Παναγιώτης Μπάρκας: ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΤΑ ΚΑΛΑ ΜΑΣ ΠΑΙΔΙΑ…..;!

Οι εκλογές στην Ελλάδα και η συμμετοχή αρκετών Βορειοηπειρωτών στα ψηφοδέλτια Κομμάτων προβάλλει μερικούς σημαντικούς προβληματισμούς που αφορούν τις σχέσεις και τις θέσεις του μητροπολιτικού κέντρου (μέσω των πολιτικών κομμάτων) σε ό, τι αφορά το εθνικό θέμα της εθνικής ελληνικής μειονότητας ή του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.

Πρώτο. Τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα στις εκλογές της ιστορικής υπέρβασης δεν φαίνεται να νοιάζονται για να χαράξουν μια νέα πολιτική, άμεσα εθνική, με πρόσωπα που προέρχονται από τις κοινωνικές ομάδες που έχουν όλα τα προσόντα για μια τέτοια πολιτική. (Τουλάχιστον απαλλαγμένα από τα διαπλεκόμενα που έχουν βάλει τη θηλιά στο λαιμό της Πατρίδας). Ούτε ακούμε κάποιο πρόγραμμα, το οποίο να έχει ως γνώμονα την υπέρβαση στηριζόμενο στο εθνικό συμφέρον της Ελλάδας και υπερασπιζόμενο τον απλό Έλληνα.

Στο πλαίσιο αυτό είναι δύσκολο να ακούσουμε λέξη για τα εθνικά δίκαια του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. Άρα, η «κοινή» απόφαση των πολιτικών κομμάτων στην Ελλάδα να προτιμήσουν πολλούς Βορειοηπειρώτες στα ψηφοδέλτιά τους, (κι αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά στην ιστορία πολιτικής ύπαρξης του Βορειοηπειρωτικού) αποτελεί ένα ακόμα στοιχείο ότι καίριος στόχος τους είναι να συγκεντρώσουν υπέρ της πολιτικής τους ισχύς και την τελευταία ψήφο. (Πιο εύγλωττη περίπτωση η επιλογή του Πύρρο Δήμα)

Υπέρ της άποψης ότι τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα δεν αρθρώνουν θέση για το εθνικό μας θέμα, αλλά θέλουν απλώς να συγκομίσουν την ψήφο μας, τάσσεται και το γεγονός ότι, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, τα καλά παιδιά της Βορείου Ηπείρου, μετέχουν σε ψηφοδέλτια σε θέσεις ανέλπιστης εκλογής. Απλώς, προσωπικά πολιτεύονται. (Να ευχηθούμε από καρδιάς να εκλεγούν όσοι περισσότεροι.) Σε γενικότερο πλαίσιο (ως εκπρόσωποι του Βορειοηπειρωτικού ελληνισμού) δυστυχώς μετατρέπονται σε μέσα εξυπηρέτησης συγκεκριμένων πολιτικών καταστάσεων. 

Δεύτερο.  Όχι άσκοπα χρησιμοποίησα πιο πάνω τον όρο «τα καλά μας παιδιά». Έχει σημασία να προσέξουμε ότι οι δικοί μας υποψήφιοι είναι όντως διαλεγμένα παιδιά. Νέοι άνθρωποι, προκομμένοι, άφθαρτοι, οι οποίοι εντελώς αθόρυβα και χωρίς φανφάρες πέτυχαν πανεπιστήμια, τίτλους, έχουν τις δουλειές τους και ανέβηκαν στο σκαλί αυτό χωρίς τυμπανοκρουσίες περί υπέρμαχου εθνικού έργου. Αποτέλεσμα, δε μπορεί κάποιος να τα κατηγορήσει για κάτι. (Καλά εμείς εδώ  βρήκαμε να κατηγορήσουμε και τον Πύρρο Δήμα).

-          Αν συγκρίνουμε, αυτά τα παιδιά με τους αιρετούς μας στη Βόρειο Ήπειρο, κυρίως

στην τοπική αυτοδιοίκηση, το επίπεδό τους είναι….για να μη αναφέρω συγκεκριμένο χαρακτηρισμό, θα πω απλά χαμηλότερο από το μέσο μορφωτικό επίπεδο του Έλληνα Βορειοηπειρώτη. Ενώ, όσον αφορά τα διαπλεκόμενα και τη διαφθορά, αν εξαιρέσουμε κάποιες ελάχιστες περιπτώσεις, δεν έχεις από πού να τους πιάσεις, η φοβάσαι να τους ακουμπήσεις.  

Δυστυχώς  κι αυτοί, μαζί με τους υπόλοιπους πολιτικούς εκπροσώπους της ε.ε. μειονότητας (δλδ το κατεστημένο ΟΜΟΝΟΙΑ ΚΕΑΔ), είναι επιλογή του εθνικού κέντρου. Το επίσημο εθνικό κέντρο, αν δεν τους επιλέγει άμεσα, τους εγκρίνει (η επιλογή γίνεται συχνά από αλβανικής πλευράς) και τους στηρίζει να εκλεγούν. Στη συνέχεια τους αναγνωρίζει ως εκπροσώπους μας. (!!!) Σε κάθε περίπτωση προσπάθειας για την αλλαγή εκ΄ των έσω της κατάστασης αυτής, ο Ελληνισμός του Βορείου Ηπείρου θα έχει να αντιμετωπίσει σε πρώτη γραμμή τις «αποφάσεις» του εθνικού κέντρου. Συμπέρασμα, αν τα πολιτικά Κόμματα στην Ελλάδα (για να συγκεντρώσουν όσο περισσότερους ψήφους) επιλέγουν μεταξύ μας τα καλύτερα παιδιά, στο χώρο μας, ο οποίος έχει περισσότερο ανάγκη από μορφωμένα, αφοσιωμένα και άφθαρτα παιδιά, το εθνικό κέντρο, αν δεν συμπράττει άμεσα στην προαναφερόμενη επιλογή εκπροσώπων μας «συμπορεύεται αθώα» μαζί τους.  

             Τρίτο

Τα κόμματα στην Ελλάδα μας προτιμούν, όχι για τίποτε ιδιαίτερο, αλλά για τις ψήφους μας. Προκύπτει, όμως ότι εμείς δεν ψηφίζουμε τις δικές μας υποψηφιότητες. (!!) Δεν μας επιτρέπει να τους στηρίξουμε, ή ο εγωκεντρισμός στη μόρφωσή μας, ή επειδή θέλουμε τον ελλαδίτη πολιτικό που είναι σίγουρο ότι θα εκλεγεί και μέσω του οποίου θα λύσουμε τα προσωπικά μας προβλήματα. Δείχνουμε  από την μία ότι δεν μας χαρακτηρίζει μια πραγματική συλλογική, ή εθνική γενική και πολιτική κουλτούρα και από την άλλη δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε σαν μια οργανωμένη κοινότητα.  Δεν καταλαβαίνουμε ούτε το πιο απλό. Ότι αν θα ψηφίζαμε όλοι τους δικούς μας υποψήφιους, εκείνοι, αν δεν εκλεγούν, θα συγκεντρώσουν σημαντικό ποσοστό σταυρών με αποτέλεσμα την επόμενη φορά να διεκδικήσουμε καλύτερες προϋποθέσεις εκλογής, μεγαλύτερες δυνατότητες επιρροής, υπολογίσιμο ρόλο στην πολιτική ζωή της Ελλάδας και στα κέντρα αποφάσεων της, ανεβασμένη αξιοπρέπεια στην κοινή ελληνική γνώμη. 

Τέταρτο.  Η συμπεριφορά μας αυτή θυμίζει λίγο πολύ το παρακάτω αλβανικό ανέκδοτο. Ένας βασιλιάς θέλησε να ανταμείψει δύο αδέρφια αλβανών για κάποια πολύτιμη υπηρεσία που του προσέφεραν. Ό, τι ζητήσει ο ένας, είπε ο Βασιλιάς , στο δεύτερο θα δώσω το διπλάσιο. Να μου βγάλεις το ένα μάτι, είπε ο ένας ο αδερφός. Όταν ο Βασιλιάς ρώτησε έκπληκτος «γιατί;» Για να βγάλεις του αδερφού μου τα δύο, απάντησε εκείνος, όλο σιγουριά.

Και εμείς κάνουμε το ίδιο πράγμα. Πoιο απαξιωτική είναι η περίπτωση του Πύρρο Δήμα. Για μας παραμένει τιμή και καμάρι, μια χρυσή θέση στο Πάνθεο  των λαμπρών προσωπικοτήτων μας ανά τους αιώνες. Προσωπικά πιθανόν να έκανε λάθος που δέχτηκε  να κατεβάσει το δάφνινο στεφάνι του ολυμπιονίκη για τη σημαία ενός κόμματος, γιατί στο τέλος-τέλος μπορεί με  το όνομά του να βοηθήσει ένα πολιτικό κόμμα, όχι όμως την Ελλάδα . Αυτή είναι επιλογή δική του. Εμείς όμως, το ελάχιστο που πρέπει να κάνουμε είναι η σιωπή. Μαθαίνω ότι στη Χιμάρα λένε πως δεν τον θέλουν τον Πύρρο Δήμα γιατί δεν έκανε τίποτε γι΄ αυτούς. Δλδ καμιά βρύση (!!).

Και να το κλείσω το θέμα. Οι Άγγλοι δίνουν το όνομα του Πύρρου Δήμα σε ένα σταθμό του μετρό στο Λονδίνο δίπλα στους Ολυμπιακές εγκαταστάσεις. Εμείς αντί να του κάνουμε έναν Ανδριάντα, τον πετροβολούμε από πάνω.

Πέμπτο

Οι υποψηφιότητες των παιδιών μας στις εκλογές αυτές στην Ελλάδα μαρτυρούν το μεγάλο ποσοστό ένταξης μας στην ελληνική κοινωνία. Πιθανόν τα επιτελεία των ελληνικών κομμάτων να υπερτιμούν τον αριθμό μας. Δεν έχει σημασία αυτό όσο το γεγονός ότι μας υπολογίζουν. (Όπως ολοένα στην ιστορία για τα δικά τους συμφέροντα). Όπως επίσης θα πρέπει και εμείς να υπολογίσουμε τον εαυτόν μας. Δυστυχώς όμως, όπως ανέφερα δεν λειτουργούμε ως κοινότητα, ούτε με το σύγχρονο, ούτε με τον παραδοσιακό όρο.

Η Ελλάδα στη σύγχρονη ιστορία της γνώρισε άλλες δύο μαζικές ελληνικές πληθυσμιακές εισροές. Η πρώτη σχετίζεται με την Μικρασιάτικη καταστροφή. Χρειάστηκε να περάσουν δεκαετίες ώστε η ελληνική κοινωνία να αποδεχτεί τη Μικρασιάτικη πραγματικότητα στους κόλπους της. Όμως οι Μικρασιάτες παρέμειναν μια ισχυρή κοινότητα. Έδωσαν στην Ελλάδα τα ερείσματα να γνωρίσει καλύτερα τον εαυτόν της και λειτούργησε ως μια ανανεωτική δύναμη, κυρίως όσον αφορά τον ελληνικό πολιτισμό.

Το δεύτερο κύμα αποτέλεσαν οι Πόντιοι στην τελευταία δεκαετία του προηγούμενου αιώνα. Παρά το γεγονός ότι εμείς θέλουμε να τους γνωρίζουμε ανεκδοτικά, η κοινότητά τους όχι μόνο μπόρεσε να κρατηθεί και να ισχυροποιηθεί, αλλά κατάφερε κι΄ αυτή με τη σειρά της να συμβάλλει γενικότερα στο εσωτερικό γίγνεσθαι της Ελλάδας. Έχουν τα σωματεία τους, τα πολιτιστικά κέντρα και πάνω απ΄ όλα την δική τους ταυτότητα και την πανίσχυρη εσωτερική συνοχή.

Εμείς, ενταχτήκαμε στην ελληνική κοινωνία ως μεμονωμένες μονάδες και περισσότερο με εσωτερική εσωστρέφεια, προσωπική αντιπαράθεση και αντικρουόμενο τοπικισμό, χωρίς να κουβαλούμε περισσότερο πολιτισμό και παράδοση απ΄ αυτό που μας επέτρεψε το καθεστώς του Χότζα, χωρίς να καταβάλουμε προσπάθειες να γνωρίσουμε τον δικό μας παραδοσιακό πολιτισμό την ιστορία μας και πάνω σ΄ αυτή τη βάση να χτίσουμε την δική μας πανάρχαια και πανίσχυρη ταυτότητα. Δυστυχώς λειτουργούμε ισοπεδωτικά εις βάρος μας.

Έκτο.            

-          Τα καλά μας παιδιά βάζουν υποψηφιότητες σε ένα προσωπικό τους ιδεολογικό

κομματικό πλαίσιο. Δεν είναι απόρροια ούτε συλλογικών αποφάσεων βορειοηπειρωτικών υποδομών στην Ελλάδα, ούτε  βέβαια έχουν σχέση με τους πολιτικούς φορείς εκπροσώπησης της ε. ε. μειονότητας στην Αλβανία. Ούτε παρουσιάζουν ένα πολιτικό πρόγραμμα, που να έχει στόχο την ε. ε. μειονότητα, είτε τον Βορειοηπειρωτικό ελληνισμό στην Ελλάδα.

Η παρουσία των Ελλήνων βορειοηπειρωτών σε πολλά ελληνικά κόμματα στην Ελλάδα αποτελεί δείγμα ότι εμείς προσπαθούμε ο καθένας ατομικά  να αναδειχτούμε και επωφεληθούμε, (αξιοποιώντας γι΄ αυτό την  αξιοπρεπή εθνική μας ταυτότητα για την οποία θυσιάστηκαν  στους αιώνες οι πρόγονοί μας)  και όλοι μαζί να διατηρήσουμε το φαινόμενο διάσπασης στην Ελλάδα και εδώ.

Κατά βάθος είναι ένα δείγμα της πολυποίκιλης μορφής κατακερματισμού των δυνάμεων μας. Αποτελεί δείγμα της πολύμορφης διάσπασής μας.

Δεν θα ήταν ευνοϊκό, ή λογικό να ζητήσουμε την ευθύνη από τα ελληνικά κόμματα, αλλά θα πρέπει να δούμε ότι η συγκεκριμένη εξέλιξη φαίνεται να εξυπηρετεί τη διαιώνιση της διάσπασης που επικρατεί και συντηρεί το πολιτικό κατεστημένο στην ιδιαίτερη πατρίδα μας.

Επιπλέον, το κατεστημένο αυτό απαλλάσσεται από καλά μας παιδιά, (τα οποία απορροφούνται από τα ελληνικά Κόμματα)  και έτσι δεν απειλούν τις σκουριασμένες καρέκλες τους που μετατράπηκαν στην βραχνά και καταστροφή για τον τόπο μας.

Παναγιώτης Μπάρκας   Για το Βόρειοηπειρώτη

Αργυρόκαστρο  27.04.2012