 |
| Ιερο Αγίου Νικολάου Μεσοποτάμου |
Του Παναγιώτη Μπάρκα
Αφορμή στάθηκε το πρόσφατο δημοσίευμα αφιερωμένο στο ναό Ναό της
γέννησης της Θεοτόκου στο Λάμποβο του Σταυρού, από το σεβαστό Λεωνίδα Παπά.
Για εισαγωγή στο άρθρο μου θέλω να αναφέρω, μάλλον να διευκρινίσω κάτι
σχετικά με τα όσα αναφέρει ο Λεωνίδας για το όνομα της γιορτής ως «Λαμποβο» και
σε άλλες περιοχές.
Όντως πριν το Πανηγύρι στο Λάμποβο πραγματοποιούνταν
περιοδεία με τα λαλούμενα και με ένα καραβάνι με χοντρά ζώα, κυρίως μουλάρια
και άλογα, σε όλη την Ήπειρο. Δεν γινότανε όμως λόγω του ότι θα έκλεινε ο
κύκλος των πανηγυριών, αλλά ...
... για την περιφορά της εικόνας της Παναγιάς μαζί με τον Σταυρό με το Τίμιο Ξύλο. Η παράδοση περιφοράς του Σταυρού με το Τίμιο Ξύλο, συνεχίστηκε μέχρι ακόμα και το 1967.
... για την περιφορά της εικόνας της Παναγιάς μαζί με τον Σταυρό με το Τίμιο Ξύλο. Η παράδοση περιφοράς του Σταυρού με το Τίμιο Ξύλο, συνεχίστηκε μέχρι ακόμα και το 1967.
Είναι γνωστό ότι ο ναός στο Λάμποβο χτίστηκε από τον
Αυτοκράτορα, Ιουστινιανό. Επέλεξε το Λάμποβο επειδή από εδώ ήταν ένας από τους
γενναίους και έμπιστους αξιωματικούς του. Οπότε αντάμειψε την προσφορά του με
τον ναό αυτό. Τον οποίο προμήθευσε με κομμάτι ξύλου από τον Τίμιο Σταυρό. (Οι
πιστοί αποδίδουν στην παρουσία του ξύλου από τον Τίμιο Σταυρό, το γεγονός ότι ο
ναός συνεχίζει να υπάρχει από τότε). Το οικοδομικό έργο του Ιουστινιανού στο
Λάμποβο φαίνεται να μη σταματάει εδώ. Στους πρόποδες χωριού προς τη Σούχα, υπάρχουν θολωτές
σήραγγες, ίσα με ένα ανθρώπινο μπόι, που οδηγούν στο ποτάμι, ενώ πάνω από το
χωριό νοτιοανατολικά υπάρχουν άλλα χτίσματα, το κάστρο του Λαμπόβου, το οποίο
δεν έχει «εξερευνηθεί» στις λεπτομέρειες…
Φημολογείται
ότι στο ναό της Παναγιάς του Λαμπόβου ο
Ιουστινιανός έκανε και το γάμο του. Άρα το πανηγύρι της Θεοτόκου του Λαμπόβου είχε
πολλούς λόγους να ήταν πολύ μεγάλο και φημισμένο. (Γιορτή της Παναγιάς, σε έναν
Ναό που έχτισε ο Ιουστινανός προς τιμή συγχωριανού τους, προικισμένου με Τίμιο
Ξύλο, από τις σπάνιες στην περιοχή. Η περιοχή διακρίνεται για τον πλούτο της
όσον αφορά τα ποτά, τα φρούτα και τα τρόφιμα)
Το σημαντικό είναι ότι φέτος την ημέρα της γιορτής της
Θεοτόκου, βρέθηκα στο βορά της Θράκης και άκουσα ότι και εκεί τη γιορτή την
αποκαλούσαν «Λάμποβο». Την επόμενη, μιλούσα σε διεθνές συνέδριο για την
συνεισφορά της Ηπείρου στη διαμόρφωση της σύγχρονης εθνικής ταυτότητας πρώτα της Ελλάδας και μετά από δεκαετίες και
της Αλβανίας. Μετά την ομιλία μου τα ίδια άτομα, του πανηγυριού «Λάμποβο», μου
είπαν ότι καταγόταν από τα μέρη μας και ότι οι προσπαπούδες τους είχαν
μετοικήσει εκεί κατά τον 18ο αιώνα. Δεν γνώριζαν γιατί το πανηγύρι
της Παναγιάς, το έλεγαν και Λάμποβο, απλώς γνώριζαν ότι έτσι το έλεγαν και οι
προσπαπούδες τους…
Ο Σταυρός με το Τίμιο Ξύλο, ή το Τίμιο Ξύλο στο Σταυρό
του ναού, (Ιδού και το όνομα του χωριού, Λάμποβο του Σταυρού) υπήρχε μέχρι το
1989. Τότε κλάπηκε. Η ληστές συνελήφθησαν στα Τίρανα. Από το δικαστήριο
«προέκυψε» ότι το τίμιο ξύλο είχε πεταχτεί στα σκουπίδια, είτε από φόβο, είτε
επειδή νόμιζαν ότι δεν είχε αξία. (!!!)
δύο χρόνια αργότερα απόχτησαν την ελευθερία τους και έφυγαν στην
Ελλάδα….(!!)
ΙΙ.
Πληροφορίες αναφέρουν ότι η Έδρα της Ορθόδοξης
Επισκοπής της Δρυινούπολης θεμελιώθηκε το 429, στο παλιό κέντρο Δρυινοπολέως,
το οποίο βρίσκεται νοτιο-ανατολικά του
σημερινού Λέκλη, απέναντι από το Τεπελένι. Μεταφέρθηκε στην Επισκοπή, ή
στην περιοχή της Μέλιανης, το 558-1183. Στη συνέχεια και μέχρι το 1318,
μεταφέρθηκε στη μονή της Τσέπου (Υψηλής Πέτρας) στο Γαρδή-Γαρίκι. Και
από το 1318 μέχρι το 1924 στο Αργυρόκαστρο. Με την ανακήρυξη του αυτοκέφαλου
της Αλβανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας η έδρα της παραδοσιακής Επισκοπής
Δρυινοπόλεως, μεταφέρθηκε στο Δελβινάκι–Κόνιτσα. Το Αργυρόκαστρο παραμένει
ωστόσο κέντρο Επισκοπής-μητροπόλεως της Α.ΟΑΕ.
Οι μετακινήσεις
της δεν είναι διόλου τυχαίες. Γίνονται σε τόπους προϋπάρχοντος ακμαίου
πολιτισμού. Τη Δρυινούπολη, σύμφωνα με το μύθο θεμελιώνουν δύο μετα Τρώες
Αθηναίοι ήρωες. Θα μεταφερθεί στην Επισκοπή (στη Μαύρη Ρίζα), περιοχή υπό την
σκιά κυριαρχίας της Μέλανης
Όσο και να
μοιάζει με εικασία, αυτή η Μέλιανη κρυμμένη κάτω από το μαύρο χώμα της Μαύρης
Ρίζας και κουβαλημένη στους αιώνες στους ώμους της λαϊκής παράδοσης, λαμπρή και
με ελληνική ρίζα, σε οδηγεί στο Μαντείο της Δωδώνης.
Ο χαρακτηρισμός μέλαιναι
που χρησιμοποιείται για τις μαύρες περιστέρες που ίδρυσαν το μαντείο της Δωδώνης, δεν αντιστοιχεί απλώς
με τη σημασία της σημερινής λέξης «μαύρος». Πρόκειται για συμβολισμό, που
μηνύει ευρύτερα τα διακριτικά χαρακτηριστικά της φύσης της Ηπείρου και την ψυχοσύνθεση του Ηπειρώτη.
Από την άλλη πλευρά, γιατί η
λαϊκή μνήμη έχει παραχωρήσει τόσο χώρο στη Μέλιανη; Μήπως αυτό είναι ένα
κέντρισμα να παρακολουθήσουμε τον προορισμό που είχαν οι λευκές πέτρες πάνω στο
μαύρο χώμα της; Μήπως οι ίδιες πέτρες ανέβηκαν μέχρι την Αντιγόνεια για να
κατεβούν αργότερα στην Αδριανούπολη και μετά να πάρουν ξανά τον ανήφορο για να
θεμελιώσουν τους πρώτους χριστιανικούς ναούς, όπως της Παναγιάς της Επισκοπής;
Η Επισκοπή
είναι το δεύτερο γνωστό κέντρο, έδρα της επισκοπής Δρυινουπόλεως. Ιδού και το
όνομα του χωριού. Το ιερό του ναού της Παναγιάς, (για τον οποίο μιλήσαμε σε
προηγούμενο άρθρο) διατηρεί ακόμα το σύνθρονο. Πέτρινο είναι και το τέμπλο.
Στην ίδια περιοχή ο ναός της Γέννησης της Θεοτόκου στη
σημερινή Βραχογοραντζή κουβαλά την ίδια πραγματικότητα. Ογκόλιθοι και κίονες
στα τείχη του... Μαρμάρινες κολώνες, άλλων εποχών, χρησιμοποιήθηκαν στις
κορνίζες των παραθυριών. …
Η λαϊκή παράδοση αναφέρει χωρίς δισταγμούς ότι
«πάρθηκαν από την Μελανούπολη, την οποία κατάπιε η γης μερικές εκατοντάδες
μέτρα βορειότερα.»
Η θεμελίωση του ναού, αναφέρει η ίδια παράδοση, είναι
ταυτόχρονη με εκείνη της Επισκοπής και του Λαμπόβου. Για την σημασία του ναού
μιλούν και οι αγιογραφίες του. Ανήκουν
στον Ονούφριο τον Κυπριώτη γνωστό εικονογράφο του ΧΥΙ αιώνα.
Τη σημασία
της Μέλιανης σημαδεύει ακόμα ένα νεότερο ιστορικό γεγονός. Σφράγισε την μνήμη
της ευρύτερης περιοχής και την ταυτότητα της Μέλιανης. Επί 30 ολόκληρα χρόνια,
από το 1870-1900, δόθηκε σκληρή μάχη μεταξύ των ελληνορθόδοξων και των
μουσουλμάνων. Οι πρώτοι για να υπερασπιστούν τους τρεις περικαλλείς βυζαντινούς
ναούς,
Οι δεύτεροι να τους μεταβάλουν σε «τεκέ». Oι
μουσουλμάνοι επιβλήθηκαν. Κατεδάφισαν τους ναούς του Αγίου Αθανασίου και
Προφήτη Ηλία και μετέβαλαν σε τεκέ τον ναό του Αγίου Γεωργίου. Χαρακτηριστική η
ονομασία που δόθηκε, «Μελιανιτεκέ».
Η ιστορική
παράδοση αναφέρει ότι η Μονή Αγίου Νικολάου της Υψηλής Πέτρας χτίστηκε επί
Ιουστινιανού, όπως και ο ναός της Θεοτόκου στο Λάμποβο. Σύμφωνα με άλλη
παράδοση ιδρύθηκε από τον Κωνσταντίνο τον Πωγωνάτο, τον ΥΙΙ αιώνα και ξαναχτίστηκε
από τον Ανδρόνικο τον Α΄ τον Κομνηνό, τον ΧΙΙ αιώνα. Χτίστηκε, όμως, ακριβώς
στο μέρος όπου οι πρώτοι κτήτορες, ή οι ιδρυτές της Δρόπολης είχαν χτίσει εδώ
τα πρώτα τους κάστρα, -της Χώμολης και του Ζωίλου.
Γενικώς, ο
χριστιανισμός και οι ιεροί χώροι της ορθοδοξίας αποτέλεσαν εδώ τη συνέχεια του
αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Το βλέπομε στην ευρέως χρησιμοποιημένη
προϋπάρχουσα υποδομή του συγκεκριμένου πολιτισμού.
 |
| Βουθρωτό. Ναός των Αγ. Αποτ. Πέτρου και Παύλου |
Στο Βουθρωτό του
αρχαίου Ελληνικού και Ρωμαϊκού Πολιτισμού και έδρα Επισκοπής, συναντούμε
πολλούς ορθόδοξους ναούς. Επιβλητική η βασιλική του ΥΙ αιώνα…. Στο οικοδόμημα
που σώζεται ακόμα έχουν ενσωματωθεί στοιχεία προγενέστερου πολιτισμού….
Ο ναός μαρτυρεί ωστόσο, την έντονη ανάπτυξη
της πόλης μέχρι και τον ΥΙΙ αιώνα
Στην πόλη
Βύλλις του Νεοπτόλεμου, χτίστηκαν τον Υ αιώνα τέσσερις βασιλικές. Τα υλικά
κατασκευής τους έχουν παρθεί από χτίρια ελληνιστικής περιόδου, ΙΥ π Χριστού αιώνα. Οι βασιλικές καταστράφηκαν
από τους βάρβαρους το ΥΙ αιώνα. Από τότε σώζεται μόνο η δόμησή τους. Στην
μεγαλύτερη βασιλική διατηρούνται σε άριστη κατάσταση ψηφιδωτά που ξεπερνούν την
επιφάνεια των επτακοσίων τετραγωνικών μέτρων.
Στην
Απολλωνία. Ο ναός δίπλα στο αρχαιολογικό χώρο, είναι επίσης του 5-6 αιώνα με
πέτρινο ιερό και τέμπλο. Δείχνει ότι οφείλει την μεγαλοπρέπειά του στην αρχαία
δόξα της Απολλωνίας …
Το ίδιο μπορούμε να
πούμε για τον ιερό ναό στο Ωρικό, ο οποίος γενικώς βρίσκεται κάτω από την
επιφάνεια της θάλασσας.
Τα ερείπια μιας τρίκοχης βασιλικής στην Αντιγόνεια, στην οποία
διατηρείται ψηφιδωτό δάπεδο με ελληνική επιγραφή, μαρτυρούν τη χρήση του χώρου
κατά τους παλαιοχριστιανικούς χρόνους.
Ενώ η Φοινίκη φαίνεται να χάρισε τον οικοδομικό της
θησαυρό στο μοναστήρι του Μεσοποτάμου. (γιατί όχι και στα ρωμαϊκά χτίσματα στο
Βουθρωτό)
Διαφέρει η Μονή του Αγίου Νικολάου ή της Υψηλής Πέτρας
στην Τσέπο και ο Ναός της Θεοτόκου στο Λάμποβο. Ενώ βρίσκονται δίπλα σε χώρους
αρχαίου πολιτισμού, δεν αξιοποίησαν τα οικοδομητικά υλικά τους.
Παναγιώτης
Μπάρκας για το «Βορειοηπειρώτη»
Αργυρόκαστρο 10.09.2012
15 comments:
Πολύ ωραία τα περιγράφεις κύριε Μπάρκα. Αν θα επικολλούσες στο κάθε ιστορικό στοιχειό και την πηγή του, θα ήταν πλήρης εμπιστευτικό
Εφοσον τα γραφει ο Μπάρκας τιποτε δεν ειναι σωστό...
2.54 να είσαι σίγουρος, η βιβλιογραφία είναι πολύ μακρύτερη από το άρθρο. Έχω υπόψη τα σχετικά βιβλία του Μπάρκα. Κακώς καταναλώνετε σε τέτοια κείμενα. Συνεπώς θα ακούει τους 6.30.
Κρίμα, δε θέλουμε τίποτε. Έχουμε αγριέψει. Είμαστε για τις σπηλιές
Αυτο που καταλαβαμε στο τελος ειναι οτι ο χριστιανισμος κατεστρεψε οποιοδηποτε μνημειο αρχαιου ελληνικου πολιτισμου...για να επιβαλουν τη νεα θρησκεια σε ολους τους ελληνες.
Να σου προσθεσω κ.Μπαρκα και κατι που μαλλον αγνοεις ή ξεχασες πως και ο ναος της Επισκοπης στο καστρο της Χιμαρας (το λεγομενο Μπαρμπακά) που χρονολογειται περιπου στο 1200μ.Χ χτιστηκε πανω στα θεμελια του Ιερου ναου του Απολλωνα ( διαφορες ιστοριες στη Χιμαρα λενε πως εκει υπηρξε και μια πετρινη επιγραφη που μαλλον και αυτη εξαφανιστηκε με το ναο,που ελεγε ΦΟΙΒΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝ ΧΙΜΑΙΡΑ ΕΠΟΛΙΣΕΝ ),δεν γνωριζω αν χρησιμοποιησαν παραπανω δομικα στοιχεια απο την πετρα.
Αγαπητέ Νίκο, αυτή η άποψη περί καταστροφής των αρχαιοελληνικών μνημείων από την εκκλησία, είναι αριστερίστικη και είναι λάθος.
Όχι ότι δεν υπήρχαν καταστροφές αλλά δεν μπορούμε να κρίνουμε τους ανθρώπους που έζησαν πριν από αιώνες με τα σημερινά δεδομένα. Τότε δεν υπήρχαν αρχαιολογίες και καμία ευαισθησία για το αρχαίο και το παλαιό.
Στην ιστορία της ανθρωπότητας, η ευαισθησία προς το αρχαίο εκφράστηκε για πρώτη φορά στο κίνημα του ρομαντισμού μετά τη Γαλλική Επανάσταση. Οι ίδιοι οι αρχαίο κατέστρεφαν χωρίς κανέναν ενδοιασμό ναούς πολλών αιώνων για να χτίσουν ένα μεγαλύτερο ναό.
Το Κολοσσαίο πχ κάποια στιγμή είχε μετατραπεί σε λατομείο και με τα υλικά του χτίσθηκαν πάρα πολλά μνημεία στη Ρώμη. Αυτό δεν έγινε να καταστρέψουν το Κολοσσαίο αλλά γιατί τους χρειάζονταν τα υλικά και για αυτούς το Κολοσσαίο τότε ήταν άχρηστο.
Ακόμα και στο Αγιον Όρος, καταστράφηκαν σπουδαία μνημεία γιατί οι μεταγενέστεροι τα έβλεπαν ως παλιατζούρες και με τα υλικά τους χτίσθηκαν άλλα κτήρια.
Εντελώς τυχαια και χωρίς να το γνωρίζουν χτίσανε εκκλησιες πανω σε αρχαιους ναους.
Θα ειχαν ποιάσει πολυ σκονη και νομίζαν οτι ειναι κατι παλιοβράχια :-)
Λάζαρε, είμαι θαυμαστής των σχόλιων σου γιατί είναι όλα έξυπνα, δεν είναι όμως όλα εύστοχα όπως το τελευταίο σου.
Δεν είχαν πιάσει σκόνη οι πέτρες, με πλήρη συνείδηση έχτιζαν πάνω στους παλαιούς ναούς γιατί δεν υπήρχε η σημερινή ευαισθησία για το παλαιό, όχι μόνο στους έλληνες χριστιανούς αλλά σε όλο τον κόσμο.
Θα μου πεις γιατί όχι λίγα μέτρα πιο πέρα; Υπάρχουν δύο ερμηνείες (τουλάχιστον αυτές ξέρω εγώ):
1) Στα αρχαία χρόνια υπήρχε μία ευαισθησία-δέσιμο με το χώρο και όχι με το κτήριο. Ήταν οι ίδιοι οι άνθρωποι που ήθελαν στον ίδιο χώρο την εκκλησία. Αυτό το παρατηρούμε ακόμα και σήμερα στα χωριά μας με αυτό που λέμε το βακούφικο. Παρόλο που ο Χριστιανισμός κηρύττει το «πανταχού παρόν και τα πάντα πληρών» οι άνθρωποι πιστεύουν ότι υπάρχουν συγκεκριμένοι άγιοι τόποι – βακούφια. Στη Λιβαδειά πχ χτίστηκε ένας ωραίος πέτρινος ναός του Αγίου Κοσμά σε θέση που δεν υπήρχε πριν, οι λιβαδειώτες όμως είναι δεμένοι με τον Άγιο Κωνσταντίνο που είναι «2X3» με μπλόκια και σοβά που χτίστηκε πάνω σε παλιό. Αυτό σε αυτούς που έχουν κάποια ηλικία δεν πρόκειται να αλλάξει, φαντάσω πως θα ήταν πριν από αιώνες.
Β) Τα μαγνητικά πεδία της γης δημιουργούν διάφορους κανάβους, τετράγωνους (βορρά – νότο και ανατολή - δύση) και διαγώνιους. Οι αρχαίοι δεν έχτιζαν τους ναούς σε τυχαία σημεία αλλά σε διασταυρώσεις ισχυρών μαγνητικών γραμμών. Γι’ αυτό και προκύπτουν κάποια σωστά γεωμετρικά σχήματα μεταξύ των ναών της αρχαιότητας (δες εδώ: http://2.bp.blogspot.com/-7F8GYxEOlTk/Txw7UxXIrGI/AAAAAAAAFh0/qF3kSYNSCqY/s400/ieri+geometria.jpg δες και αυτό http://2.bp.blogspot.com/-DHawOYcTT1c/TxcsaFxdHXI/AAAAAAAAC94/VwAZ4XyY8Ok/s320/2.jpg )
Λένε ότι οι κατασκευαστές των χριστιανικών ναών συνέχιζαν να χτίζουν με τον ίδιο τρόπο γι’ αυτό και έχτιζαν πάνω στα ίδια σημεία.
Λεωνιδα τα καμωματα των χριστιανων κατα των αλλων πιστων και των μνημειων τους δεν ειναι λιγα ανα τους αιωνες...
Οπως ηξεραν που εχτιζαν αλλο τοσο ηξεραν και τι επρεπε να σκεπασουν για να μην μαθευτει και να ξαναλατρευτει.
Δεν ειναι λιγα τα στοιχεια που παρομοιαζουν τον χριστιανισμο με την αρχαια ελληνικη θρησκεια...ισως ηταν μια βαση για το πως θα φτιαχτει αυτη η πιστη.
Για παραδειγμα ο Ηρακλης ημιθεος γιος του Θεου Δια,με μητερα θνητη...δες Χριστος (θεανθρωπος). Ο Ηρακλης βοηθησε τους ανθρωπους με τους αθλους ετσι εγινε και με το Χριστο με τα θαυματα. Ο Ηρακλης ηταν απο τους ημιθεους που τολμησε να εισελθει στον κατω κοσμο (Κολαση) και να επιστρεψει..δες Ανασταση.
Επισης και ο μεν και ο δε μετα το θανατο τους ανυψωθηκαν στους ουρανους με τους πατεραδες τους.
Αμα προσεξεις στους χριστιανούς αγίους καταμερίστηκαν ιδιότητες ανάλογες με αυτές που αποδίδονταν στις ελληνορωμαϊκές θεότητες.
....Και πολλα αλλα στοιχεια με επιρροες απο την ελληνικη μυθολογα και τον Παγανισμο.
Πως εγινε?? Με αυτοκρατορικες αποφασεις εναντιον εκπροσωπων της αρχαιας θρησκειας ή νομοι που επέβαλλαν το κλεισιμο των ειδωλολατρικων ναων. Ο αυτοκρατορας Θεοδοσιος υπεγραψε και νομο με εντολη καταστροφης ναων και ιερων της αρχαιας θρησκειας.
Κύριε Παπά και Μπάρκα.
Τα βρίσκω πολύ ενδιαφέρων τα άρθρα σας
Είναι μια καλή ευκαιρία με τα θέματα που θίγετε εδώ, για να σας ζητησω τη βοηθεια την δικιά σας και οσων γνωρίζουν
Το 1982-90 έτυχε να ασχοληθώ με την εστία πολιτισμού του χωριού και για λόγους εργασίας έκανα πολλές καταγραφές για την παράδοση και μαζί με αυτά έχω και ομολογίες περί μύθους και ιστορίες της περιοχής όπως μου τα ομολογούσαν
Αν και πολλοί μου λένε να γράψω ένα βιβλίο, εγώ νομίζω πως θα έρθω αντιμέτωπος με την ιστορία, και ανήμπορος να τα υπερασπιστώ
Είναι απλά καταγραφές ομολογιών που μόνο οι ειδικοί μπορούνε να τα αξιοποιήσουν ως σημαντικά η όχι.
Στην περιοχή της Δροπολης υπάρχουν αρκετοί μύθοι για διάφορα γεγονότα.
που συνδέονται με τόπο και χρόνο.
Από περιέργεια ρωτώ αν οι ιστορικοί και οι αρχαιολόγοι δίνουν σημασία σε αυτά (στους μύθους) η να τα θεωρήσω "Τα παραμύθια της γιαγιάς"?
Έχουμε πολλούς αρχαίους ναούς άγνωστης εποχής, οι οποίοι εξαφανιστήκαν στο χρόνο, αλλά έμειναν οι ονομασίες τους.
Ένα από αυτά είναι το "Μοναστηράκι" κάτω από την Νεπραφηστα. Λένε πως είναι πολύ παλιό.
Έχουμε την ονομασία "Παλιομανάστηρο" στις Μάζιες της Γλύνας, που από υδρευτικές ανασκαφές ξεθάφτηκαν μεγάλες ογκώδης πέτρες που ίσως να είναι από αρχαίους τάφους.
Έχουμε και μια άλλη τοποθεσία που το ονομάζουν "Παλιομαναστηρο" κάτω από το χωριό της Βραχογοραντζης που ως τελευταία υπήρχε στη θέση αυτή ένα μικρό παρεκκλήσι που άναβαν τα καντήλια..
Και όλα αυτά βρίσκονται μέσα στο χώρο της αρχαίας Κλαυδιανής που ίσως σε αυτή να ανήκει και η προτομή του Ποσειδώνα που βρέθηκε στην Μπαμπα της Γλύνας το 1972.
Ένα πολύ σημαντικό στοιχείο ίσως να είναι και αυτό:
Στη Μητρόπολη Αργυρόκαστρου, υπήρχαν τα χειρόγραφα κείμενα του Νικόλα Μιστακιδη, ενός κληρικού από την Δρόβιανη, που έγραψε για την περιοχή.
Σε ένα από τα κείμενα έγραφε, πως από το 1650-1690 το μοναστήρι Αγίου Γεωργίου της Μελιανης λειτούργησε ως κρυφό σχολείο.
ιδού γέννιουνται ερωτήσεις
-Τι απογίνε μετά το 1690?
Ιστορικά η λειτουργία των κρυφών σχολείων σε όλη την Ελλάδα παύει αυτήν την χρονιά η μόνο στο μοναστήρι της Μέλιανης?
Η μήπως αυτή την χρονιά ο Αγ-Γεώργιος της Μελιανης έπαψε την λειτουργία του για να χτιστεί εκεί ο τεκές?
Ένας μύθος λέει πως είδαν τον Αι-Λια να φεύγει μεσάνυχτα με το καντήλι αναμένω από την Μέλιανη προς στον Αγ Δημήτρη της Γλύνας.
Δεν του έμοιασε ο τόπος εκεί και το ίδιο βράδυ έφυγε προς την Γραψη, αλλά ούτε εκεί του άρεσε, και έφυγε και από εκεί προς στο Βουλιαρατι όπου είναι ακόμα σήμερα.
Αν αυτός δεν είναι μύθος, αλλά ένα γεγονός, τότε από πληροφορίες Βουλιαρατινων, ότι ο Αι Λιας το Βουλιαρατιου είναι επί Αγίου Κοσμά υπάρχει η δυνατότητα η παύση των τριών ναών να μην είναι το 1860-90 αλλά επί αγίου Κοσμά?
Τα δικαστήρια του 1860-90 είναι για τον ναό η μήπως είναι αυτά που έκαναν οι χωρικοί για τα λιβάδια? Το τελευταίο δικαστήριο για την γη βόρεια του χωριού, έγινε κάτω από το "Λιθάρι της Νύφης " το 1938.
Δεν γνωρίζω πόσο αξιόπιστα είναι αυτά που έγραψα ( η αν είναι εντελώς εκτός θέματος περί ιστορίας) γιατί δεν είμαι ειδικός, αλλά σκευτηκα κατά εθκαιρία να το μοιραστώ μαζί σας να τα κρίνετε αν το επιθυμέιτε.
Χρ.Γιάννης
Νίκο πιστεύω έχεις ιδέα από διαλεκτική. Δεν υπάρχει πρόοδο χωρίς άρνηση και η κάθε συνέχεια ή πρόοδος πραγματοποιείται πάνω στα προηγούμενα επιτεύγματα, είτε ως δάνεια, είτε ως προσαρμογή είτε ως αξιοποίηση.
Είναι λάθος να καταπιαστούμε μόνο από την άρνηση. Σε έναν μορφωμένο του αφαιρούμε την βάση της μόρφωσης, το ένα πόδι, ή το ένα μάτι.
Δεν βγάζει πουθενά αυτός ο διάλογος Με τον Λεωνίδα. Ο Χριστιανισμός δεν γεννήθηκε ως άρνηση, αλλά ως νέα ιδεολογία όταν το πολυθεϊκό σύστημα είχε κλείσει τον κύκλο του και αντιστρέφονταν στα επιτεύγματά του. Αρνήθηκε ότι εμπόδιζε το νέο ιδεολόγημα του, ή δόγμα του και ενσωμάτωσε ότι του χρειαζότανε για να στεριώσει. Ο Μπάρκας το πάει αλλού. Θέλει να μας πει ότι ο τόπος μας είναι η συνέχεια μιας μακραίωνης παράδοσης, όπου η άρνηση του παλιού και αρχαίου, που είχαν κλείσει τον κύκλο τους) αξιοποιούνταν για την συνέχεια και εξέλιξη του τόπου μας, όπου κάθε φάση ανάπτυξης περιείχε και την ουσία των βιωμάτων κάθε παρελθόντος διότι έτσι θα μπορούσαμε να χαράξουμε καλύτερα το μέλλον. Το έκαναν οι πρόγονοί μας. Όχι όμως εμείς. Ειδικά η δική μας γενιά. Όποτε, όχι μόνο γενικώς για τον πολιτισμό, αλλά περισσότερο για το χώρο μας, η προσπάθεια διχοτόμησης, τόσο το περισσότερο αντιστροφής της μιας φάσης εναντίον της άλλης, δεν ευσταθεί, είναι επιζήμια και επικίνδυνη και δεν ταυτίζεται με την πολιτισμένη αξιοπρέπεια ενός σύγχρονου Έλληνα
ο Αθώος
Νίκο, λένε ότι «η κολοβή γνώση, η ημιμάθεια, είναι χειρότερη από την αμάθεια» χωρίς να σε προσβάλω θέλω να σου πω πως σε αυτά τα θέματα και εγώ και εσύ είμαστε ημιμαθείς.
Δεν είναι κακό να υποστηρίζουμε κάτι που ακούσαμε ή διαβάσαμε, είναι κακή όμως η δογματικότητα που παρουσιάζουμε σε αυτές τις απόψεις χωρίς να έχουμε σφαιρική άποψη. Την άποψη ότι η χριστιανισμός ήταν σκοταδισμός την μάθαμε εμείς πολύ καλά στην Αλβανία, την επιβάλουν οι αριστεροί στην Ελλάδα (με τη διαφορά εδώ ότι παρουσιάζουν την αρχαία Ελλάδα ως την ιδανική πολιτεία τη στιγμή που υπήρχαν ανθρωποθυσίες, δούλοι και πολίτες κλπ) και δεν είναι καλά να τις οικειοποιούμαστε τόσο εύκολα.
Ο Χριστός κήρυξε μόνο αγάπη και τίποτα άλλο. Κανένας δεν είπε ότι όσοι ασπάστηκαν το χριστιανισμό εφάρμοσαν και τις αρχές του. Στο χριστιανισμό υπάρχουν καταγεγραμμένοι 14 εκ. μάρτυρες της πίστης. όλοι αυτοί είχαν γονείς αδέρφια, ξαδέρφια κλπ. Πόσο εύκολο ήταν να συγκρατήσεις τον αμόρφωτο όχλο (που ενδεχόμενος να είχε επιφανειακή σχέση με το χριστιανισμό) να καταστρέφουν τα ιερά, όταν τις περισσότερες φορές οι συγγενείς τους σφαγιάστηκαν ή ρίχτηκαν σε μονομαχίες γιατί αρνούνταν να θυσιάσουν στα ιερα; Ένα τζαμί σήμερα στην Ελλάδα το βλέπουμε ως μνημείο, πόσο εύκολο όμως ήταν να σταματήσεις τον όχλο του 1821 να το γκρεμίσει;
Δεν νομίζω πως ο Χριστιανισμός είναι και τόσο «βολική» θρησκεία για τους ηγεμόνες για να είναι δημιούργημα τους γιατί:
1) σε μαθαίνει να είσαι ελεύθερος και ότι ο μόνος κύριος είναι ο θεός σου και
2) σε μαθαίνει ότι «Ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ πάντες γαρ υμείς είς εστέ εν Χριστώ Ιησού» δηλαδή δεν υπάρχουν δούλοι και ελεύθεροι, άνδρες γυναίκες, πλούσιοι, φτωχοί, βασιλείς, στρατιώτες, όλοι ενώπιων του θεού είμαστε ίδιοι.
Η εκκλησία χρησιμοποιήθηκε πολλές φορές βάναυσα από κοσμική εξουσία αυτό όμως δεν μπορεί να επιβαρύνει το χριστιανισμό, επιβαρύνει τον καθένα χωριστά γι’ αυτό άλλωστε υπάρχει και η κρίση του καθενός. Πατριάρχες που αρνήθηκαν να εκτελούν διαταγές των Αυτοκρατόρων όπως ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος ή ο Μέγας Φώτιος, η εκκλησία τους αγιοποίησε.
Αυτός ο διάλογος όμως δεν μπορεί να εξαντληθεί εδώ. Ανακεφαλαιώνω με τρεις επισημάνσεις
1.Μην κρίνουμε άλλες εποχές με τα σημερινά δεδομένα
2.Μην είμαστε δογματικοί στις απόψεις
3.Μην προσβάλουμε την όποια πίστη των ανθρώπων τόσο ανεπιφύλακτα
ΜΠΑΡΚΑ ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΣΤΗ ΦΟΡΑ ΕΙΣΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ!!
Από ότι κατάλαβα από τον διάλογο σας, η Ιστορία η Ρητορεία και η Φιλοσοφία πρέπει να είναι αδέρφια. Χτυπάς Google και ο ποιο έξυπνος βγαίνει νηκητης!
1914 ΕΓΤΙΝΩ ΚΙ ΕΠΑΥΞΑΝΩ....
.Μην κρίνουμε άλλες εποχές με τα σημερινά δεδομένα
2.Μην είμαστε δογματικοί στις απόψεις
3.Μην προσβάλουμε την όποια πίστη των ανθρώπων τόσο ανεπιφύλακτα
ΠΟΛΥ ΣΟΦΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ.
Μια επιδιωρθωση λογο λαθος κατα την πληκτρολογιση για την περιοδος 1650-1690 να διαβαστει 1650-1790
Ολο το κειμενο να διαβαστει:
"Ένα πολύ σημαντικό στοιχείο ίσως να είναι και αυτό:
Στη Μητρόπολη Αργυρόκαστρου, υπήρχαν τα χειρόγραφα κείμενα του Νικόλα Μιστακιδη, ενός κληρικού από την Δρόβιανη, που έγραψε για την περιοχή.
Σε ένα από τα κείμενα έγραφε, πως από το 1650-1790 το μοναστήρι Αγίου Γεωργίου της Μελιανης λειτούργησε ως κρυφό σχολείο.
ιδού γέννιουνται ερωτήσεις
-Τι απογίνε μετά το 1790?"
XΡ. Γιάννης
Δημοσίευση σχολίου