Επιθυμία για εξωτερίκευση προς πράξη των θετικών ενεργειών, τις οποίες ποδοπατούμε μέσα μας γιατί μας το επιβάλλουν «οι εξουσιαστές»

Του Παναγιώτης Μπαρκας

Αγαπητέ Βορειοηπειρώτη, συμφωνώ μαζί σου και σέβομαι την ωριμότητά σου σε σχέση με την κρίση των προβλημάτων. Τα όσα αναφέρεις για τις αρχές που πρέπει να τηρούνται όσον αφορά τα κοινά θέματα και γιατί πρέπει να προηγούνται στην ιεράρχηση με σημείο αναφοράς τα προσωπικά, κυρίως από τα δημόσια πρόσωπα, μεταξύ αυτών, όσο επιτρέπεται και εμού, τα βρίσκω ορθό και σωστό. Υπογραμμίζω ότι όλα αυτά ανήκουν σε καλά οργανωμένες και με αξιοπρεπή λειτουργία κοινότητες. Που σημαίνει ότι ξέρουν να σέβονται τις αρχές, τις αξίες, να αντιμετωπίζουν με ισότητα τα μέλη τους, να αγωνίζονται για τον πολιτισμό τους, την μόρφωσή τους, την ιστορία και τις παραδόσεις.

Δυστυχώς όμως, η κοινότητά μας δεν δείχνει ότι διέπεται από τις παραπάνω αξίες στη δόμηση και λειτουργία της. Επιτρέψαμε την ιδιοποίηση όλων των αξιών από μια χούφτα ανθρώπων, οι οποίοι έφτασαν μέχρι το σημείο να πιστέψουν ότι βρήκαν και τον μετρητή της εθνικότητας στον καθένα μας, αλλά που μετράει κατά τις εντολές τους, ή με σημείο αναφοράς πόσο τους κάνεις χοσανά.

Στην κοινότητά μας και σε όσους ασχολούνται με τα κοινά έχουν υπαγορεύσει την αυταρχική αρχή, ή «με μας», ή «ενάντίο μας». Οι «με μάς» βολεύονται. Δεν έχει σημασία η προσφορά τους στα εθνικά θέματα, οι αξίες τους, το παρελθόν τους… τίποτε. Είναι «οι καλοί» στους οποίους κρεμούν όλα τα εθνικά παράσημα για να δώσουν λίγο περισσότερη λάμψη στην εξουσία τους.

Στην κατηγορία των «εναντίον μας» υπάρχουν δύο επίπεδα: Οι «εναντίον» που δεν μιλούν για να μπορέσουν να έχουν μια τουλάχιστον ηρεμία. Αυτοί είναι πάρα πολλοί. Και οι λίγοι «εναντίον» που τολμούν να πουν την αλήθεια. Αυτοί, οι δεύτεροι, είναι που αντιμετωπίζονται ως εχτροί για τους οποίους υπάρχει μόνο αγκαθωτό συρματόπλεγμα (!!) Δεν μιλάω εδώ για τους «εναντίον» λόγω προσωπικών συμφερόντων, παρά το γεγονός ότι συχνά δημιουργούνται ανίερες συμμαχίες . 

Το χειρότερο είναι , που ανεύθυνα και ξεκινώντας από τα όσα αναφέρουμε, κανείς απ΄ όσους επιθυμούν να μιλήσουν δεν έχουν την ελάχιστη υπομονή και επιμονή να διαπιστώσουν οι ίδιοι γι΄ αυτό ή γι΄ αυτόν που θα κρίνουν. Ξεκινούν από τις ετικέτες άλλων, των «εξουσιαστών». Δυστυχώς, όπως αναφέραμε, ότι δεν μιλούν οι πολλοί «εναντίον». Μιλούν «οι με μάς» και μόνο βάση της αρεσιάς εκείνων που έχουν την εξουσία. Και στρέφονται κατά  «των εναντίον» κυρίως εκείνων «των εναντίον» που τολμούν και μιλούν με αποτέλεσμα να φαίνεται ότι όντως εκείνοι είναι οι κακοί. Έτσι εκείνοι πετυχαίνουν «το βόλεμα» που στοχεύουν. Ταυτόχρονα, έτσι δημιουργείται μια αναστραμμένη εικόνα της πραγματικότητας, ή μια ζούγκλα.

Έτσι που λες, αγαπητέ Βορειοηπειρώτη, καμιά φορά, όχι απλώς γιατί σε πνίγει το δίκιο, αλλά γιατί πιστεύεις ότι η αλήθεια έχει περισσότερο σημασία από την εξυπηρέτηση με τη σιωπή κάποιων κοινών, έστω και εθνικών, σκοπών. Και νομίζω ότι το να λες κάποιες αλήθειες, παρά το προσωπικό κόστος, (λόγω ύπαρξης της ζούγκλας), εξυπηρετείς καλύτερα τα εθνικά δίκαια.   

Χρέος , πιστεύω, είναι να καλλιεργήσετε ένα υγιές κλίμα διαλόγου, πέρα από τις βρισιές, τις τυμπανοκρουσίες, και τις κούφιες εθνοκορώνες. Να υποκινήσετε ένα ρεύμα θετικής και αντικειμενικής αξιολόγησης και προβολής των αξιών μας και όχι το κλίμα εσωστρεφούς και στείρας αντιπαράθεσης που εξυπηρετεί την τήρηση των οφίκιων από μια μικρή ομάδα. Να υποδείξετε τους πραγματικά υπεύθυνους για την κατάντια του τόπου μας και να απαλλαχτούμε από το μπέρδεμα του θύτη με το θύμα. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να απελευθερώσουμε δυνάμεις και ενέργειες σε όφελος των κοινών συμφερόντων.

Χωρίς να θέλω να Σας διδάξω μαθήματα. Τα είπα αυτά διότι διαπιστώνω ότι είναι αρχές και αξίες που Σας χαρακτηρίζουν και επιθυμώ να είμαι στο πλευρά τέτοιων αξιών.

Αργυρόκαστρο 23.09.2010 

Με την εκτίμηση και σεβασμό μου                             

Παναγιώτης Μπάρκας