Παν. Μπάρκας: Πρέπει να παρέμβει το εθνικό κέντρο. Όταν πρόκειται για εθνικό θέμα τα προσχήματα περί «εσωτερικών υποθέσεων» δεν ισχύουν!

Τα κοινά εθνικά συμφέροντα απαιτούν την κάμψη του στερεότυπου

«περί ανάγκης εκπροσώπησης στην αλβανική βουλή» με το πρόσχημα του κούφιου ημι-αλυτρωτικού εθνικισμού.

Α. – Τι κρύβεται πίσω από την έκκληση για «εθνική ενότητα».

Οι «εθνικοί στόχοι» και «η ενότητα» μεταξύ των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών σκιαγράφησαν από τώρα το προεκλογικό προφίλ στην εθνική ελληνική μειονότητα. Ασφαλώς, αποτελεί το ποθούμενο για τους ορθά σκεπτόμενους Έλληνες, ή την ουσία της πολιτικής και εθνικής ύπαρξης πολιτικών φορέων και εκπροσώπων μας. Ως τέτοια θα έχαιρε την όλη υποστήριξή μας!

            Δυστυχώς, τα πράγματα λειτουργούν στη βάση του αυθορμητισμού, των προσωπικών συμφερόντων, των στερεότυπων, της εσωστρέφειας και μεταξύ μας αντιπαράθεσης και όχι βάση των πραγματικών εθνικών στόχων και ενότητας.

            Αυτό διότι η κάθε προεκλογική περίοδος έχει ως βασική προϋπόθεση, αντί των εθνικών στόχων, το ερώτημα στερεότυπο αν θα έχουμε τους δικούς μας εκπροσώπους (στην Βουλή ;!). Εντούτοις, για να δικαιολογηθεί ο αυτοσκοπός του μετατρέπεται αυτομάτως σε «εθνικό στόχο». Ο αυθορμητισμός και η έλλειψη εθνικού οράματος και στρατηγικού στόχου, τροφοδοτεί τα προσωπικά συμφέροντα και κατ΄ επέκταση την αντιπαράθεση μεταξύ μας.

Λογικό είναι ώστε οι δικοί μας εκπρόσωποι στην αλβανική Βουλή και γενικότερα στην αλβανική πολιτική και κράτος θα πρέπει πρωτίστως να είναι εκφραστές των εθνικών μας στόχων.

Το γεγονός αποτελεί τη βάση των προβλημάτων. Στην καθημερινή μας πολιτική και εθνική δραστηριότητα δεν έχουμε συγκεκριμένους εθνικούς στόχους, ούτε μακροπρόθεσμους, ούτε μεσοπρόθεσμους ούτε βραχυπρόθεσμους. Μια εθνική κοινότητα, ειδικά όπως η δική μας, με πλούσιο πολιτικό ιστορικό σε διεθνές και διμερές επίπεδο, λογικό είναι να επέλεγε μια από τις βασικές λύσεις, που επιβάλουν οι καταστάσεις: Ή θα ακολουθήσουμε την αλυτρωτική πορεία, ή την πορεία της διεκδίκησης εθνικών δικαιωμάτων όντας ενταγμένοι στην αλβανική κοινωνία.

Η πραγματικότητα επιβεβαιώνει ότι δεν υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις στην ελληνική μειονότητα, οι οποίες να προσδοκούν την αλβανική πολιτική και να είναι φορείς αλυτρωτικής λύσης των εθνικών μας δικαιωμάτων. Μπορεί κάποιοι, άτομα ή φορείς, εκ΄ του ασφαλούς στην Ελλάδα, ή αλλού, να στηρίζουν τη γραμμή αυτή. ΄Η ακόμα να το κάνουν και κάποιοι στο χώρο μας, αλλά, σε πολύ μεγάλο ποσοστό, με την κρυφή εγγύηση δομών του αλβανικού κράτους, είτε για να επωφεληθούν οι ίδιοι συγκυριακά, είτε για προβοκάτσια.

Κατά αυθόρμητο τρόπο, δείχνομε ότι δεχτήκαμε την ένταξη στην Αλβανική κοινωνία. (Σε τέτοιες διαστάσεις, με τόσο αυθορμητισμό και χωρίς εθνικούς στόχους είναι αυτή η ένταξη που η αλλοίωσή μας είναι δεδομένη και μάλιστα προς δύο κατευθύνσεις. Η μία αφορά τη διείσδυσή μας, ως αφομοίωση, στην ευρύτερη αλβανική επικράτεια, αλλά και την διείσδυση  του αλβανικού στοιχείου στις αμιγείς ελληνικές μειονοτικές περιοχές)

β-  Η προτεινόμενη λύση

Η σύγχρονη ευρωπαϊκή πραγματικότητα, αλλά και η δική μας πραγματικότητα,  αποδεικνύει ότι εφικτό είναι να ενταχτούμε στην Αλβανική κοινωνία. Σωστό αλλά, διατηρώντας και προωθώντας την εθνική μας ταυτότητα, διεκδικώντας εθνικά, πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά δικαιώματα, ισοτιμία και ισοκρατία, που προβλέπουν το αλβανικό σύνταγμα και οι διεθνείς συμβάσεις, χωρίς ποτέ βέβαια να αρνούμαστε τα ιστορικά πολιτικά και εθνικά μας κεκτημένα, ή να αδιαφορούμε για τις εξελίξεις σε παρόμοιες και ισότιμες κοινότητες γύρω μας.

            Ο εθνικός αυτός στόχος απαιτεί την πολιτική δομή που θέλει μια εθνική πολιτική ομπρέλα για όλους τους Έλληνες, ανεξαρτήτως ιδεολογικού πιστεύω. Που σημαίνει ότι στις κρατικές, πολιτικές και διοικητικές δομές της χώρας όπου ζούμε, προωθούνται μέσα από αυτόν το εθνικό φορέα με ιδεολογικό πλουραλισμό, ομογενείς μας, που πληρούν καλύτερα τις προϋποθέσεις να προσφέρουν προς το κοινό όφελος.

             Αν ξεκινήσουμε από το στερεότυπο να έχουμε περισσότερους εκπροσώπους στην αλβανική Βουλή, τότε η σημερινή πραγματικότητα, με 5-7 εκπροσώπους Έλληνες μειονοτικούς, είναι η πιο αποτελεσματική. Δείχνει ταυτόχρονα ότι και ενταγμένη στην αλβανική κοινωνία είμαστε και έχουμε να παίξουμε σημαντικό πολιτικό ρόλο. Αποτελεί όμως την αρνητική διάσταση του θέματος. Τους εκπροσώπους αυτούς,  συμπεριλαμβανομένου και τον εκπρόσωπο από το ΚΕΑΔ, δεν τους επιλέξαμε και εκλέξαμε εμείς, αλλά τα αλβανικά Κόμματα. Ούτε προέκυψαν μέσα από κάποια συνεννόηση ανάμεσα σε φορείς μας και τα αλβανικά κόμματα. Επίσης, ενώ αυτοί οι εκπρόσωποι είναι σχεδόν προϊόν της μεταξύ μας κόντρας, ή των ανίερων συμμαχιών μας με τα αλβανικά κόμματα, ποτέ δεν προσανατολίστηκαν σε μια οργανωμένη συνεργασία, (από κάποιον δικόν μας φορέα ή από μόνοι τους) για να προσφέρουν κοινωνικό εθνικό έργο. Ο καθένας τους προσφέρει εθνικά όσο του λέει η ψυχή του, ή για να εξυπηρετήσει την προσωπική πολιτική καριέρα και συμφέροντα.

            Γ- από το ψευτοιδεολόγημα του ημι-αλυτρωτισμού, σε αυτό  της ένταξης στην αλβανική κοινωνία

            Αυτή είναι η πραγματικότητα. Στην πράξη τα ιδεολογήματα που διέπουν τα πολιτικά δρώμενα στο χώρο μας κινούνται σε λογικές ήμι-αλυτρωτισμού από την μία και αυθόρμητης ένταξης στην αλβανική πολιτική κοινωνία από την άλλη. Και οι δύο ξεκινούν από τις προσωπικές ικανότητες και οφέλη και είναι προϊόν της αλβανικής πολιτικής βούλησης. Το πρόβλημα είναι ότι η πρώτη με την αυθαιρεσία του εθνικού αλυτρωτισμού, και ενώ διαπράττει εθνικό έγκλημα, αντιστρέφεται με βάρβαρο εθνικό τρόπο κατά των άλλων εκπροσώπων, που επιλέγουν σε προσωπικό επίπεδο  τη δική τους πορεία.  

Αναφερόμαστε στον πολιτικό φορέα, που διεκδικεί την νομιμότητα και μονιμότητα εκπροσώπησης (μονοπωλιακά) της ε.ε. μειονότητας (ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ). Η ιστορία πολιτικών και εθνικών γεγονότων 15 χρόνων απέδειξε ότι για τα προσωπικά συμφέροντα της, έχει επιτρέψει την παντελή αλλοίωση της εθνικής μας ταυτότητας. Υπό το σκεπτικό αυτό θεωρεί Έλληνες εκπροσώπους όσους προκύπτουν με ψηφοδέλτιο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ-ΚΕΑΔ (Μάλιστα και όταν διεκδικούν την ίδια θέση δύο υποψήφιοι Έλληνες). Ωστόσο, την ίδια στιγμή και για τα ίδια συμφέροντα τήρησης του μονοπωλίου πολιτικής εκπροσώπησης στην ε.ε. μειονότητα, θεωρεί τους υπόλοιπους Έλληνες  εκπροσώπους, προδότες μειοδοτικούς, συνεργάτες των Αλβανών κλπ. (Το σχήμα αυτό αποτελεί το δήθεν αλυτροτικό ιδεολογικό σκεπτικό της ηγεσίας της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, το οποίο δυστυχώς μέχρι τώρα έχει πιάσει, παρά το γεγονός ότι ο σχηματισμός ΟΜΟΝΟΙΑ-ΚΕΑΔ εκπροσωπεί μόλις το 15-18 % των Ελλήνων μειονοτικών !!!! ).

Εντωμεταξύ οι υποστηρικτές του σχήματος αυτού αγνοούν ότι η ίδια η ΟΜΟΝΟΙΑ έχει επίσημο πολιτικό φορέα εκπροσώπησης ένα παναλβανικό Κόμμα, όπως είναι το ΚΕΑΔ, το οποίο ΚΕΑΔ για να πετύχει τους πολιτικούς του στόχους, εντάσσει το ψηφοδέλτιο του στη συμμαχία ενός άλλου αλβανικού κόμματος. (!!). Πώς γίνεται οι  εκπρόσωποι που εκλέγονται με το ψηφοδέλτιο  της ΟΜΟΝΟΙΑΣ,(η οποία δεν έχει ένα πρόγραμμα με εθνικούς στόχους, η ηγεσία της κυριολεκτικά να μειοδοτεί σε εθνικά ζητήματα, οι εκπρόσωποί της να εκλέγονται μέσω των αλβανικών κομμάτων, με το χαμηλότερο μορφωτικό επίπεδο και με αμφίβολο παρελθόν) να θεωρούνται εθνικοί εκπρόσωποι;!! Ενώ οι άλλοι Έλληνες, που εκλέγονται με τα αλβανικά κόμματα και είναι πρώτοι στους σταυρούς προτίμησης των Ελλήνων, δεν θεωρούνται Έλληνες  εκπρόσωποι;!!

            Είναι ανεπίτρεπτο ώστε λόγω του στερεότυπου, του κλειστού κύκλου προσωπικών συμφερόντων και του αυθορμητισμού να παραβλέπουμε να εθνικά συμφέροντα.

            Εκεί που έχουν φθάσει τα πράγματα, όταν οι παράγοντες στην ε.ε. μειονότητα αδυνατούν να σεβαστούν την στοιχειώδη αρχή δημοκρατίας, να καθίσουν σε διάλογο για τα εθνικά συμφέροντα, θα πρέπει εγκαίρως να παρέμβει το εθνικό κέντρο. Τα προσχήματα σεβασμού του εσωτερικού των υποθέσεων των θεσμών και εκπροσώπων της ε.ε. μειονότητας, δεν ισχύει, όταν πρόκειται να σωθεί από το χείλος του γκρεμού, ένα τόσο σημαντικό εθνικό θέμα.

Του Παναγιώτη Μπάρκα Για το Βορειοηπειρώτη. 

Αργυρόκαστρο. 19.01.2013