Τα άνεμο θερίσματα του Ντούλε και το «Ακτίβ Κομπετάρ» του ΚΕΑΔ

Η μία από τις επτά θέσεις που έχει το ΚΕΑΔ στην Κεντρική Εφορευτική Επιτροπή (KQZ) και η παρουσία του σε όλες τις βαθμίδες των εφορευτικών επιτροπών, του δίνουν ένα ισχυρό προνόμιο για τα δεδομένα της Αλβανίας, και το κάνουν περιζήτητο σύμμαχο στις ερχόμενες εκλογές (23 Ιουνίου 2013). Η υπερβολική έκθεση όμως αυτού του «προνομίου» από τον πρόεδρο του ΚΕΑΔ φαίνεται να γυρίζει σε μπουμερακ αφού οι συνεχείς αλλαγές στη στάση για την προεκλογική συμμαχία μαρτυρούν ακριβώς αυτό. Οι κολοτούμπες του κ. Ντούλε που δεν φαίνεται να κατέχει το άθλημα, δεν είναι και τόσο θεαματικές αφού ομολογούμενος δεν μας είχε συνηθίσει σε κάτι τέτοιο.  

Αρχικά φαινόταν κοντά στον Τόπι, μετά δήλωσε πως όπου και να πάει θα είναι αντιπολίτευση του Μπερίσα, στη συνέχεια ότι φεύγει από το Ράμα γιατί δεν έκανε καλή αντιπολίτευση (σε πρόσφατη συνέντευξη στο KLAN ο Ράμα ειρωνεύτηκε αυτή τη δήλωση λέγοντας «α, επειδή δεν κάνουμε  καλή αντιπολίτευση στην κυβέρνηση, εσύ πας με την κυβέρνηση, καλό και αυτό…»). Στη συνέχεια ο κ. Ντούλες φλερτάριζε με τον «τρίτο πόλο» του Μέτα αλλά μετά την άρνηση του Τόπι να ενταχθεί σε αυτόν, άλλαξαν τα δεδομένα, άλλαξε και ο Ντούλες για να πει το περασμένο Σάββατο πως είναι ανοιχτός και στη συνεργασία με το Μπερίσα!!!

Δεν γνωρίζουμε τι ειπώθηκε στο “Aktiv Kompetar” του ΚΕΑΔ  που πραγματοποιήθηκε το προηγούμενο Σάββατο στα Τίρανα αφού στο ιστολόγιο του υπάρχουν μόνο κάποιες φωτογραφίες (εδώ).  Δημοσιεύουμε όμως σχετική επιστολή  που μας έστειλε φίλος αναγνώστης:

Άνεμο θερίσματα … 

Το Σάββατο 2 Μαρτίου το ΚΕΑΔ οργάνωσε Συνέδριο  το οποίο είχε ως κεντρικό θέμα την συζήτηση της πολιτικής στρατηγικής που θα ακολουθήσει το κόμμα εν όψη των επερχόμενων βουλευτικών εκλογών στην Αλβανία.

Όπως και αναμενότανε, Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε η τοποθέτηση του πρόεδρου του ΚΕΑΔ κ. Βαγγέλη Ντούλε ο οποίος μεταξύ άλλων τόνισε πως το Κόμμα του συνεχίζει να αποτελεί μια ισχυρή πολιτική δύναμη, παρ’ ότι επέλεξε να μείνει στην αντιπολίτευση σε μια εποχή που του έγιναν αμέτρητες προσφορές για να συμμετάσχει στην κυβέρνηση.

Δεν θα σχολιάσουμε αν το κόμμα του κύριου Ντούλε επέλεξε ή όχι την διακυβέρνηση. Ούτε τι ήταν το συνέδριο και πιο είναι το ισχυρό του όπλο.  Θα αναφερθούμε σύντομα σε δύο τοποθετήσεις του, που ξεκαθαρίζει τι στόχο έχει για τις εκλογές που έρχονται.

Η πρώτη τοποθέτηση: «Οι μειονότητες έχουν γίνει στόχος του τυφλού εθνικισμού που παράγουν οι πολιτικοί της κυβέρνησης και οι πολιτικές δυνάμεις που έχουν τέτοιο πρόγραμμα».

«Δεν μπορεί να υφίστανται διακρίσεις λόγω της εθνικότητας, της γλώσσας ή του θρησκεύματός τους. Χρειάζεται ένας νόμος, άμεσα, που να εγγυάται ουσιαστικά τα δικαιώματα των μελών των μειονοτήτων».

Με τα όσα τόνισε ο πρόεδρος πιθανόν να ξέχασε ότι για 15 χρόνια που είναι στο τιμόνι του ΚΕΑΔ, συμμετείχε στις αριστερές και δεξιές κυβερνήσεις. Τώρα το αντιλήφθηκε πως οι μειονότητες χρειάζονται ένα νόμο «που να εγγυάται ουσιαστικά τα δικαιώματα των μελών των μειονοτήτων»;! Και το υπόσχεται στις μειονότητες πως θα το κάνει άμεσα μόλις τους ξαναπάρει τις ψήφους.

   Η δεύτερη τοποθέτηση: «Το ΚΕΑΔ συνεχώς είναι σε επαφή χωρίς εξαίρεση σε ολόκληρο το πολιτικό φάσμα από το κέντρο, την κέντρο-αριστερά και την κέντρο-δεξιά. Πραγματική πρόκληση για μας είναι μία και μόνο,  η εγγύηση  της κοινοβουλευτικής μας παρουσίας και η εγγύηση της συμμετοχή μας στη διακυβέρνηση μετά τις εκλογές 23 Ιουνίου για να μπορέσουμε να αποδειχθεί στην πράξη ότι εμείς ήμασταν ρεαλιστές, ειλικρινείς σε όλες τις σημαντικές αξιώσεις κατά τη διάρκεια της τετράχρονης αντιπολίτευσης.»

          Όταν διαβάζει κάποιος  τα όσα ειπώθηκαν είναι βέβαιο πως δεν θα βγάλει κανένα συμπέρασμα, εκτός αν γεννηθεί μέσα του το ερώτημα, μήπως ο Ντούλε πάσχει από αμνησία.

Στην αναφορά του πως οι μειονότητες έγιναν στόχος του τυφλού εθνικισμού που παράγουν οι πολιτικοί της κυβέρνησης και οι πολιτικές δυνάμεις που έχουν τέτοιο πρόγραμμα, ξέχασε που δεν εξαιρεί για συνεργασία όλο το πολιτικό φάσμα από το κέντρο, μέχρι την κέντρο αριστερά και την κέντρο δεξιά. Δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ αφήνει να εννοηθεί  συνεργασία με εκείνους που έκαμαν στόχο του εθνικισμού τις μειονότητες. 

Με αυτή την πολιτική στρατηγική θα πάει το ΚΕΑΔ στις εκλογές του Ιουνίου με διασφαλισμένη την παρουσία σε σημαντικά κρίσιμα σημεία του ελέγχου της εκλογικής διαδικασίας, εισερχόμενο  με προϋποθέσεις πολύ καλύτερες απ’ ότι στο παρελθόν.