Η πολιτική αυτοχειρία του Υπουργείου Παιδείας και του παλαιοκομματισμού
Ενώ η ελληνική κοινωνία έχει συγκλονιστεί από την αυτοκτονία του απελπισμένου συνταξιούχου συνανθρώπου μας, μπροστά στο ναό της ελληνικής δημοκρατίας και στην πλατεία Συντάγματος, ενώ το πολιτικό μας σύστημα παραπαίει τραυματισμένο και παλινδρομεί σε ένα θολό πολιτικό τοπίο, η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων επιχειρεί να διαπράξει τη δική της πολιτική αυτοχειρία.
Ο υπηρεσιακός υπουργός Παιδείας κ. Γ. Μπαμπινιώτης, μόλις λίγες μέρες πριν την προκήρυξη των εκλογών και την αποχώρησή του από το υπουργείο, υπογράφει το διορισμό του Συντονιστή Εκπαίδευσης (Σ.Ε.) στην Αλβανία με αδιαφανή τρόπο και ταχύτατη διαδικασία.
Ο «δικός τους άνθρωπος» προφανώς, ο κ. Γ. Χρονόπουλος, μαθηματικός από τη Μεσσηνία, αναλαμβάνει καθήκοντα παραμονές του Πάσχα στην ελληνική Πρεσβεία στα Τίρανα, έχοντας παντελή άγνοια των θεμάτων της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στην Αλβανία, αλλά και των προβλημάτων της εθνικής ελληνικής μειονότητας στη γείτονα χώρα. Δεν τίθεται καν θέμα για γνώση αλβανικής γλώσσας…
Και όμως έχει την υποστήριξη του άλλου σημαντικού πολιτικού παράγοντα του Υπουργείου Παιδείας, του αναπλ. Υπουργού κ. Κ. Αρβανιτόπουλου. Κι αυτό από μόνο του αρκεί. Αφού το επιθυμούσε τόσο διακαώς ο κ. Αρβανιτόπουλος να τον διορίσει, «υπάκουσε» και ο αρμόδιος Υπουργός Παιδείας αυτής της προσωρινής κυβέρνησης συνεργασίας, ο οποίος και υπέγραψε.
Έτσι οι «ιθύνοντες» πολιτικοί μπροστά στην πολιτική σκοπιμότητα του μικροκομματικού συμφέροντος, θυσιάζουν πέρα από τα συμφέροντα της ελληνικής παιδείας στην ομογένεια, τη διαφάνεια και την αξιοκρατία ενός υγιούς δημοκρατικού πολιτεύματος, που κλήθηκαν προσωρινά να υπηρετήσουν. Δεν γνωρίζουν ότι με αυτές τις πράξεις ή παραλείψεις τους τραυματίζουν βαθύτατα το πολιτικό σύστημα που οι ίδιοι υπηρετούν σε μια τόσο κρίσιμη πολιτική και προεκλογική περίοδο για τη σύγχρονη ελληνική ιστορία;
Είναι άραγε μοιραίο αυτή τη Μεγάλη Εβδομάδα να περάσει και το Υπουργείο Παιδείας μαζί με το παλαιοκομματικό πολιτικό μας σύστημα τη δική του εβδομάδα των παθών, ύστερα από τις πράξεις αυτοχειρίας των πολιτικών παραγόντων και στελεχών του;
Ίσως είναι αυτό απαραίτητο τελικά, προκειμένου να έρθει επιτέλους η πολιτική κάθαρση και Ανάσταση με τις επικείμενες εκλογές σε αυτόν τον ιστορικό και τόσο βασανισμένο τόπο…
Άννα Καραμπάτση
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου