Τα μηνύματα της επετείου και των εκδηλώσεων για την 25η Μαρτίου

Του Παναγιώτη Μπάρκα  

Ο Ελληνισμός στην Αλβανία έχει πολλούς λόγους να γιορτάζει την Παλιγγενεσία. Μεταξύ αυτών αναφέρουμε δύο. Αυτόν που αφορά το τριπλό μήνυμα ελπίδας που κουβαλάει η 25^η Μαρτίου: -Τη «σπορά» της απελευθερωτικής επανάστασης, (ως κατόρθωμα του ακατόρθωτου από έναν μικρό λαό έναντι της ασιατικής αυτοκρατορίας και απροθυμίας των Μεγάλων της Ευρώπης). Τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. (θεϊκό ελπιδοφόρο μήνυμα για την ανθρωπ0ότητα). Το ξύπνημα της φύσης από τον χειμερινό λήθαργο.

 Ο άλλος λόγος αφορά την υπαρξιακή ανάγκη διατήρησης της ταυτότητας ελληνισμού σε τούτη γη, που προσέφερε στο Γένος και το Έθνος δύναμη, ευπρέπεια και δόξα, (κρατώντας για λόγο της συντρίμμια και φτώχεια), όταν ο σημερινός εναπομείναντος Ελληνισμός βάλλεται και απειλείται από παντού.

Ο δεύτερος λόγος στη διαλεκτική σχέση του με τον πρώτο, απαιτεί την πολυπόθητη ενότητα και ομοψυχία….!!!

Τι είδαμε στις φετινές εκδηλώσεις: Την ανάγλυφη επιθυμία εορτασμού να τείνει με βία από τη βαρυσήμαντη ουσία των μηνυμάτων Παλιγγενεσίας προς την επιφάνεια, την τυπικότητα, τον φολκλορισμό. Από την εθνική ιδεολογία, προς την εφήμερη προεκλογική πολιτική της μεταξύ μας αντιπαράθεσης.

Είδαμε και πάλι τους απλούς Έλληνες, κυρίως τα παιδιά και τη νέα γενιά, που επιμένουν «να μεθύσουν με το κρασί του 21», να εκτίθενται στο μαγνητικό πεδίο της κούφιας εθνορητορικής. Όπως οι Ιρακινοί στρατιώτες στο μαγνητικό πεδίο της νέας γενιάς υπερσύγχρονων όπλων που τους ακινητοποιούσε, σε τέτοιο σημείο που άνετα οι αμερικανοί τους μάζευαν τα όπλα από τα χέρια, όπως τα γινωμένα φρούτα από ένα δέντρο. Το απατηλό εθνορητορικό πεδίο στοχεύει και πάλι τη ψήφο…. Και ξανά εν΄δράση το ίδιο, αφανές χέρι. Δήθεν στο όνομα του επίσημου εθνικού κέντρου, προώθησε και έδωσε στην ΟΜΟΝΟΙΑ την πρωτοκαθεδρία των εκδηλώσεων.- Προσέχουμε, όχι στο άλλο ήμισυ της, το ΚΕΑ. (Στην προκειμένη περίπτωση ισχύει ο μπολσεβίκικος στίχος του Μαγιακόφσκι: «όταν λέμε Λένιν, εννοούμε το κόμμα/ και όταν λέμε κόμμα εννοούμε το Λένιν»).

Τρεις μήνες ακριβώς πριν από τις εκλογές, προσπάθησε να της δώσει, λίγη εθνική αίγλη, εφημερίδα, οικονομικά πολιτικά και θρησκευτικά στηρίγματα. Επέλεξε την εθνική γιορτή, διότι αποτελεί απυρόβλητο στη όποια κρητική. (Σίγουρα που θα κατηγορηθώ για «ιεροσυλία» που το τολμώ).

Εγώ όμως επιμένω κατά αυτού του σαρκαστικού σκηνικού, απλά και μόνο διότι αποτελεί διακύβευση  των εθνικών συμφερόντων.

Η ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ πρέπει να τη δούμε «με τριχιά και σαπούνι στο σπίτι του κρεμασμένου», να απειλεί και την ελπίδα σ΄αυτά τα εναπομείναντα και ανυποψίαστα νιάτα μας. 

-          Υπό τη δική της σιωπή ιχθύος επιτράπηκε οι  δικοί της τοπικοί άρχοντες

να πολιτογραφήσουν σε περιοχές αμιγώς ελληνικές μειονοτικές άνω των χιλίων αλβανικών οικογενειών. Στο πλαίσιο αυτό επέτρεψε την ίδρυση θυλάκων αλλογενών στις ίδιες περιοχές, με αποτέλεσμα μεγάλο μέρος της οικονομικής δραστηριότητας να έχει περάσει στα χέρια αυτών.

-          Επί 15 χρόνια, άφησε τα ελληνόπουλα χωρίς βιβλία στην μητρική γλώσσα

και επέτρεψε να κλείσουν τα ελληνικά σχολεία στο δημόσιο για να προωθήσει ιδιωτικά συμφέροντα.

-          Έκαμψε την αντίσταση στον αγώνα κατά της υφαρπαγής από αλλοεθνείς

δήθεν πρώην ιδιοκτητών  δεκάδων χιλιάδων στρεμμάτων βοσκοτόπων και λιβαδιών.

-          Με την πολιτική της κατάφερε να μειώσει το μέγεθος του

βορειοηπειρωτικού ελληνισμού σε μόλις 24 χιλιάδες Έλληνες, γεγονός που συμβαίνει για πρώτη φορά στις απογραφές του αλβανικού κράτους από την ίδρυσή του.

-          Κατάφερε να θάψει για μια ακόμη φορά την παρουσία Ελληνισμού σε

Κορυτσά, Χιμάρα και αλλού.

-          Κατάφερε να εξαλείψει από τη διεθνή ατζέντα και τις εκθέσεις των

διεθνών οργανισμών το θέμα του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού και των δικαιωμάτων αυτού.

-          Διέπρεψε ειδικά στο να πετύχει τη μεταξύ μας διάσπαση σε

ανεπανόρθωτες διαστάσεις.

            Σ΄αυτή την αντεθνική πλευρά του έργου της ηγεσίας της ΟΜΟΝΟΙΑΣ υπάρχουν και άλλα πολλά, που αφορούν τον πολιτισμό, την παιδεία, την οικονομία, τα ανθρώπινα και εθνικά δικαιώματα, μέχρι και πρόσωπα και προσωπικότητες κλπ.

            Στην εθνική πλευρά του έργου της τα στοιχεία είναι καθηλωμένα στο μηδέν.

            Υπό το σκεπτικό αυτό ακούγονται ειρωνικές και πατριδοκάπηλες «οι εκκλήσεις» της ηγεσίας για ενότητα, πατριωτισμό και εθνικούς αγώνες και κορώνες….!

            Τι αναμένουμε.

Πέρασαν αρκετές βδομάδες από τη συνάντηση της Αθήνας. Φάνηκε ως προσπάθεια εύρεσης της φόρμουλας για την πολυπόθητη ενότητα, την οποία όλοι τη θέλουμε, αλλά λίγοι επενδύουμε για να την πετύχουμε. 

Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι στόχος της δεν ήταν η ενότητα, όσο η φόρμουλα υποταγής όλων υπέρ του σκοπού επίτευξης της εκλογής ενός συγκεκριμένου προσώπου στην αλβανική Βουλή υπό το πρόσχημα στερεότυπο του συγκεκριμένου «αυθεντικού» εκπροσώπου εκεί. Σημειώνω ότι οι παράγοντες του συγκεκριμένου στόχου, ως αφανές χέρι, δεν νοιάζονται ότι ο Ελληνισμός της Β/Η δεν μπορεί πλέον να καταναλώνεται στους παραπάνω  αυτοσκοπούς,  όταν δεν υπάρχουν εθνικοί στόχοι. Ότι, το αντεθνικό τους (μάλλον στον ενικό), έργο υπαγορεύει τον τερματισμό αυτού του είδους εκπροσώπησης. (Να μη λησμονούμε. Την ίδια εξέλιξη είχε και η συνάντηση του Κάραβελ, του 2007 με πρωταγωνιστή ξανά το ΥΠΕΞ)

Στη συνάντηση «ελπίδας» της Αθήνας, 2013, υπό τη μέριμνα της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΕΞ, κατά περίεργο τρόπο δεν ήταν οι επίσημοι εκπρόσωποι της Ελλάδας στην Αλβανία. Τώρα όμως τους βλέπουμε, παρά τον κομψό τρόπο, να «μετέχουν» στην προσπάθεια επικράτησης του πραγματικού στόχου της συνάντησης της Αθήνας. (Μάλιστα δεν τους έπρεπε διόλου το κοστούμι να καλούσαν για ενότητα από το σπίτι του ενόχου για τη διάσπαση)

            Να είναι άραγε η επίσημη γραμμή του ΥΠΕΞ;! Γιατί όμως ο επίσημος φορέας της εξωτερικής πολιτικής να μη μιλάει ανοιχτά και επίσημα σε όλους τους παράγοντες του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, τι ζητάει από αυτούς και τι απαιτεί το εθνικό όφελος;! Εφόσον, κατά τις πληροφορίες μας από πολιτικούς φορείς του Β/Ηπειρωτικού Ελληνισμού, δεν υπάρχει μια τέτοια επίσημη γραμμή, τότε ποιος κινεί τα νήματα;! Από την άλλη, το εθνικό κέντρο γνωρίζει και επιτρέπει να ασκούν εξωτερική πολιτική εξωθεσμικοί ανεπίσημοι φορείς;!

Αυτό δεν έχει τόσο σημασία όσο η απάντηση στο ακόλουθο ερώτημα. Στηρίζεται ανοιχτά μια ομάδα ανθρώπων, ως εθνική πολιτική εκπροσώπηση του Βορειοηπειρωτικού ελληνισμού, το έργο της οποίας είναι χειροπιαστά αντεθνικό. Για ποιους λόγους;!

Η ιστορική εμπειρία και οι εθνικές μνήμες, παρά το ο, τι είναι κουρασμένες και αδιάφορες, δεν λησμονούν. Ο εδώ Ελληνισμός ήταν ένα ανταλλάξιμο «προϊόν» στους εθνικούς σχεδιασμούς του «σύγχρονου» εθνικού κράτους της Ελλάδας, που ασφαλώς υπαγόρευαν τα συμφέροντα άλλων. Οι εξελίξεις στην περιοχή και η διαμορφωθείσα κατάσταση εντός του Β/Ηπειρωτικού ελληνισμού, ξυπνά απαραιτήτως τις μνήμες αυτές.

Διαφορετικά όμως από τότε, τώρα όλα εξελίσσονται με την ταχτική του αφανές…, της έλλειψης εγγράφων και εξουδετέρωσης στοιχείων που ενοχοποιούν και φωνών που αντιστέκονται, ώστε, αύριο, κανείς να μη αναλάβει τις εθνικές ευθύνες. (το ώριμο φρούτο που έπεσε και σάπισε). Τα πάντα, εντούτοις φορτώνονται στους ώμους αυτής της άμοιρης ηγετικής ομάδας, που έχει παγιδευτεί στη λάμψη του πλούτου. Είναι στιγμή, έστω και ύστατη, να ξυπνήσει, να απαλλαγεί από τις εθνικές αυτές ευθύνες. Ο καλύτερος τρόπος είναι να πάει σπίτι της. Η επιμονή της να παραμείνει, πιθανόν χωρίς η ίδια να το θέλει, αλλά ως υποχρέωση προς τρίτους, θα φέρει τον Ελληνισμό σε νέες περιπέτειες και εξαντλητικές θυσίες. 

Τέλος του Π. Μπάρκα

Αργυρόκαστρο 28.03.2013

Για το Βορειοηπειρώτη