Η εγρήγορση των Αλβανών και η αδράνειά μας

Του Παναγιώτη Μπάρκα

Μέσα σε διάστημα μερικών ημερών ο νέος Πρέσβης της Ελλάδας στα Τίρανα ήταν δύο φορές στο γραφείο του Αλβανού Υπουργού Εξωτερικών. Στην πρώτη συνάντηση, εντός γραφείου η συζήτηση κύλησε ομαλή, σε φιλικό κλίμα και με το κοινό ενδιαφέρον για την βελτίωση των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών. Μετά τη συνάντηση, σε ανακοίνωσή του το Αλβανικό Υπουργείο Εξωτερικών ανακοίνωσε ότι ο Αλβανός Υπουργός ζήτησε από τον Έλληνα Πρέσβη κ. Ροκανά την δήθεν άρση του εμπολέμου μεταξύ των δύο χωρών. (;!!) Το θέμα όμως συμμαζεύτηκε πολύ νωρίς στα αλβανικά ΜΜΕ, (επιβεβαιώνοντας ότι σε θέματα με την Ελλάδα τα αλβανικά ΜΜΕ παίρνουν και περνούν γραμμή).

Όμως το θέμα αναζήτησης αφορμών για την καλλιέργεια εθνικού κλήματος που θα επιτρέψει την ψήφιση του τσάμικου υπομνήματος  παίζει ιδιαίτερα. 

Δεν έκλεισε εντούτοις η βδομάδα και ο Έλληνας Πρέσβης εκλήθη στο Υπουργείο Εξωτερικών για να του ζητηθεί η παρέμβαση στην ελληνική κυβέρνηση ώστε η ελληνική πλευρά να μη εμποδίζει στα σύνορα Αλβανούς πολίτες που στα αποδεικτικά τους έχουν ελληνικά τοπωνύμια που δεν είναι αναγραμμένα όπως η Ελλάδα τα έχει δηλώσει στο ΟΕΕ, τόσο το περισσότερο όταν ουκ ολίγες φορές, από αλβανικής πλευράς γίνεται κατάχρηση για προβολή και καθιέρωση διεκδικήσεων της.

Το γεγονός ενδιαφέροντος από μόνο του αποτελεί επιπλέον επιχείρημα ότι η Αλβανική πλευρά τελευταία έχει εισέλθει σε διαδικασία εγρήγορσης όσον αφορά το ενδιαφέρον για την επίλυση των προβλημάτων των Αλβανών πολιτών στις σχέσεις τους με την Ελλάδα.

Επί του συγκεκριμένου, η Ελλάδα σε πολιτικό επίπεδο ασφαλώς και έχει απόλυτο δίκιο. Σε πρακτικό όμως θα πρέπει όντως να βρεθεί ελαστική λύση διότι ταλαιπωρούνται αθώοι άνθρωποι, ανεξαρτήτως εθνικότητας, κυρίως μικρά παιδιά και νέοι που γεννήθηκαν στην Ελλάδα.

Νομίζω ότι η επιλογή της Ελλάδας να διορθώσει τις εσκεμμένες ή μη παρατυπίες της Αλβανίας στα αλβανικά διαβατήρια, τιμωρώντας τους απλούς ανθρώπους, δεν είναι η σωστή λύση. Μοιάζει λίγο-πολύ στη θεωρία πίεσης μέσω ομήρων. Συνεπώς, αφαιρεί αυτόβουλα, πολλές από τις μετοχές που έχει επενδύσει, κυρίως ο Ελληνικός λαός, για την καλλιέργεια φιλίας και καλής γειτονίας με τον Αλβανικό λαό και την άμβλυνση της γνωστής αλβανικής καχυποψίας προς την Ελλάδα, που όπως όλα δείχνουν αποτελεί το βασικό κίνητρο πυροδότησης προβλημάτων στις διμερείς σχέσεις.

Το πρόβλημα όμως θέλω να το εστιάσω κάπου αλλού. Στο γεγονός ότι στις σχέσεις των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών με την Ελλάδα παρατηρείται ένας διπλός προβληματισμός. Από την μία πλευρά, είναι υποδειγματική η αδιαφορία της Ελλάδας όσον αφορά την προστασία των δικαιωμάτων των Ελλήνων της Αλβανίας και των υποχρεώσεων της προς  αυτούς. Από την άλλη, είναι απαρηγόρητη η αδιαφορία  των εκπροσώπων των Βορειοηπειρωτών στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους.

Τελευταία το ίδιο πρόβλημα με τους Αλβανούς, μάλιστα σε μεγαλύτερο βαθμό, αντιμετωπίζει και η κοινότητά μας. Δλδ η πληθώρα των παιδιών μας που γεννήθηκαν στην Ελλάδα και έχουν αλβανικά χαρτιά δεν μπορούν να ταξιδέψουν ελεύθερα διαβαίνοντας ελληνο-αλβανικά σύνορα. Η εξομοίωση και επέκταση της συμπεριφοράς αυτής της επίσημης Ελλάδας και προς τους Βορειοηπειρώτες είναι απαράδεκτη. Είναι γνωστό ότι το έλλειμμα ενδιαφέροντος της Αθήνας προς τους Βορειοηπειρώτες, τους οδήγησε σε σημαντικό ποσοστό (και κυρίως εκείνους που συνεχίζουν να μένουν στην Αλβανία) να επικαλεστούν την επί Χότζα νοοτροπία, - της απώθησης, ή της απόκρυψης της ελληνικότητας για να μπορέσει να επιζήσει. Δλδ να τα είχε καλά, χθες με το Αλβανικό πολιτικό κομμουνιστικό καθεστώς, σήμερα με τον εκάστοτε Αλβανό, ο οποίος μετράει τον αλβανισμό του με τον πήχη του ανθελληνισμού. Το μέτρο αυτό, μαζί με την κατάργηση της σύνταξης του ΟΓΑ, μοιάζει λίγο πολύ με την φάση υπογραφής ενός επίσημου εγγράφου που οριστικοποιεί το τέλος μιας  εθνικής ομάδας σε μορφή μειονότητας σε άλλη χώρα    

Από την άλλη πλευρά όμως, κανείς από την κοινότητά μας δεν διαμαρτύρεται. Ούτε οι επίσημοι εκπρόσωποι, ΟΜΟΝΟΙΑ-ΚΕΑΔ, ΜΕΓΑ, ούτε οι έπαρχοι, ούτε οι εκπρόσωποι συλλόγων, ούτε ακόμα μεμονωμένα άτομα.

Πριν από λίγο καιρό, το ίδιο συνέβηκε με το θέμα των συντάξεων του ΟΓΑ, θέμα το οποίο δεν έχει λήξει και ο δικός μας ύπνος στις δάφνες μπορεί να σταθεί μοιραίος για την τύχη μερικών χιλιάδων Ελλήνων βορειοηπειρωτών συνταξιούχων.

Στην Ελλάδα, έστω και για ψηφοθηρία, 40 βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου συνυπέγραψαν κοινό ψήφισμα για να σωθούν από το μέτρο οι βορειοηπειρώτες συνταξιούχοι. Από μας τίποτε!! Εκτός από κάποιες ενέργειες μεμονωμένων βουλευτών στο αλβανικό κοινοβούλιο, οι συμπεριφορές  των επίσημων φορέων που μόλις αναφέραμε θυμίζουν το «νίπτω τας χείρας» του Πιλάτου.

Τελικά ποιος προστατεύει την κοινότητα των Βορειοηπειρωτών, όταν έχουμε υπόψη ότι προς αλβανική πλευρά συμβαίνουν τα χειρότερα;!

Σε όλη την ιστορία μας καλλιεργούσαμε αρχές στις οποίες απευθυνόμασταν ηθικά, πνευματικά, αλλά κυρίως πραχτικά, για κάθε λύση προβλήματος. Σήμερα, πιθανών, λόγω δεδομένης απογοήτευσης, κανείς Βορειοηπειρώτης δεν πιστεύει ότι θα μπορεί να βρει κάποια αρχή για να τον υποστηρίξει και προστατέψει, ως άτομο και ως σύνολο. 

Το χειρότερο είναι ότι με τη συμπεριφορά αυτή δεν προσφέρουμε ούτε λαβή σε εκείνους που έχουν θέληση να μας βοηθήσουν και στηρίξουν. Απεναντίας, οι λεγόμενοι εκπρόσωποί μας, επειδή βλέπουν ότι τέτοιοι θεσμοί τους αντικαθιστούν, στο ρόλο για τον οποίο πολιτικά υπάρχουν, προσπαθούν να τους περιθωριοποιήσουν, να τους πλήξουν μέχρι παραίτηση από τέτοιο ρόλο.

Που όμως θα μας βγάλει ο δρόμος αυτός;!!!

 ΤΕΛΟΣ 

Παναγιώτης Μπάρκας

Αργυρόκαστρο 31.01.2013