημους φορείς= προπαγάνδα και δημαγωγία). Η χρήση υψηλού ύφους, προς το επίσημο των ελληνικών ανακοινώσεων στην ανακοίνωση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, σπεύδει επίσης να επικυρώσει στην ελληνική κοινή γνώμη την ταυτότητα του μόνιμου εκπροσώπου της ε. ε. μειονότητας, εφόσον η γλώσσα της δήλωσης ΜΕΓΚΑ που προηγήθηκε χρονικά, διακρίνονταν για ένα πεζό ύφος.

Ο συντάκτης της ανακοίνωσης της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, όταν πριν από χρόνια μετέφραζε τα σχολικά βιβλία που λένε ότι τα σύνορα της Αλβανίας είναι μέχρι την Πρέβεζα, δεν έβλεπε τις «ανεδαφικές και ανιστόρητες» αλβανικές θέσεις αυτού του ύφους που θέτουν «σε απειλή την ειρήνη και την συμπόρευση των χωρών προς την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση»;!!

Η δήλωση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ τασσόμενη στο ίδιο μήκος κύματος με το σύνολο των ελληνικών αντιδράσεων, σπεύδει ακόμα να πετύχει στα μάτια της Ελλάδας αντιπολιτευτικό λόγο κατά της αλβανικής κυβέρνησης, όχι για κάτι άλλο, αλλά επειδή εκεί, στον κυβερνητικό συνασπισμό, βρίσκονται κάποιοι Έλληνες αντίπαλοι της ηγεσίας της ΟΜΟΝΟΙΑΣ.

Απ΄ τη δική της πλευρά η δήλωση του ΜΕΓΚΑ βρίσκει την πιο ακατάλληλη ώρα να κάνει αντιπολίτευση και στην Ελλάδα και βλέπει, σ΄ αυτή τη δύσκολη στιγμή την ε.ε. μειονότητα να «αισθάνεται απροστάτευτη μεταξύ Σκύλας και Χάρυβδης»….!!!

Ερωτώ: Πόσο και σε τι βοηθούν την ε. ε. μειονότητα οι ανακοινώσεις αυτές; Σε τίποτε. Απλώς οι συγκεκριμένες πολιτικές ηγεσίες, ζητούν λίγο δάφνες  και προσοχή από την επίσης γενικόλογη εθνικοφροσύνη στην Ελλάδα  

Την ίδια στιγμή οι επιτήδειοι βρήκαν την ευκαιρία να ξεσπαθώσουν κατά των Ελλήνων που δεν «είναι Έλληνες», αλλά «Αλβανοί» επειδή συνεργάζονται με Αλβανικά κόμματα, ή έχουν κάποιες θέσεις στον κυβερνητικό και κρατικό μηχανισμό και πάει λέγοντας. Συνεπώς, ενώ στην Ελλάδα και την Αλβανία ο εθνικισμός ή πατριωτισμός ενώνει τους πάντες σε ένα χαράκωμα, εμείς εδώ, σ΄αυτή  τη φτωχογειτονιά της Βορείου Ηπείρου, βρίσκομε την πιο ακατάλληλη εθνική στιγμή για να ξεφορτωθούμε ο ένας τον άλλο.

Θυμίζουμε ότι  στη δεκαετία του τριάντα, όταν επρόκειτο για να πετύχουν τον εθνικό σκοπό για την λειτουργία των ελληνικών σχολείων οι Βορειοηπειρώτες ενώθηκαν ανεξαρτήτως συμφερόντων και κέρδισαν. Στο δεύτερο παγκόσμιο Πόλεμο, μπροστά σε κάθε δύσκολη εθνική στιγμή, όπως ήταν αν θέλουμε το μακελειό της Γλύνας, οι άντρες αυτού του τόπου, ανεξαρτήτως ιδεολογικών πιστεύω τολμούσαν να καθίσουν μαζί και να αποφασίσουν από κοινού για τα σημαντικά εθνικά θέματα.

Εμείς βρίσκομε την πιο δύσκολη στιγμή για να θάψουμε ο ένας τον άλλο.

Θα ήταν πάρα πολύ σημαντικό  αν αυτή τη στιγμή οι Έλληνες Βορειοηπειρώτες  θα καθότανε σε ένα κοινό τραπέζι και θα συζητούσαν εθνικά, θα έβγαζαν συμπεράσματα και θα λάβαιναν κοινές αποφάσεις για την αντιμετώπιση της κατάστασης. Θα εξέδιδαν για τα Τίρανα και την Αθήνα, αλλά και τους διεθνείς οργανισμούς  μια κοινή διακοίνωση, θα μοίραζαν στο κάθε πολιτικό εκπρόσωπο καθήκοντα σε συνταύτιση με τον τόπο και τη θέση που έχει στην κοινωνία, τον κρατικό ή κυβερνητικό μηχανισμό, στο δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα. Τότε  και οι έλληνες μειονοτικοί θα ένιωθαν ασφαλείς, και οι άλλοι φορείς και παράγοντες θα μας έπαιρναν στα σοβαρά και θα μας λάμβαναν υπόψη…

Ο δρόμος όμως που επιλέξαμε θυμίζει το ανέκδοτο το οποίο ανασκευασμένο θα ήταν. Αφήνουμε τον τόπο μας αθωράκιστων και όταν φθάσουν οι ελέφαντες  εμείς θα ήμαστε το πατημένο χόρτο.  Ας σκεφτούν λίγο πιο πάνω από την μύτη τους, το εγωισμό τους και τα συμφέροντά τους οι πολιτικοί μας. Ας σταθούμε αυτές τις στιγμές δίπλα ο ένας στον άλλο και όχι απέναντι με τα σπαθιά έξω από τις θήκες.  

Παναγιώτης Μπάρκας  για το Βορειοηπειρώτη

Αργυρόκαστρο 01.12.2012