Επιστολή αναγνώστη

Η φιλοδοξία της υπέρβασης

Πέντε μήνες πριν την διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών στην Αλβανία, το πολιτικό θερμόμετρο άρχισε να ανεβαίνει. Από όλες τις πλευρές οι αντιπαραθέσεις είναι ολοφανές. Οι μηχανές της προπαγάνδας καλά κρατούν. Με την ελληνική εθνική μειονότητα τι συμβαίνει άραγε; Το τοπίο διαφέρει από την υπόλοιπη επικράτεια; Το κόμμα των ελλήνων με επιδιώξεις υπέρβασης θα δικαιολογήσει και προπαντός θα υλοποιήσει  τις φιλοδοξίες του;

Από την πρώτη ημέρα της ίδρυσης ο νέος πολιτικός φορέας δέχτηκε πολλά μεθοδευμένα χτυπήματα. Το κατεστημένο έβγαλε τις κολυμπήθρες και άρχισε να τον βαπτίζει «Νεομπερισικό κόμμα» «μόρφωμα» και άλλα παρόμοια. Την πρώτη αντιπαράθεση, εκείνη με τις τοπικές εκλογές

το κόμμα των ελλήνων βρέθηκε αντιμέτωπο με πολλούς μηχανισμούς, δυνάμεις που το αμφισβητούσαν γιατί πάει να ταράξει τα νερά, να σπάσει αποκλειστικότητες εκπροσώπησης. Παρόλο που το κόμμα δεν είχε φτιάξει παντού τις δομές του, τα νομικά εμπόδια, τις πιέσεις, την συμμαχία Σ.Κ. Αλβανίας με το ΚΕΑΔ, η επιστράτευση διαφόρων κέντρων, η αλλοίωση των αποτελεσμάτων στο τραπέζι, η ελπιδοφόρα δύναμη κατάφερε να φέρει ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα: να αναδείξει 30 επαρχιακούς σύμβουλους, να κερδίσει τον έπαρχο Φοινίκης, να ξυπνήσει και συσπειρώσει αρκετές δυνάμεις που ανησυχούν πραγματικά για τις τύχες του τόπου μας.

Κάποιοι δύσπιστοι, εκφραστές του κατεστημένου, νόμισαν ότι μετά τον «θρίαμβο» της σόσιαλιστικοκεαδίτηκης συμμαχίας θα έσβηνε ο φορέας αυτός. Να που δεν συνέβη όπως το περίμεναν. Με υπομονή, με προσεχτικά βήματα οι νέοι πολιτικοί που τόλμησαν να τα βάλουν με τον αυταρχισμό, με το καθεστώς αδιαφορίας που έχει στηθεί όλα αυτά τα χρόνια στην Ε.Ε. Μειονότητα, με επικράτηση του εκφοβισμού, της απειλής, του πνιγμού της άλλης άποψης, του πολιτικού αφανισμού, πραχτικές που δεν τόλμησαν να σκύψουν ή να αγγίξουν τα προβλήματα που έχουν κατασπαράξει τον ιστό του βορειοηπειρωτικού ελληνισμού.

 Τώρα ποια το ΜΕΓΑ είναι μια πραγματικότητα. Έχει τους δικούς του εκπροσώπους στην τοπική αυτοδιοίκηση, έχει παντού τις δομές του κόμματος, έχει πρόεδρο εκλεγμένων με τις ποιο δημοκρατικές διαδικασίες, έχει στα χέρια του ένα καλοφτιαγμένο πλαίσιο αιτημάτων για την αλβανική πολιτεία. Το εθνικό κέντρο το αναγνώρισε. Εκπρόσωποι του αλλά και των ελληνικών κομμάτων συμμετέχουν στις διάφορες εκδηλώσεις του. Τα αλβανικά κόμματα άρχισαν να το υπολογίζουν, να σφυγμομετρούν και να ζητούν και προεκλογική συνεργασία. Ακόμη και ο Ντούλε ο κάθετα αντίθετος κάθε άλλης άποψης στο χώρο μας, (τόσο περισσότερο του συγκεκριμένου πολιτικού φορέα) εκφράστηκε δημοσίως για πιθανή συνεργασία με το ΜΕΓΑ.

Μέχρι εδώ, όπως εκφράστηκε και ο Ζήση Δρούβης σε εκδήλωση του κόμματος στην Αθήνα, το κόμμα των ελλήνων δεν έχει κάνει λανθασμένες κινήσεις. Από εδώ και πέρα τι έπεται; Θα κατορθώσει να προχωρήσει ανοδικά; Θα πείσει το εκλογικό σώμα να το ακολουθήσει και να είναι κοινοβουλευτικό κόμμα με τις εκλογές του Ιουνίου;

Είναι πλέων ξεκάθαρο πως η εκλογική αναμέτρηση του Ιουνίου θα είναι η πιο σκληρή όλων των εποχών για την Αλβανία. Η έξαρση του εθνικισμού, που με ότι φαίνεται στον ορίζοντα θα είναι και σημαία των κυβερνητικών κομμάτων της χώρας (Σ.Κ. και Δ.Κ), πέρα από το τσάμικο και τους ερυθρόμαυρους. Αυτό θέλει ιδιαίτερη αντιμετώπιση από το σύνολο της μειονότητας, από τους πολιτικούς της εκπροσώπους, από προσωπικότητες και το εθνικό κέντρο.

Ο συντονισμός με επιλεκτικές κινήσεις, με δραστηριοποίηση όλων των φορέων που ασχολούνται με το δικό μας δίκιο, μπορεί και πρέπει να φέρει θετικό αποτέλεσμα. Ακριβώς εδώ είναι το μεγάλο στοίχημα του κόμματος των ελλήνων. Να είναι πρωταγωνιστής της όλης προσπάθειας. Η θέση του ως εθνικός φορέας, ως πραγματική αναβάθμιση της ιδέας της ομόνοιας, οι νέοι χειρισμοί για την επίλυση των προβλημάτων σε νομική πραγματικότητα, η προσπάθεια και η επιμονή του για λειτουργική δημοκρατία στον τόπο μας, είναι προτερήματα. Υπάρχουν και αρκετά εμπόδια, όπως το κλήμα δυσπιστίας που επικρατεί στην μειονότητα προς όλους τους εκπροσώπους της. Τα εσκεμμένα εμπόδια του εκλογικού νόμου με κορυφαίο την υποχρεωτική συμμετοχή των μικρών κομμάτων στις συμμαχίες των δύο μεγάλων κομμάτων. Διαφορετικά είναι σχεδόν ακατόρθωτο να καταφέρουν τα μικρά κόμματα να μπουν στην αλβανική βουλή.

Αν το κόμμα των ελλήνων θα κατορθώσει να κάνει πραγματικότητα την φιλοδοξία του για την υπέρβαση στον τόπο μας θα είναι ότι το καλύτερο μπορεί να αρχίσει να συμβαίνει στο χώρο μας. Νομίζω πως υπάρχουν όλοι οι λόγοι να το πράξει. Πρέπει όμως να σεβαστεί τους θεσμούς του κόμματος. Να μπάσει στα ψηφοδέλτια ανθρώπους μιας νέας νοοτροπίας, πατριώτες, πραγματικούς επιστήμονες και ειδικά την νέα σπουδασμένη γενιά. Να σεβαστεί την αναλογία των γυναικών, που είναι μια μεγάλη μεταρρυθμιστική δύναμη. Να πείσει το εθνικό κέντρο για την αναγκαιότητα της υπέρβασης. Δυνάμεις υπάρχουν. Αντοχή για διάλογο υπάρχει. Επιχειρήματα επίσης. Αρκεί να υπάρχει ψυχραιμία, να υπάρχει ξεκάθαρα ποιος είναι ο στόχος της υπέρβασης, πως θα επιτευχθεί. 

Τιμόθεος Μαρίνης