Η εθνική ενότητα απαιτεί προσωπικές «θυσίες» !

Τέσσερεις πολιτικοί εκπρόσωποι της ΕΕΜ (3 του ΚΕΑΔ-Ομόνοια και 1 του Μέγκα) κλήθηκαν στην Αθήνα για την επίτευξη της ενότητας των δύο πολιτικών σχημάτων που εκπροσωπούν τον βορειοηπειρωτικό ελληνισμό. Παρόλο που γνωρίζουμε κάποιες θέσεις – προτάσεις, δεν θα αποκαλύψουμε και δεν θα σχολιάσουμε τίποτα καθώς οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται και δόθηκε νέο ραντεβού. Θα πούμε μόνο πως αν θέλουν αυτή η ενότητα να είναι ουσιαστική και να έχει απήχηση θα πρέπει να στηρίζεται σε κοινούς στόχους της ΕΕΜ και του ελληνισμού γενικότερα και όχι ικανοποιώντας κάποια άτομα - βολικά και για κάποιους εκπροσώπους του εθνικού κέντρου- γιατί οι βορειοηπειρώτες δεν είναι πρόβατα με 4 βοσκούς… Εθνική ενότητα θα επέλθει όταν οι ταγοί μας αποδείξουν πως δεν είναι εκεί για να βολέψουν τον εαυτό τους  αλλά ότι μας εκπροσωπούν με όλη τη συμμαχία της λέξης.

Ο κ, Παναγιώτης  Μπάρκας μας είχε στείλει το ακόλουθο άρθρο με το οποίο κάποιοι μπορεί να διαφωνούν, κάποιοι να βλέπουν υπερβολές, εκφράζονται όμως και πολλές αλήθειες που πρέπει να ληφθούν υπόψη

 
Η ε.ε. μειονότητα δεν πρέπει σ΄ αυτές τις εκλογές να κληθεί σε νέες θυσίες για τον αυτοσκοπό εκλογής Ντούλε!
Του Παναγιώτη Μπάρκα

Είναι αλήθεια ότι και σ΄αυτές τις εκλογές η ε.ε. μειονότητα δεν κατεβαίνει με γνώμονα τους εθνικούς στόχους. Οι εξελίξεις όμως λένε ότι είναι δύσκολο να τηρηθούν οι κανόνες του παλιού στερεότυπου «να έχουμε τους αυθεντικούς εκπροσώπους στη Βουλή» και ξερό ψωμί.

Η ακαμψία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ-ΚΕΑΔ για να συμπράξει  και συνεργαστεί με άλλους πολιτικούς φορείς και εκπροσώπους στην ε.ε.μ, οδηγεί με βεβαιότητα στη μείωση του αριθμού Ελλήνων βουλευτών στην Αλβανική Βουλή.

Τους μεγαλύτερους κινδύνους να μη εκλεγεί διατρέχει ο Ντούλες. Τους λόγους θα πρέπει να αναζητήσουμε στο γεγονός ότι: Η ε.ε.μ επανειλημμένα τον έχει καταψηφίσει. Τελευταία η επίσημη Αθήνα έχει αποστασιοποιηθεί από το πρόσωπο αυτό. Για τους Αλβανούς δεν παρουσιάζει πλέον ενδιαφέρον διότι δεν έμεινε τίποτε πλέον στη ε.ε. μειονότητα, που να χρειάζεται ο Ντούλες να το ελέγχουν.

Μόνο παράγοντες  στην Ελλάδα, οι οποίοι ανέπτυξαν στο παρελθόν δικά τους συμφέροντα στην Αλβανία στηριζόμενοι στο Ντούλε, φέρουν και τους περισσότερους πονοκεφάλους για την επανεκλογή του. 

Η εκλογή του πλασάρεται ως «ανάγκη αυθεντικής εκπροσώπησης» της ε.ε.μ και «υπεράσπισης» εθνικών στόχων (!!). Πρόκειται για στερεότυπο που καλλιεργήθηκε το 1996. Δυστυχώς, τίθεται σε αντιδιαστολή με τους άλλους Έλληνες εκπροσώπους που ταυτίζονται ως υπηρέτες των αλβανικών συμφερόντων. (εκτός από εκείνους με τους οποίους συνεργάζεται ο Ντούλες !!).  

Έτσι, ενώ ο Ντούλες ψάχνει τους μηχανισμούς (αλβανικούς) που θα τον οδηγήσουν στη Βουλή, η προπαγανδιστική του μηχανή, επεξεργάζεται το νέο προφίλ «των εθνικών στόχων».

Ελληνικοί εθνικοί στόχοι στην υπηρεσία του αλβανικού ανθελληνισμού.

Αυτή τη φορά το προφίλ «εθνικοί στόχοι» εισάγεται από τη φόρμουλα εθνικισμού στο γενικότερο αλβανικό προεκλογικό τοπίο. Όχι όμως ως αντίδραση, αλλά ως εξυπηρέτησή του. Στα αλβανικά δεδομένα ο εθνικισμός ξεδιπλώνεται ως ανθελληνισμός. Η ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑ-ΚΕΑΔ, εκδηλώνεται ως δήθεν ασπίδα της Ελλάδας. (!!) Η προσπάθεια κρύβει τον πραγματικό στόχο να ανεβάσουν τις εκμηδενισμένες εθνικές μετοχές της στο κοινό. (Γι΄ αυτό και συχνά, από ρόλο προστάτη της Ελλάδας, προκαλεί τον αλβανικό ανθελληνισμό. Λ.χ. Όταν η Ελλάδα αγνοεί το ανύπαρκτο τσάμικο θέμα, η ΟΜΟΝΟΙΑ-ΚΕΑΔ με το Ντούλε επικεφαλή μετέτρεψαν σε λίθο δοκιμασίας ελληνικότητας τη δήθεν αντίκρουση του «τσάμικου»!!)

Ο Αλβανικός εθνικισμός ζητάει ένα «ελληνικό» πάτημα να δικαιωθεί. Βρίσκει στο Ντούλε, το σωτήρα για τη ζωτικότητα των ανθελληνικών ισχυρισμών του. (Και ο Ντούλες το «φωτοστέφανο» Ελληνισμού, ως αντιαλβανισμού !!!)

Συμβαίνει έτσι τη στιγμή που συγκεκριμένα ο Ντούλες, ποτέ μα ποτέ δεν μίλησε στο αλβανικό κοινό ειδικά για τα δικαιώματα της εθνικής ελληνικής μειονότητας, αποφεύγοντας με φανατισμό να αναφέρει και το όνομά της. Την ίδια στιγμή κατακρίνει και κατηγορεί τους υπόλοιπους εκπροσώπους για μειωδοσία, επειδή δεν ασχολούνται και εκείνοι, όπως αυτός με το τσάμικο!!

«Εθνικοί στόχοι» και οι προεκλογική συμμαχία

Η ΟΜΟΝΟΙΑ-ΚΕΑΔ, κρίνει απαραίτητη τη προεκλογική συμμαχία με τα αλβανικά κόμματα. Επικαλείται γι΄αυτό τον «κακό εκλογικό νόμο». (Ο εκλογικός νόμος ωφελεί ειδικά την ε.ε. μειονότητα. Σε περίπτωση συντονισμού και συσπείρωσης της εκλογικής δύναμης η ε.ε. μειονότητα μπορεί να βγάλει αυτόνομα από 2-4 βουλευτές.  Αλλά ο Ντούλες θέλει όλοι να λησμονήσουμε ότι έχει κατακερματίσει την εκλογική μας δύναμη επειδή  βασικός του στόχος είναι να είναι ο μοναδικός Έλληνας στη Βουλή των Αλβανών με αποτέλεσμα να μπορεί να εκλεγεί ούτε ένας, χωρίς τη βοήθεια των Αλβανών)

Εντούτοις, για τη «σύναψη» συμμαχίας δεν ξεκινάει από την διεκδίκηση δεσμεύσεων του εκάστοτε κόμματος εξουσίας προς ικανοποίηση συγκεκριμένων εθνικών μας δικαιωμάτων. Όχι! Επικαλείται, διαβολικά και προπαγανδιστικά, την δήθεν αρχή για το πόσο λιγότερο κατά της Ελλάδας εκδηλώνεται προεκλογικά το καθένα εξ΄ αυτών των κομμάτων (!!!)

Η ανάγκη της συμμαχίας για την εξασφάλιση της εκλογής του Ντούλε βολευτή, συνδέεται ταυτόχρονα με την ανάγκη για την επιλογή παράταξης που του εξασφαλίζει κυβερνητική συμμαχία. Με γνώμονα τα συγκεκριμένα προσωπικά συμφέροντα παραβλέπει τον ανθελληνισμό κάθε συμμαχικού αλβανικού κόμματος

Ακριβώς, για την ικανοποίηση αυτών των ιδιοτελών συμφερόντων του έχει φέρει άνω κάτω το εκλογικό σώμα της εθνικής ελληνικής μειονότητας. (Έχει πλήξει την πολιτική μας αξιοπρέπεια και αξιοπιστία στο αλβανικό κοινό, έχει κάνει πράξη τις ανίερες συμμαχίες και πολυδιάστατο το τοπίο διάσπασης μεταξύ μας. Έχει καταργήσει στο απροχώρητο τις ανθρώπινες αξίες και τα πραγματικά ελληνικά εθνικά πιστεύω.)

Έτσι αν προσέξουμε την περίοδο μετά το 1997 και κυρίως μετά το 2001, που ο Ντούλες πρωτομπήκε στη Βουλή, μέσω του Ντούσκου, «το εθνικό» πνεύμα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ καλούσε τους Έλληνες να στηρίξουν, πότε το Σοσιαλιστικό και πότε το Δημοκρατικό Κόμμα, επειδή ο Ντούλες, αφού τρυγούσε τα αγαθά από την εκάστοτε συγκυβέρνηση, στο τέλος αναποδογύριζε την κούπα (με το αιτιολογικό ότι είναι ανθελληνικό) για να συνεργαστεί με το επόμενο κυβερνητικό σχήμα.

Το ίδιο συμβαίνει και τώρα. Εγκατάλειψε σχεδόν επίσημα το Σ. Κόμμα. Θα το κατηγορήσει ως ανθελληνικό διότι ερωτοτροπεί με την Ερυθρόμαύρη Συμμαχία. Στην ουσία φεύγει από τη συμμαχία με το Σ. Κόμμα διότι κινδυνεύει στο 99% να βγει βουλευτής. (Μέχρι τώρα συνέχιζε να ήταν ο επιστήθιος σύμμαχος του Ράμα, ανεξαρτήτως που Ραμα έφερε τα άνω κάτω σε σχέση με την συμφωνία ΑΟΖ, Ελλάδας-Αλβανίας και είναι το μόνο κόμμα εξουσίας, που ένταξε επίσημα στο πρόγραμμά του το Τσάμικο !!)

Τώρα ψάχνει να βρει νέο σύμμαχο, τον δήθεν πόλο του κέντρου. Επίσης, πιστεύει ότι ο πιθανός νέος πόλος, να αποχτήσει θέση μπαλαντέρ στο σχηματισμό κυβέρνησης μετά τον Ιούνιο. Συνεπώς θα προσφέρει στο Ντούλε και τη δυνατότητα να είναι στην κυβέρνηση. (Το Ντούλε δεν τον νοιάζει αν ο Μέτα, ο οποίος αν πραγματοποιηθεί ο πόλος, θα είναι ο βασικός άξονας, έχει ανακοινώσει επίσημα στο συνέδριό του κόμματος ότι πρώτος σύμμαχος του είναι το κόμμα των τσάμιδων, ούτε το γεγονός ότι ο Μέτα υπήρξε ο πρώτος υποστηρικτής του τσάμικου στις σχέσεις με την Ελλάδα και ο Υπουργός του Εξωτερικών, όπως και ο ίδιος παλιότερα, επανέφερε στο προσκήνιο για προπαγανδιστικούς λόγους την άρση του εμπολέμου. Δεν τον ενοχλεί ότι Τόπι και Σπαχίου έχουν προέλευση στην ίδια ζύμη.)

Μια τέτοια συμμαχία βοηθάει το Ντούλε, και να πετύχει τον δικό του, άλλο μεγάλο στόχο, που συμπληρώνει το χαρακτήρα του. Να εξουδετερώσει τους Έλληνες πολιτικούς του αντιπάλους. Για το σκοπό αυτό έχει στο πλευρό του τον πρώην σκληρό αντίπαλό του. Η σύμπραξη μαζί του βοηθάει ταυτόχρονα να κερδίσουν αντίστοιχα, ο ένας στην περιφέρεια Αυλώνας και ο άλλος σε εκείνη του Αργυροκάστρου.

(Οι δηλώσεις από το στρατόπεδο Μέτα και Τόπι, ότι δεν υφίσταται προεκλογική συμμαχία μεταξύ τους, φαίνεται ότι έκαψαν τα χαρτιά του Ντούλε, ο οποίος επιδίωξε αυτή τη φορά την ταχτική του τετελεσμένου γεγονότος για την ίδρυση του τρίτου Πόλου με τον ίδιο πρωτεργάτη. Το γεγονός δείχνει ότι τα πράγματα είναι σκούρα για το Ντούλε.)   

Το γεγονός επίσης φαίνεται να πάγωσε τις προσπάθειες των κύκλων στην Αθήνα να εντάξουν στα σχέδια του Ντούλε για τον «Πόλο Κέντρου» και το Κόμμα των Ελλήνων, το οποίο μέχρι πρότινος χαρακτήριζαν το ΜΕΓΑ ως διασπαστικό, μόρφωμα, μπερισικό κλπ. (Χωρίς τη συμμετοχή του ΜΕΓΑ στο σχέδιο αυτό, οι δυνατότητες να εκλεγεί ο Ντούλες βουλευτής εξανεμίζονται – ενώ με τη συμμετοχή του ο Κίτσιος έχει μηδαμινές δυνατότητες να εκλεγεί. Ιδεολογικά, βγάζει το Ντούλε υπέρμαχο της ενότητας. Πραχτικά εξουδετερώνει το ΜΕΓΑ στην εθνική αποστολή που ανέλαβε και υποδεικνύει το Ντούλε ως τον πλέον αναντικατάστατο.)

Συμπεράσματα

Έκδηλη είναι στο σημείο αυτό η στασιμότητα, η οποία στην ουσία επιβεβαιώνει ότι κανείς επίσημος φορέας στην Ελλάδα δεν ρισκάρει να παίξει το παλιό στερεότυπο παιχνίδι με επίκεντρο τα συμφέροντα του Ντούλε.  Όλοι διαβάζουν εύκολα ότι η αναζήτηση από το Ντούλε προεκλογικής συμμαχίας για ικανοποίηση των προσωπικών στόχων του, δεν θα είναι απλώς ανίερη, αλλά θα αποπροσανατολίσει γενικώς τους ψηφοφόρους με αποτέλεσμα κανείς να μη γνωρίζει την εκλογική τους συμπεριφορά. Όλοι βλέπουν επίσης ότι ο Ντούλες, ενώ κινδυνεύει για λόγο του, δεν παύει να οργανώνει δυνάμεις εναντίον των Ελλήνων πολιτικών του αντιπάλων. Συνεπώς, το ενδεχόμενο ώστε  από μια πιθανή εσωτερική σύγκρουση να εξουδετερωθούν όλοι οι Έλληνες υποψήφιοι, κατέχει υψηλό ποσοστό.

Από την άλλη, οι Έλληνες υποψήφιοι σε άλλα κόμματα, έχουν πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες να εκλεγούν, ανεξαρτήτως αν έχουν ή όχι την στήριξη της Ελλάδας

Θέλω να πιστεύω ότι και αυτό έχει σημασία,  δεν πρέπει η ε.ε.μ να κάνει άλλες θυσίες για να εκλεγεί ο Ντούλες βολευτής, τη στιγμή που όλα αυτά τα χρόνια ο Ντούλες θυσίασε την ε.ε. μειονότητα για τα ιδιοτελή συμφέροντά του

Το παιχνίδι πάντως μόλις άρχισε.

  

Παναγιώτης Μπάρκας  04.02.2013