Η εκλογική συνεργασία ως προοίμιο (μη) ενότητας

Ντούλες - Με το αριστερό χέρι εκβιάζει τους έλληνες για «ενότητα» και το δεξί επαιτεί τους αλβανούς για συνεργασία!

Του Παναγιώτη Μπάρκα

Τώρα όλα δείχνουν ότι οι διεργασίες για την «ενότητα», οι οποίες δρομολογήθηκαν πριν λίγους μήνες με πιεστικό κίνητρο τις εκλογές στην Αλβανία, θα θυσιαστούν, για μια ακόμα φορά, στο βωμό μιας έδρας στην Αλβανική Βουλή, λες και ο ελληνισμός τόσο χρόνια κρατήθηκε από αυτήν την καρέκλα!

Η εκλογική συνεργασία «ως προοίμιο» (μη) ενότητας.

Είναι πασιφανές και οι λογαριασμοί δείχνουν ότι αυτή τη φορά η όποια συμμαχία Ντούλε με αλβανικά κόμματα, χωρίς την εκλογική σύμπραξη του ΜΕΓΑ, δεν εξασφαλίζουν την εκλογή του

Οι συγκεκριμένες καταστάσεις ανάγκασαν τον Ντούλε να καθίσει στο τραπέζι με τον πρόεδρο του ΜΕΓΑ, Κίτσιο. Στα σχέδια του ήταν η αξιοποίηση «της υπεροχής του» για να αναγκάσει τον Κίτσιο να μπει στο μαντρί του. (Η «υπεροχή του» δεν έχει σχέση με την ψήφο, αλλά με τα αλβανικά τερτίπια.) Κατά το Ντούλε σημαίνει ότι το ΜΕΓΑ να ενταχτεί στο ΚΕΑΔ, να κατεβούν στις εκλογές με κοινό ψηφοδέλτιο, (του οποίου να ηγείται ο ίδιος στην Αυλώνα)  και στη συνέχεια οι άνθρωποι του ΜΕΓΑ να πάρουν κάποιες θέσεις στο Γενικό Συμβούλιο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και κάποιες καρέκλες στην εξουσία που θα μοιράσει ο Ντούλες ως βουλευτής και μέλος της μελλοντικής κυβέρνησης, (κατά τις προσδοκίες του). Το ΜΕΓΑ, όσον αφορά τις εκλογές, παρά το γεγονός ότι βρέθηκε στη συνάντηση, εντελώς υπό άνισους όρους, ζήτησε ισότιμη σύμπραξη με το ΚΕΑΔ-ΟΜΟΝΟΙΑ. Δλδ συμμαχία με ανεξάρτητα ψηφοδέλτια, με στόχο την εκλογή περισσότερων από έναν βουλευτή.

Η ομηρία της «Ομόνοιας» και η αναστραμμένη πυραμίδα των σχέσεων ΟΜΟΝΟΙΑ- ΚΕΑΔ-ε.ε.μειονότητα.

Σε συνέχεια της λογικής της συνάντησης της Αθήνας, ο Κίτσιος πάει στο Μπολάνο. Ο Μπολάνος έδειξε ότι δεν είχε καμιά ελευθερία ή καλύτερα δεν έχει καμιά αρμοδιότητα να αφαιρέσει λέξη από τους όρους Ντούλε που πιο πάνω αναφέραμε. Εντωμεταξύ επιβεβαίωσε και το βαρύ τίμημα που πληρώνει η ε.ε. μειονότητα εξ΄ ονόματος της απολυταρχίας Ντούλε. Για το Μπολάνο, η ΟΜΟΝΟΙΑ αποτελεί τμήμα του ΚΕΑΔ (όπως κάθε άλλο είδος μειονότητας)!!! Στην πραγματικότητα το ΚΕΑΔ ιδρύθηκε ως το πολιτικό σκέλος (εκλογικού φορέα) της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, όταν με νόμο την απέκλεισαν στις πρόωρες εκλογές του 1992. (Το ρόλο αυτό του ΚΕΑΔ σε σχέση με την ΟΜΟΝΟΙΑ και την ε.ε. μειονότητα έλαβε τώρα το ΜΕΓΑ) Αυτό σημαίνει ότι το ΚΕΑΔ πρέπει να είναι μέρος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και όχι το αντίστροφο, όπως συμβαίνει.  Το αναφέρω αυτό διότι οι συσχετισμοί στο ΚΕΑΔ, στους οποίους ο Ντούλες έχει εντάξει την ε.ε. μειονότητα είναι εθνικά επιζήμιες. Για να μπορέσει ο Ντούλες να έχει στη τσέπη του διαπραγματευτικά χαρτιά με τα αλβανικά κόμματα και δομές του κράτους, φέρει την ε.ε. μειονότητα σε θέσεις δεσμευτικής σύμπραξης με ανθελληνικά συμφέροντα. (Όπως είναι λόγου χάρη η συνυπογραφή Ντούλε σε αιτήματα της μίνι-μειονότητας των Σκοπιανών στην Αλβανία.) Ή για ένα πλοχέρι ψήφων οδηγεί την ε.ε. μειονότητα σε εξισώσεις με γλωσσικές, χρωματικές, πολιτιστικές κλπ μειονότητες και άλλες ευπαθείς ομάδες στην Αλβανία. Ανέφερα αυτά τα στοιχεία για να επιβεβαιώσω ότι η δομή του ΚΕΑΔ και οι σχέσεις του με την ΟΜΟΝΟΙΑ, κατατάσσουν το ΚΕΑΔ ως ένα πανααλβανικό κόμμα που έχει στους κόλπους του και τη συνιστώσα της Ομόνοιας!

Η «Συμμαχία των Ελλήνων»    

Μετά και από τη συνάντηση αυτή, το Προεδρείο του Κόμματος των Ελλήνων παρουσίασε επίσημα την εκλογική φόρμουλα με την εύστοχη ονομασία «Συμμαχία των Ελλήνων». Η πρόταση αφορά την εκλογική συνεργασία ανάμεσα σε ΜΕΓΑ και ΟΜΟΝΟΙΑ με τον πολιτικό της εκφραστή της το ΚΕΑΔ, με ανεξάρτητα ψηφοδέλτια. Αυτή η συμμαχία, έχοντας μόνο έναν εν ενεργεία βουλευτή, έχει κάποια πρακτική δυσκολία για το ΜΕΓΑ, την έγκαιρή συγκέντρωση 5-7 χιλιάδων υπογραφών για να αποχτήσει το δικαίωμα εκλογικού φορέα.

Στην πρόταση του το ΜΕΓΑ κάνει λόγο για εκλογή περισσότερων του ενός βουλευτή από τη «Συμμαχία». Ωστόσο δεν έχει προβεί σε λεπτομέρειες για το πώς θα επιτευχτεί αυτός ο στόχος. Αυτό προϋποθέτει στην ουσία τουλάχιστον την μεταφορά του Ντούλε στην κορυφή του ψηφοδελτίου του ΚΕΑΔ στην περιφέρεια Αργυροκάστρου ή κάπου αλλού. Αυτό σημαίνει συγκέντρωση των διάσπαρτων ψήφων της πανστρατιάς των Ελλήνων από τον πρόεδρο του ΚΕΑΔ ως επιβεβαίωση του ηγετικού του ρόλου, μάλιστα στη γενετειρών του.

Ο κίνδυνος μιας νέας διάστασης διάσπασης

Το ΜΕΓΑ, φαίνεται ότι δεν προβαίνει σε συγκεκριμένες προτάσεις, διότι γνωρίζει  τις προθέσεις του Ντούλε, ο οποίος θέλει τη νίκη στο πιάτο και το ΜΕΓΑ διστάζει να τον προκαλέσει. Μειώνει έτσι το κύρος του και επιτρέπει στο Ντούλε να ηγηθεί μιας άλλης διάσπασης, της τοπικής ανάμεσα σε Δρόπολη και Βούρκο. Το εκλογικό σώμα των Ελλήνων είναι βέβαιο ότι αυτή τη φορά δε θα δεχτεί τον εξαναγκασμό να ψηφίσει Ντούλε. Άλλωστε η πλειοψηφία των οπαδών του ΜΕΓΑ θεωρεί μοναδικό αίτιο της διάσπασης τον Ντούλε και δεν πρόκειται να τον «επιβραβεύσουν» με την ψήφο τους. Συνεπώς η οποία παραχώρηση προς την κατεύθυνση αυτή του ΜΕΓΑ θα είναι μοιραία για την ηγεσία του και οι ψήφοι των Ελλήνων θα είναι περισσότερο από κάθε άλλη φορά υπέρ άλλων υποψηφίων, ως διαμαρτυρία κατά του Ντούλε.

Ο Ντούλες.

Δείχνει ότι δεν το νοιάζει καμιά ενότητα, καμιά συνεργασία, καμιά επικοινωνία μεταξύ των Ελλήνων που δεν εγγυάται την εκλογή του. Είναι γνωστό ότι δεν θα δεχτεί την πρόταση του ΜΕΓΑ για τη «Συμμαχία των Ελλήνων». Για να κερδίσει έδαφος και ελπίδες κινείται σε μια διπλή γραμμή. Από την μία πιέζει καταστάσεις ώστε το ΜΕΓΑ να ενταχτεί στο ΚΕΑΔ, όπως έκανε και το κάποτε ΚΑΔΕ. Στη συνέχεια ο Ντούλες θα επιλέξει συμμαχία με ένα αλβανικό κόμμα που θα του εγγυηθεί την εκλογή του, με απώτερο στόχο τη συμμετοχή στην κυβέρνηση. (Προσέχουμε, η κάθε πολιτική κίνηση του Ντούλε έχει ως προϋπόθεση τα αλβανικά κόμματα). Ενδεχομένως ο Κίτσιος να πει στο Ντούλε ότι δέχομαι την πρότασή σου, αλλά επικεφαλής στο κοινό ψηφοδέλτιο στην Αυλώνα να μη είναι κανένας από τους προέδρους των κομμάτων. Αντικειμενικοί λόγοι στην πρόταση αυτή σε όφελος των εθνικών συμφερόντων και της ενότητας, κυρίως όσον αφορά το Ντούλε, υπάρχουν πάρα πολλοί. (Στην ουσία η πρόταση αποτελεί μία λύση, η οποία θα σπάσει το φράγμα Ντούλε για να προχωρήσουν οι δημοκρατικές εξελίξεις ενότητας στην ε.ε. μειονότητα.)   Είναι, όμως απολύτως σίγουρο ότι ο Ντούλες δε θα δεχτεί τέτοια πρόταση. Αλλά είναι και  ένας τρόπος να επιβεβαιωθεί και ο τελευταίος οπαδός του Ντούλε ότι η αλαζονεία του, ο εγωκεντρισμός του, η απολυταρχία του κλπ έχουν πάρει όμηρο τις τύχες του ελληνισμού της Αλβανίας και του καθενός μας προσωπικά. 

Το ΚΕΑΔ δεν έχει πρόγραμμα 

Από την άλλη, με το ακριβό του κοστούμι, έβγαλε το χέρι του πολιτικού ζητιάνου στα αλβανικά κόμματα, την στιγμή που δημαγωγικά (για να είναι «εντάξει»  με τις μειονότητες!) τα κατηγορεί σύξυλα ότι έχουν ξεσπαθώσει εθνικιστικά κατά των μειονοτήτων. Με έντρομο βλέμμα δηλώνει ότι «έχει εξασφαλίσει την πολιτική του επιβίωση». Κλείνει την πόρτα του ΣΚ και ανοίγει εκείνη του Δ. Κόμματος. Φτιάχνει νοερούς πόλους. Δεν λησμονεί να αναφέρει ότι είναι «ο εγγυητής» για την πορεία της Αλβανίας στην Ε. Ένωση. Το παίζει σημαντικός δηλώνοντας ότι είναι «το κλειδί» σχηματισμού κυβέρνησης μετά τις 23 Ιουνίου. Αλλά για να δικαιολογήσει την πραγματικότητα, ότι κανείς δεν του ανοίγει τις πόρτες στα Τίρανα, δηλώνει ότι δεν διαπραγματεύεται το πρόγραμμα του κόμματος στο όνομα τις όποιας ωφέλιμης γι΄αυτόν συμμαχίας. (!!!!!!). Είναι γνωστό ότι ο Ντούλες δεν έχει πρόγραμμα (ή στην καλύτερη περίπτωση κράτησε τυπικά αυτό του μακαρίτη του Μέλιου), ούτε ιδεολογική θέση, εφόσον κόμμα είναι μόνο αυτός και οι κάθετες δομές των κολλητών του. Στόχος του είναι να πιέσει τους πάντες και κυρίως τη συνεργασία με το ΜΕΓΑ για να πετύχει την εκλογή του. Η ταχτική του λέει ότι θα επιδιώξει να πάρει από τα χέρια του ΜΕΓΑ το κλειδί εκλογής του. (Συγχώνευση των κομμάτων με αυτόν να ηγείται του κοινού ψηφοδελτίου στην Αυλώνα σε μια συμμαχία με άλλα αλβανικά κόμματα)  Γι’ αυτό θα αφήσει τα πράγματα να πάνε στο πάρα πέντε. (μέχρι τότε ίσως προκύψει και κάποια φυραμάδα για συνεργασία με τα αλβανικά κόμματα) και, ως συνήθως, στο αδιέξοδο που θα προκύψει θα επιδιώξει να βγει ως ο λυτρωτής των καταστάσεων(κατά τη γνωστή παροιμία «από το χυμένο μαζεμένο»). Προς το παρόν όμως ο Ντούλες ζητάει ελεημοσύνη από τα αλβανικά κόμματα. Είναι ένας τρόπος να ξεφορτωθεί το ΜΕΓΑ, αλλά τα αλβανικά κόμματα κάνουν τους λογαριασμούς, και προκύπτει ότι ο Ντούλες τους είναι ασήμαντος. 

Για την ε.ε. μειονότητα όλα λένε ότι ο εγωκεντρισμός του Ντούλε ξεπέρασε κάθε προσδοκία και η ατιμωρησία του υπονομεύει στα άκρα την εθνική μας αξιοπρέπεια.

Παναγιώτης Μπάρκας

Για το «Βορειοηπειρώτης»  

Αργυρόκαστρο 04.3.2013