- Όλο το άρθρο του κ. Κώστα Μπάρκα όπως δημοσιεύτηκε στην αλβανική εφημερίδα “Panorama”
- Η μετάφραση στα ελληνικά έγινε από το βουλευτικό γραφείο του κ. Μπάρκα
H κρίση στην οποία διέρχεται η Ελλάδα αποτελεί σπάνιο γεγονός στην σύγχρονη ιστορία μιας χώρας. Σε λιγότερο από ένα χρόνο, η κρίση δέχτηκε διπλή σημαντική μεταμόρφωση: στο περιεχόμενο και στο μέγεθός της. Από άποψη περιεχομένου η κρίση επεκτάθηκε με ταχύτητα και ορμητικά σε μορφή κύκλων και μετατράπηκε σε πολιτική πρώτα και μετά σε κοινωνική κρίση.
Την μορφή αυτής της μεταλλαγής την βλέπουμε καθημερινά στις οθόνες και στις σελίδες του παγκόσμιου τύπου. Οι Έλληνες πολίτες εισήλθαν σε μια δύσκολη μάχη όχι απλώς με την νυν διακυβέρνηση της χώρας, αλλά με την όλη φιλοσοφία της εθνικής διακυβέρνησης και ταυτόχρονα της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας. Από άποψη διαστάσεων η κρίση δέχτηκε μια άλλη μεταμόρφωση: από ελληνική μετατράπηκε σε κρίση της Ευρώπης. Η Ελλάδα ως κράτος εισήλθε σε μια δύσκολη και επίπονη μάχη που αφορά την φιλοσοφία διακυβέρνησης και την πρόκληση των γνωστών της ευρωπαϊκών προσδοκιών. Οι δύο αυτές παράλληλες εξελίξεις επιτρέπουν όλο και λιγότερα περιθώρια για μια ενσυνείδητη παραμέληση αυτής της κρίσης ή για την ουδέτερη αξιολόγησή της, τόσο το χειρότερη ως ωφέλιμη, για κάποιους, και από την οπτική γωνία των κερδών σε επίπεδο περιοχής ή γειτονίας. Αυτές οι δυστυχώς κοντόφθαλμες θέσεις δεν παρέλειψαν ούτε στον αλβανικό τύπου, ούτε την αλβανική κοινή γνώμη.
Παρ’ όλα αυτά, κάθε μέρα που περνάει αποδεικνύει ότι οι προσπάθειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να αποφύγει το φαινόμενο ντόμινο της κρίσης, βαραίνοντας τον ελληνικό λαό με ασφυχτικά μέχρι περιφρονητικά μέτρα, μετατρέπεται σε παγκόσμιο κίνημα αλληλεγγύης προς τους Έλληνες. Τις τελευταίες μέρες σε αρκετές δυτικές χώρες, έχουν ξεσπάσει λαϊκές αντιδράσεις σε υποστήριξη του ελληνικού λαού υπό το ενιαίο σύνθημα, «Ελλάδα είμαστε εμείς». Έτσι όπως και στην επανάσταση του 1821, οι Έλληνες και η Ελλάδα αναβιώνουν την γνωστή διεθνή αλληλεγγύη.
Σε παγκόσμια κλίμακα, αλλά περισσότερο σε επίπεδο γειτονίας, η ελληνική κρίση πρέπει να επισύρει περισσότερο την προσοχή της κοινής γνώμης και τον κέντρων αποφάσεων στην Αλβανία. Όχι απλώς, σε ό, τι αφορά το γεγονός ότι η χώρα μας βρίσκεται σε κλοιό κρατών, που στην πράξη διέρχονται βαριές και πολλαπλές κρίσεις. Αυτές παρόλα αυτά, είναι πρόσκαιρες. Περισσότερο για το γεγονός ότι αντιμετωπίζονται ασυμμετρικά με το ένδοξο παρελθόν και τις πρωτότυπες συνεισφορές στην παγκόσμια ιστορία και πολιτισμό των δύο γειτόνων μας.
Η αλβανική διανόηση και προσοχή σε ότι αφορά την ελληνική και ιταλική κρίση πρέπει να απορρέουν από τις ιστορικές και επίκαιρες σχέσεις της Αλβανίας με την Ιταλία και Ελλάδα. Ιδιαίτερα όμως με την Ελλάδα. Πρέπει να διακρίνουμε τρία χαρακτηριστικά: Η βαρύτερη κρίση στην Ευρώπη εξελίσσεται στα σύνορά μας και με ισχυρά ενδεχόμενα στοιχεία επίδρασης και απρόσμενων εξελίξεων στη χώρα και την οικονομία μας. Στην Ελλάδα και με την Ελλάδα είναι συνδεδεμένη η τύχη του περίπου ενός τρίτου του αλβανικού λαού, που ζει ως μετανάστες, οι οποίοι μπορεί να γίνουν τα πρώτα θύματα της κρίσης. Η Ελλάδα είναι ο δεύτερος εταίρος της Αλβανίας όσο αφορά τις εμπορικές και οικονομικές συναλλαγές.
Τα στοιχεία αυτά είναι αρκετά και δεν επιδέχονται άλλα επιπρόσθετα επιχειρήματα ώστε γιατί η ελληνική κρίση δεν πρέπει να μας χαροποιεί.
Στην Αλβανία θα πρέπει να λάβουμε στα σοβαρά την ελληνική κρίση. Πιο σοβαρά από τον Γερμανό Υπουργό Εξωτερικών και τους υποστηρικτές του Ευρω. Τουλάχιστον σε κοινωνικό επίπεδο η ελληνική κρίση είναι και δική μας κρίση. Η κάθετη μείωση των εμβασμάτων από τους εκατοντάδες χιλιάδες αλβανούς μετανάστες στην Ελλάδα δεν αποτελεί θετικό μήνυμα για την Αλβανία, όχι τόσο σε ότι αφορά την μείωση της κατανάλωσης, αλλά κυρίως το επίπεδο των πόρων ανάπτυξης.
Για περίπου 20 χρόνια οι Αλβανοί μετανάστες στην Ελλάδα εντάχτηκαν στην ελληνική οικονομική, κοινωνική και πολιτική ζωή της χώρας. Συνέδεσαν με την Ελλάδα τη ζωή τους και των οικογενειών τους στην Αλβανία. Πολλοί απ΄ αυτούς γεννήθηκαν στην Ελλάδα και την γνωρίζουν καλύτερα απ΄ ό, τι την Αλβανία. Έχουν περιουσίες στην Ελλάδα, όπως μπορεί να έχουν και στην Αλβανία.
Αλλά στις καταστάσεις ανόδου της ανεργίας στην Ελλάδα, εννοείται ότι ο μετανάστης μετατρέπεται στον αδύνατο κοινωνικό κρίκο, πολύ εύκολα αποφευκτό, πολύ εύκολα βαλλόμενο στη δυσφήμηση και διάκριση. Μετατρέπονται πολύ εύκολα σε πρώτα θύματα της θύελλας της κρίσης. Γιατί όχι και σε αντικείμενο των ρατσιστικών και εθνικιστικών ξεσπασμάτων. Τόσο το χειρότερο όταν η πληθώρα λαθρομεταναστών από τις ασιατικές και αφρικανικές χώρες στην Ελλάδα έχουν αυξήσει τον ανταγωνισμό για εργασία με συνέπεια την μείωση των αποδοχών και εσόδων. Οι δυσκολίες στην αγορά εργασίας και η ανάγκη επιβίωσης μετατρέπει εύκολα τους μετανάστες σε αντικείμενο και υποκείμενο της εγκληματικότητας.
Η υποχρεωτική επιστροφή των μεταναστών στην Αλβανία, λόγω της αποτυχίας, όχι τόσο του μεταναστευτικού τους προγράμματος, αλλά της διακυβέρνησης στη χώρα υποδοχής, προϋποθέτει αλματώδη αύξηση της ανεργίας στη χώρα μας εφόσον η δική μας οικονομία δεν είναι ικανή και έτοιμη να δεχτεί έναν τόσο μεγάλο αριθμό εργατικής δύναμης.
Προϋποθέτει, επίσης, δραστική μείωση του επιπέδου διαβίωσης στην Αλβανία, εφόσον τα έσοδα από τους μετανάστες, ανεξαρτήτως την αισθητή μείωση από χρόνο σε χρόνο, συνεχίζουν να αποτελούν σημαντικό ποσοστό στο εθνικό εισόδημα της χώρας.
Οι εμπειρογνώμονες μαρτυρούν ότι η πρώτη συνέπεια από την αναγκαστική επιστροφή των μεταναστών στην Αλβανία συνδέεται με την αύξηση της εγκληματικότητας.
Στις καταστάσεις αυτές, όσον αφορά τις εσωτερικές εξελίξεις, θεωρώ σωστή την κυβερνητική πολιτική, η οποία συνδυάζει τα μέτρα μείωσης των δαπανών του προϋπολογισμού με το πνεύμα αισιοδοξίας.
Αυτό όμως έχει αξία σε ότι αφορά την αντίσταση στην παγκόσμια κρίση και όχι σε σχέση με την Ελλάδα και τον παράγοντα αλβανό μετανάστη εδώ. Η κυβέρνηση έχει τις σχετικές υποχρεώσεις έναντι σ΄ αυτό το κομμάτι πληθυσμού και νομίζω ότι είναι καιρός να στρέψει τώρα και με μεγαλύτερη μέριμνα την προσοχή της προς αντιμετώπιση του συγκεκριμένου προβλήματος. Είμαι πεπεισμένος ότι η αλβανική κυβέρνηση θα εξεύρει τα κατάλληλα μέσα και τρόπους για την καθώς πρέπει αντιμετώπιση της κατάστασης.
Το πρόβλημα, παρατάυτα δεν είναι η κυβέρνηση. Αυτή κατανοεί πλήρως τις ευθύνες της
Ακριβώς γι΄αυτό σκέφτηκα να στείλω ένα μήνυμα στην κοινή γνώμη. Η ιστορία και η δύσκολη ζωή ως λαός κατά τους αιώνες μας έχει διδάξει μια ηθική και ανθρωπιστική αρχή: Ποτέ και για κανέναν δεν είναι καλά να έχεις γείτονες με προβλήματα.
Δημοσιεύτηκε στις 22.02.2012 στην αλβανική εφημερίδα των Τιράνων PANORAMA
- Η μετάφραση στα ελληνικά έγινε από το βουλευτικό γραφείο του κ. Μπάρκα
Την μορφή αυτής της μεταλλαγής την βλέπουμε καθημερινά στις οθόνες και στις σελίδες του παγκόσμιου τύπου. Οι Έλληνες πολίτες εισήλθαν σε μια δύσκολη μάχη όχι απλώς με την νυν διακυβέρνηση της χώρας, αλλά με την όλη φιλοσοφία της εθνικής διακυβέρνησης και ταυτόχρονα της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας. Από άποψη διαστάσεων η κρίση δέχτηκε μια άλλη μεταμόρφωση: από ελληνική μετατράπηκε σε κρίση της Ευρώπης. Η Ελλάδα ως κράτος εισήλθε σε μια δύσκολη και επίπονη μάχη που αφορά την φιλοσοφία διακυβέρνησης και την πρόκληση των γνωστών της ευρωπαϊκών προσδοκιών. Οι δύο αυτές παράλληλες εξελίξεις επιτρέπουν όλο και λιγότερα περιθώρια για μια ενσυνείδητη παραμέληση αυτής της κρίσης ή για την ουδέτερη αξιολόγησή της, τόσο το χειρότερη ως ωφέλιμη, για κάποιους, και από την οπτική γωνία των κερδών σε επίπεδο περιοχής ή γειτονίας. Αυτές οι δυστυχώς κοντόφθαλμες θέσεις δεν παρέλειψαν ούτε στον αλβανικό τύπου, ούτε την αλβανική κοινή γνώμη.
Παρ’ όλα αυτά, κάθε μέρα που περνάει αποδεικνύει ότι οι προσπάθειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να αποφύγει το φαινόμενο ντόμινο της κρίσης, βαραίνοντας τον ελληνικό λαό με ασφυχτικά μέχρι περιφρονητικά μέτρα, μετατρέπεται σε παγκόσμιο κίνημα αλληλεγγύης προς τους Έλληνες. Τις τελευταίες μέρες σε αρκετές δυτικές χώρες, έχουν ξεσπάσει λαϊκές αντιδράσεις σε υποστήριξη του ελληνικού λαού υπό το ενιαίο σύνθημα, «Ελλάδα είμαστε εμείς». Έτσι όπως και στην επανάσταση του 1821, οι Έλληνες και η Ελλάδα αναβιώνουν την γνωστή διεθνή αλληλεγγύη.
Σε παγκόσμια κλίμακα, αλλά περισσότερο σε επίπεδο γειτονίας, η ελληνική κρίση πρέπει να επισύρει περισσότερο την προσοχή της κοινής γνώμης και τον κέντρων αποφάσεων στην Αλβανία. Όχι απλώς, σε ό, τι αφορά το γεγονός ότι η χώρα μας βρίσκεται σε κλοιό κρατών, που στην πράξη διέρχονται βαριές και πολλαπλές κρίσεις. Αυτές παρόλα αυτά, είναι πρόσκαιρες. Περισσότερο για το γεγονός ότι αντιμετωπίζονται ασυμμετρικά με το ένδοξο παρελθόν και τις πρωτότυπες συνεισφορές στην παγκόσμια ιστορία και πολιτισμό των δύο γειτόνων μας.
Η αλβανική διανόηση και προσοχή σε ότι αφορά την ελληνική και ιταλική κρίση πρέπει να απορρέουν από τις ιστορικές και επίκαιρες σχέσεις της Αλβανίας με την Ιταλία και Ελλάδα. Ιδιαίτερα όμως με την Ελλάδα. Πρέπει να διακρίνουμε τρία χαρακτηριστικά: Η βαρύτερη κρίση στην Ευρώπη εξελίσσεται στα σύνορά μας και με ισχυρά ενδεχόμενα στοιχεία επίδρασης και απρόσμενων εξελίξεων στη χώρα και την οικονομία μας. Στην Ελλάδα και με την Ελλάδα είναι συνδεδεμένη η τύχη του περίπου ενός τρίτου του αλβανικού λαού, που ζει ως μετανάστες, οι οποίοι μπορεί να γίνουν τα πρώτα θύματα της κρίσης. Η Ελλάδα είναι ο δεύτερος εταίρος της Αλβανίας όσο αφορά τις εμπορικές και οικονομικές συναλλαγές.
Τα στοιχεία αυτά είναι αρκετά και δεν επιδέχονται άλλα επιπρόσθετα επιχειρήματα ώστε γιατί η ελληνική κρίση δεν πρέπει να μας χαροποιεί.
Στην Αλβανία θα πρέπει να λάβουμε στα σοβαρά την ελληνική κρίση. Πιο σοβαρά από τον Γερμανό Υπουργό Εξωτερικών και τους υποστηρικτές του Ευρω. Τουλάχιστον σε κοινωνικό επίπεδο η ελληνική κρίση είναι και δική μας κρίση. Η κάθετη μείωση των εμβασμάτων από τους εκατοντάδες χιλιάδες αλβανούς μετανάστες στην Ελλάδα δεν αποτελεί θετικό μήνυμα για την Αλβανία, όχι τόσο σε ότι αφορά την μείωση της κατανάλωσης, αλλά κυρίως το επίπεδο των πόρων ανάπτυξης.
Για περίπου 20 χρόνια οι Αλβανοί μετανάστες στην Ελλάδα εντάχτηκαν στην ελληνική οικονομική, κοινωνική και πολιτική ζωή της χώρας. Συνέδεσαν με την Ελλάδα τη ζωή τους και των οικογενειών τους στην Αλβανία. Πολλοί απ΄ αυτούς γεννήθηκαν στην Ελλάδα και την γνωρίζουν καλύτερα απ΄ ό, τι την Αλβανία. Έχουν περιουσίες στην Ελλάδα, όπως μπορεί να έχουν και στην Αλβανία.
Αλλά στις καταστάσεις ανόδου της ανεργίας στην Ελλάδα, εννοείται ότι ο μετανάστης μετατρέπεται στον αδύνατο κοινωνικό κρίκο, πολύ εύκολα αποφευκτό, πολύ εύκολα βαλλόμενο στη δυσφήμηση και διάκριση. Μετατρέπονται πολύ εύκολα σε πρώτα θύματα της θύελλας της κρίσης. Γιατί όχι και σε αντικείμενο των ρατσιστικών και εθνικιστικών ξεσπασμάτων. Τόσο το χειρότερο όταν η πληθώρα λαθρομεταναστών από τις ασιατικές και αφρικανικές χώρες στην Ελλάδα έχουν αυξήσει τον ανταγωνισμό για εργασία με συνέπεια την μείωση των αποδοχών και εσόδων. Οι δυσκολίες στην αγορά εργασίας και η ανάγκη επιβίωσης μετατρέπει εύκολα τους μετανάστες σε αντικείμενο και υποκείμενο της εγκληματικότητας.
Η υποχρεωτική επιστροφή των μεταναστών στην Αλβανία, λόγω της αποτυχίας, όχι τόσο του μεταναστευτικού τους προγράμματος, αλλά της διακυβέρνησης στη χώρα υποδοχής, προϋποθέτει αλματώδη αύξηση της ανεργίας στη χώρα μας εφόσον η δική μας οικονομία δεν είναι ικανή και έτοιμη να δεχτεί έναν τόσο μεγάλο αριθμό εργατικής δύναμης.
Προϋποθέτει, επίσης, δραστική μείωση του επιπέδου διαβίωσης στην Αλβανία, εφόσον τα έσοδα από τους μετανάστες, ανεξαρτήτως την αισθητή μείωση από χρόνο σε χρόνο, συνεχίζουν να αποτελούν σημαντικό ποσοστό στο εθνικό εισόδημα της χώρας.
Οι εμπειρογνώμονες μαρτυρούν ότι η πρώτη συνέπεια από την αναγκαστική επιστροφή των μεταναστών στην Αλβανία συνδέεται με την αύξηση της εγκληματικότητας.
Στις καταστάσεις αυτές, όσον αφορά τις εσωτερικές εξελίξεις, θεωρώ σωστή την κυβερνητική πολιτική, η οποία συνδυάζει τα μέτρα μείωσης των δαπανών του προϋπολογισμού με το πνεύμα αισιοδοξίας.
Αυτό όμως έχει αξία σε ότι αφορά την αντίσταση στην παγκόσμια κρίση και όχι σε σχέση με την Ελλάδα και τον παράγοντα αλβανό μετανάστη εδώ. Η κυβέρνηση έχει τις σχετικές υποχρεώσεις έναντι σ΄ αυτό το κομμάτι πληθυσμού και νομίζω ότι είναι καιρός να στρέψει τώρα και με μεγαλύτερη μέριμνα την προσοχή της προς αντιμετώπιση του συγκεκριμένου προβλήματος. Είμαι πεπεισμένος ότι η αλβανική κυβέρνηση θα εξεύρει τα κατάλληλα μέσα και τρόπους για την καθώς πρέπει αντιμετώπιση της κατάστασης.
Το πρόβλημα, παρατάυτα δεν είναι η κυβέρνηση. Αυτή κατανοεί πλήρως τις ευθύνες της
Ακριβώς γι΄αυτό σκέφτηκα να στείλω ένα μήνυμα στην κοινή γνώμη. Η ιστορία και η δύσκολη ζωή ως λαός κατά τους αιώνες μας έχει διδάξει μια ηθική και ανθρωπιστική αρχή: Ποτέ και για κανέναν δεν είναι καλά να έχεις γείτονες με προβλήματα.
Δημοσιεύτηκε στις 22.02.2012 στην αλβανική εφημερίδα των Τιράνων PANORAMA
6 comments:
Τελικά ο φίλος μου ο Μπάρκας ήταν ξυριζμένος!
Αγαπητέ Βορειοηπειρώτη συμμερίζομαι πλήρως το σχόλιο σου στο αλβανικό κείμενο. Ο Μπάρκας και με την νέα του παρέμβαση δείχνει ότι αποτελεί ένα άλλο επίπεδο στα πολιτικά δρώμενα της ε.ε. μειονότητας και των ελληνο-αλβανικών σχέσεων.
Είναι γεγονός ότι στην αλβανική κοινή γνώμη οι παρεμβάσεις του δεν περνούν απαρατήρητες. Συγκεκριμένα, μετά την δημοσίευση του άρθρου αυτού υπήρξε μια ωριαία εκπομπή στο μεγαλύτερο αλβανικό τηλεοπτικό κανάλι και στη συνέχεια πολλά δημοσιεύματα στον αλβανικό τύπο με άμεση στροφή σε ότι αφορά την ελληνική κρίση. Από την αντιμετώπιση με χαιρεκακία και ανακούφιση σε όφελος του αλβανικού εθνικισμού, σε αντιμετώπιση με σοβαρότητα, ευθύνη και αντικειμενικότητα ως κρίση που αφορά άμεσα την ίδια την Αλβανία.
Τι να τους κάνουμε τους "πατριωτισμούς" των άλλων στην Ελλάδα.
ontws o kwstas mbarkas pernei theshs me pragmatika provlimata kai kanei tin ypervasei tin idia wra pou oloi koitane pws na vgaloune ta apothimena kai to pios tha epikratisei mono san eikona prws ta eksw kai asxoloite me yparkta provlimata tis perioxhs kai ta koinonika themata kai oxi me koutsiombola kai egwismous ap tous patriwtes ton kanapedon.sygxaritiria
Kai ti mas noiazei emas an oi albanoi dhen thelloun na kseroun apo tin krisi pou emeis pernoume.
Psilla o pihis toy Mparka, alla ti mas endhjaf;erei
Sixaritiria Ana
Ο κύριος Μπάρκας είναι μέλος της Αλβανικής κυβέρνησης , εκπροσωπώντας την Ελληνική μειονότητα , εδώ και πολλά χρόνια. _ ερώτηση :τι έχει κάνει ο κύριος Μπαρκας για να επιστρέψει η περιουσία του χωριού Κώσταρι, στην επαρχεία Δελβίνου, στους δικαιούχους, δηλαδή στους Κωσταρίτες, η οποία έχει απαλλοτριωθεί από αλλόθρησκους - Τίποτα, ένας Ντουλες είναι και αυτός που προσπαθεί να κρατηθεί στην πολιτική σκηνή για να τα τσεπώνει . Αυτές είναι ανώδυνες παρεμβάσεις που στις καλύτερες περιπτώσεις δημιουργούν εσωτερικές διεργασίες σε μια μικρή μερίδα Αλβανών διανοουμένων. Το χωριό καίγεται και η γρια χτενίζεται. Βέβαια, τέτοια παρέμβαση φοβάται να την κάνει γιατί θα ερχόταν σε ρίξει με τους εθνικιστές Αλβανούς, οπότε θα χανόταν ο θώκος, οπότε τσάμπα ΜΑΓΚΑΣ.
Δημοσίευση σχολίου