Η πολιτική ύφεση της Ελληνικής μειονότητας

Επιστολή αναγνώστη

Ίσως το άρθρο που ακολουθεί να μην είχε γραφτεί ποτέ αν δεν θα διάβαζα τα όσα γράφτηκαν στην ιστοσελίδα «Δερόπολη» τις τελευταίες μέρες. Γίνεται λόγος για τα σχόλια που δημοσιεύτηκαν μετά από ένα δελτίο τύπου του κόμματος ΜΕΓΚΑ για την απογραφή του πληθυσμού. Υπογραμμίζω ότι, όπως και να ήταν το δελτίο τύπου, η ουσία είναι πως αναφέρονταν σε ένα εθνικό θέμα, όπως είναι η απογραφή. Θέματα όπως η απογραφή απαιτούν σοβαρότητα για αντιμετώπιση. Αυτό δεν διατυπώνεται στα όσα γράφουν στη «Δερόπoλη» οι ιδεολογικοί μηχανισμοί του ΚΕΑΔ, που ενεργοποιήθηκαν αμέσως κατά του ΜΕΓΚΑ.

Παρακολουθώντας από κοντά τα όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια στην Ε.Ε.Μ. στην Αλβανίας, και ειδικά μετά την εμφάνιση του κόμματος των ελλήνων, είναι βέβαιο πως έχομε να κάνομε με μια ελλιπή πολιτική του ΚΕΑΔ, που δεν ταυτίζεται πάντα με τα εθνικά δίκαια της. Με τα όσα ισχυρίζονται μερικοί περί αποκλειστικής εκπροσώπησης του βορειοηπειρωτικού ελληνισμού μέσω του ΚΕΑΔ, στο πολιτικό βίο της χώρας που ζούμε, τίθενται μερικά ερωτήματα:  είναι εθνικά αποτελεσματικός ο ισχυρισμός αυτός, έχει τις δομές, την πολιτική, την ιδεολογία, τους μηχανισμούς που εξυπηρετούν αυτό το σκοπό; Μπορεί το όχημα αυτό να προχωρήσει και να εμπιστεύονται οι βορειοηπειρώτες ότι θα προκύψουν πραγματικές λύσεις ή μήπως κάτι δεν πάει καλά και πρέπει να το επανεξετάσουμε ; 

Η ως τώρα πορεία με αυτή την μορφή εκπροσώπησης, μαρτυρεί πως ο αγώνας των βορειοηπειρωτών σε βασικά θεμελιώδη μειονοτικά δικαιώματα έχει ύφεση. Προσδιοριστικοί στόχοι για την ίδια την ύπαρξη και το μέλλον της Ε.Ε.Μ. όπως η ενότητα, η παιδεία, ο πολιτισμός, η βιώσιμη ανάπτυξη και άλλα, έχουν αποτύχει. Για να έχομε μια ξεκάθαρη εικόνα, ας επικεντρώσουμε την προσοχή μας πρακτικά στις εφαρμόσιμες πολιτικές και ιδεολογίες του κόμματος αυτού.  

Ένα πολιτικό κόμμα, όπως είναι και το ΚΕΑΔ, πρέπει να κρίνεται όχι μόνο σαν φορέας μιας ορισμένης πρακτικής, αλλά επίσης και πριν απ’ όλα από την πολιτική που παράγει. Ας ρίξουμε μια ματιά τι πολιτική παράγει το κόμμα αυτό. Η πορεία του μετά θάνατο Μέλιου,  διακατέχεται από ιδεολογική απάτη και υποκρισία με έντονα φαινόμενα εναντίον της σύγχρονης και αναπτυγμένης δημοκρατίας. 

·         Η πηγές της αντιδημοκρατίας οφείλονται στο χαμηλό επίπεδο της πολιτικής ζωής που διέπεται από προσωποπαγή αρχηγικό κόμμα, ελλιπή δημοκρατική οργάνωση και λειτουργία. Αυτά καλλιεργούν την τυφλή υπακοή στο εσωτερικό τους, την πολιτική εξόντωση των διαφωνούντων και τη φανατική εχθρότητα προς τους έξω.

·         Στην πελατειακή σχέση κόμματος – ψηφοφόρων. Αυτή ωθεί τους δεύτερους να επιλέγουν με κριτήρια στενά ατομικού οφέλους και ταυτόχρονα τους καθιστά εύκολη λεία των δημοκόπων.

·         Στο χαμηλό μορφωτικό – πνευματικό – πολιτιστικό επίπεδο γενικότερα που επικρατεί στο χώρο μας και που καλλιεργείται από το ΚΕΑΔ (κανένας από τους έπαρχος του δεν έχει τριτοβάθμια εκπαίδευση).

·         Στην έλλειψη δημοκρατικής παράδοσης στο βορειοηπειρωτικό βίο γενικά. Αυτή η έλλειψη συντηρεί την τάση προς τον δεσποτισμό και την κρυφή λατρεία της τυραννίας. Ποιό έντονο στην περιοχή του Βούρκου.

·         Στον πατερναλισμό που δημιουργεί εξαρτήσεις και ατροφεί την ελεύθερη τοποθέτηση. Οι συνεχιζόμενες «συμμαχίες» πότε αριστερά και πότε δεξιά, αποδεικνύει ότι το ΚΕΑΔ, έχει ιδεολογία και τον κρατικό πατερναλισμό, ο οποίος προσδιορίζει την πολιτική συμπεριφορά μεγάλου μέρους της κοινωνίας και ανταλλάσσει την ψήφο του με κρατική μέριμνα και υποσχέσεις. Προσοχή! Η πρακτική με το να αλλάζεις αφεντικό δεν θα πει πως είσαι ελεύθερος.

·         Το τελικό αποτέλεσμα είναι πως το κόμμα αυτό με απερίγραπτη σύγχυση ιδεών οδηγήθηκε στις τοπικές εκλογές του Μαΐου σε ένα καθαρό παραλογισμό:   ταύτισε τον αριστερισμό (σοσιαλιστικό κόμμα ) με τη δημοκρατία και την πρόοδο! Συνεπώς όσο αριστερότερα τοποθετείται ένα πρόσωπο, μια ιδέα, ένα κόμμα, μια εφημερίδα, τόσο πιο κοντά στη δημοκρατία και στην πρόοδο βρίσκεται, δήθεν. Άρα, κάθε κίνηση, επιχείρηση, οργάνωση, ομάδα εφημερίδα, αν θέλει να θεωρείται ότι βρίσκεται στον δημοκρατικό και προοδευτικό χώρο, η ότι διατηρεί επαφή μ’ αυτόν και δεν κατατάσσεται στην …. «αντίδραση», πρέπει να είναι ανοικτή προς τα’ αριστερά και κλειστή ( ή περίπου) προς τα «δεξιά». Ο αντιμπερισισμός στους κόλπους της μειονότητας που προέρχεται από παλαιές αυταρχικές  επεμβάσεις του Μπερίσα, (πριν το 1997), σερβίρεται πως είναι  γλωσσικά, θρησκευτικά, πολιτιστικά ξένος, και ότι δεν υποστηρίζει τα ελληνικά συμφέροντα. ( Αυτό έγινε έντονο μετά το διαζύγιο του Βαγγέλη με το Δ.Κ.  και το φλερτ του τελευταίου με τον Εντβίν).  

·         Τα αριστερά κόμματα, (διάβασε το σοσιαλιστικό κόμμα και οι δορυφόροι του), παρά τις υπερβολές, τα λάθη και τις «παρεκκλίσεις» τους, είναι στην ουσία τους «προοδευτικά», «λαϊκά» και οπωσδήποτε ειρηνόφιλα προς την μειονότητα. Σοσιαλιστικό, αριστερισμός είναι πρόοδος. Φιλελευθερισμός, δεξιά αυτοπροσδιορισμός, είναι συντήρηση και αντίδραση. Η ίδια ιδεολογική στάση παρατηρείται από τους Κεαδίτες και στον ελλαδικό χώρο με την Νέα Δημοκρατία και το ΛΑΟΣ.  

·         Πάνω σε αυτή τη βάση έχει ενεργοποιήσει τους ιδεολογικούς του μηχανισμούς που δεν είναι τίποτα άλλο εκτός μαρξιστικοί.

·         Αρκετοί διανοούμενοι , δημοσιογράφοι, εκπαιδευτικοί ή και απλώς μορφωμένοι, χωρίς να είναι ενσυνείδητα ντουλικοί, (διάβασε μαρξιστές), γράφουν, μιλούν, σκέπτονται με τον τρόπο που τους επέβαλε η ηγετική ομάδα, η για να είμαι πιο σαφής ο Ηγέτης μας .

·         Το σοσιαλιστικό είναι γενικώς υπέρ των δικαίων των ελλήνων. Είναι αυτός ο λόγος που το ΚΕΑΔ  συνεργάστηκε με το Ράμα και δεν έχει καμία σχέση με την δημοκρατία του χρήματος που πήγαν να καθιερώσουν. Αν είναι λύση για την επίλυση των εθνικών θεμάτων αυτό, αμφιβάλω πως όχι. Το γεγονός πως από τα αλβανικά κόμματα το σοσιαλιστικό έχει στημένες όλες τις δομές του στο χώρο της Ε.Ε.Μ. και έχει αποσπάσει πάντα το μεγαλύτερο ποσοστό ψήφων, θέτει σε δύσκολη τροχιά την εθνική πορεία του ελληνισμού. Αυτό που έγινε στις 8 Μαΐου, και που επιμένουν να το εφαρμόσουν και στη Φοινίκη, εξυπηρετεί το Βαγγέλη και όχι τον ελληνισμό. Η δήθεν ενότητα εκπροσώπησης που θα προκύψει το φθινόπωρο, δεν είναι τίποτα άλλο εκτός από μια άλλη δαιμονική παραπλάνηση που σκαρώνει ο πρόεδρος του ΚΕΑΔ για να έχει άλλοθι στις επόμενες ενέργειες του.        

Σημείωση «Βορειοηπειρώτη»: Συμφωνούμε στα περισσότερα με την 3^η επιστολή του αναγνώστη μας. Οι αναλύσεις αυτές είναι χρήσιμές αλλά δεν ωφελούν αν δεν γίνονται και ανάλογες προτάσεις. Η πλειοψηφία των Βορειοηπειρωτών ψηφίζει ΚΕΑΔ οπότε δεν έχουμε να κάνουμε με κρίση ενός κόμματος αλλά με κρίση της πολιτική εκπροσώπηση της μειονότητας γενικότερα. Ελπίζουμε πως η 4^η επιστολή θα έχει προτάσεις  εξόδου από την κρίση ή της ύφεσης όπως την χαρακτηρίζει.