Πέμπτη 7 Ιουλίου 2011

«Όταν μας επέτρεψαν ξανά να χρησιμοποιούμε τον όρο «Πατρίδα...»

Οικονομική κρίση και προπαγάνδα. Η ευθύνη όλων μας
του Θεοφάνη Μαλκίδη
Πολλοί ανακάλυψαν την έννοια της πατρίδας στα εξήντα τους χρόνια και μετά από μία περίοδο όπου καταγράφηκε σαν μαύρη για το πατριωτικό αίσθημα του Έλληνα. Η έχθρα για την πατρίδα συνδυασμένη με την κλεπτοκρατία. Και χωρίς αιδώ μας νουθετούν να έχουν οι πολίτες πατριωτικό καθήκον, και μας προτείνουν, αυτοί οι βασικοί υπεύθυνοι του προβλήματος, τη λύση, την υποθήκευση της πατρίδας μας στους τοκογλύφους. Μάλιστα ο κ. Γιούνκερ σημείωσε μάλιστα ότι η «κυριαρχία των Ελλήνων θα περιοριστεί δραστικά», αν και επισημαίνει ότι «δεν πρέπει να προσβάλλουμε τους Έλληνες, αλλά να τους βοηθήσουμε», την ώρα που οι Έλληνες «δήλωσαν πρόθυμοι να δεχτούν εισαγωγή τεχνογνωσίας από την Ευρωζώνη».


Είναι γεγονός ότι για πολλούς μήνες, οι οποίοι πλέον γίνονται χρόνια, λέγονται και ακούγονται πολλά ψέματα (και) για την οικονομία. Ψέματα που εκπορεύονται από μηχανισμούς προπαγάνδας στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, μηχανισμοί οι οποίοι με πρόσχημα την οικονομική κρίση στην πατρίδα μας, οργιάζουν κάθε δευτερόλεπτο. Από τις θεσμικές έδρες, μέχρι τους «μεγάλους αδελφούς», ηλεκτρονικούς και γραπτούς. Ο Γκαίμπελς όχι μόνο θα έμενε ικανοποιημένος από τους μαθητές του, αλλά πολλές φορές και άφωνος από την πρόοδό τους...

Οι συνιστώσες της προπαγάνδας «περί της Ελλάδας και του λαού που πρέπει να συμμορφωθεί» είναι άπειρες, εναλλάσσονται, δημιουργούν νέες αντιλήψεις και κυρίως επιδιώκουν όπως συνηθίζεται, ενός κλίματος εμφυλίου της μιας κοινωνικής ομάδας έναντι της άλλης, τη συνενοχή, τη συνευθύνη, την τρομοκρατία και το φόβο. Ειδικά για το τελευταίο από καταβολής κόσμου, ήταν ίσως, το πιο έντονο ανθρώπινο συναίσθημα. Και χρησιμοποιείται «αρμοδίως»..


Η υποθήκευση της πατρίδας μας έγινε για την εξασφάλιση των κεφαλαίων και των ληστρικών τοκοχρεολυσίων, και το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων δεν εμφανίστηκε ποτέ στην Ελλάδα. Όπως είπε ο Νομπελίστας οικονομολόγος Γιόζεφ Στίγκλιτς, πρώην συνεργάτης του ΔΝΤ για πάνω από μια δεκαετία, «το ΔΝΤ, εξασφαλίζει την οικονομική επιβίωση των κερδοσκόπων. Δεν ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη, ή για ό,τι θα μπορούσε να βοηθήσει μια χώρα να βγει από τη φτώχεια».
Η Ελλάδα, όπως αναφέρει ο ένας «οικονομικός δολοφόνος»,Τζον Πέρκινς, όπως ονομάζεται, «χτυπήθηκε από οικονομικούς δολοφόνους, και για αυτό δεν υπάρχει αμφιβολία. Ξεκίνησε με την Ισλανδία πριν από δύο χρόνια και έφτασε σε εσάς, στην Ιρλανδία και άλλες χώρες. Εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση της Ελλάδας, τέθηκε σε μια κατάσταση με υπέρογκο χρέος και η οικονομία της βρίσκεται σε τέλμα». (Ελευθεροτυπία 28/5/2011)
Οι προβλέψεις γνωστές: η ύφεση θα συνεχιστεί, το ΑΕΠ θα μειωθεί, η ανεργία θα συνεχίσει να αυξάνεται, ο μέσος ετήσιος ρυθμός πληθωρισμός θα αυξάνεται, ο ετήσιος ρυθμός πιστωτικής επέκτασης προς τον ιδιωτικό τομέα θα παραμένει σε αρνητικά επίπεδα (Τράπεζα της Ελλάδας. Διοικητής Απρίλιος 2011)
Επειδή όμως η κοινωνία δεν μπορεί να αντέξει περισσότερο, ούτε να υποθηκεύσει την περιουσία της, ούτε να ξεπουλήσει το δημόσια γη, ούτε να δανείζεται για να σωθούν τράπεζες, προτείνουμε:

1) Δημοψήφισμα, όπως συνέβη στην Ισλανδία, η οποία αντιστέκεται σθεναρά, και έπειτα από δημοψήφισμα αρνήθηκε να πληρώσει το «χρέος της».
2) Καταγγελία των διεθνών συμβάσεων για τυπικούς και ουσιαστικούς λόγους και όχι επαναδιαπραγμάτευση όπως λέει η αντιπολίτευση.
3) Επιτροπή λογιστικού ελέγχου, για να αποδειχθεί το απεχθές χρέος, με γνώμονα ότι υπάρχουν και οι τρεις προϋποθέσεις του. Δηλαδή ότι η χώρα δανειζόταν χωρίς να το ξέρουν οι πολίτες της, («το δανείζεσαι της εσχάτης αφροσύνης και μαλακίας εστίν» Πλούταρχος -Ηθικά 827 d") πολλά από τα δάνεια δεν πήγαν για τους σκοπούς που λήφθηκαν και οι δανειστές γνώριζαν την κατάσταση αλλά συνέχιζαν τη ληστρική τους τακτική.

Τράπεζες που δανείστηκαν χρήματα από την ΕΚΤ με 1% με κρατικές εγγυήσεις, δανείζουν τώρα την Ελλάδα με 5-10% και το χρέος θα συνεχίζει να αυξάνεται. Στην περίοδο 2001-2010, ο συνολικός δανεισμός του ελληνικού κράτους ήταν 490 δισεκατομμύρια ευρώ, από τα οποία 450 δισεκατομμύρια πλήρωσε για εξυπηρέτηση του χρέους. Και όλα αυτά όταν μέσα σε μια 10ετία η Ελλάδα πλήρωσε 1,5 φορά το χρέος που είχε στις 31/12/2009.

4) Αναδιάρθρωση του χρέους. Το τελευταίο το αφήνουμε στην κρίση όλων, αν θα γίνει, ή παραμένει ως ένα ακόμη όργανο της προπαγάνδας. Θυμίζουμε ότι η Νιγηρία και όχι κάποιο κράτος της ευρωζώνης με δήλωση του κοινοβουλίου της ζήτησε από τους δανειστές της «περικοπές του χρέους της χώρας» με το επιχείρημα ότι δεν ήταν κανονική η φύση του προηγούμενου δανεισμού.


5) Ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας (και ) με την άσκηση όλων των κυριαρχικών δικαιωμάτων.

7) Διεκδίκηση του γερμανικού χρέους και των αποζημιώσεων.
Το αναγκαστικό δάνειο της κατοχής, μαζί με τις πολεμικές επανορθώσεις φθάνει τα 126 δις ?.
Την ώρα που η Γερμανία και οι συνεργάτες της πίεσαν και πιέζουν την Ελλάδα, με μεθόδους οργανωμένου εγκλήματος, κοινώς «μαφίας» αφού συγκέντρωσε τα χρήματα της Ευρώπης, δάνεισε με ληστρικά επιτόκια και με τις πολιτικές της, το Σύμφωνο ανταγωνιστικότητας, το Σύμφωνο Σταθερότητας και ανάπτυξης, προβλέπει ενιαία φορολογία, αύξηση του χρόνου συνταξιοδότησης για όλους τους Ευρωπαίους και σύνδεση των μισθών με την παραγωγικότητα.

Είναι βέβαιο ότι η πολιτική των Μνημονίων 1 και 2 οδηγεί στην ύφεση, στη συνεχή αύξηση του χρέους, στην ολοκληρωτική απώλεια του εθνικού πλούτου, στην εξαθλίωση, στην αύξηση της ανεργίας.

Σήμερα μετά από την προπαγάνδα περί «μονοδρόμου» και σωτηρίας μέσω των «μνημονίων»:

-Ποιος μπορεί να εμπιστευθεί τους ειδικούς, αυτούς που τα ξέρουν, τους γνωστούς, τους γόνους καλών οικογενειών με τις καλές σπουδές, τους επιχειρηματίες -πολιτικούς, τους πολιτικούς- επιχειρηματίες, τους ανθρώπους της αγοράς που ενώ μιλούσαν ότι το χρέος θα έφθανε στο 6% του ΑΕΠ (Νέα Δημοκρατία το 2009), ανακοίνωναν 12,7% (ΠΑΣΟΚ Οκτώβριος 2009) και τελικά έφτασε στο 15% (με τις διορθώσεις..). Αυτούς που μας λένε ότι «θα αποτελούσε πιο ορθολογική αντίδραση η αποδοχή της νέας πραγματικότητας ως κατάστασης».

-Ποιος μπορεί να εμπιστευθεί αυτούς που μιλούσαν για μέτρα σωτηρίας ενώ συνομιλούσαν με το ΔΝΤ, που αν λάβουμε τα συγκεκριμένα μέτρα (15 Μαρτίου 2010 και Ν.3833/2010 περί προστασίας της εθνικής οικονομίας-μέτρα για την αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης ), δε θα υπάρξουν άλλα.

-Ποιος μπορεί να εμπιστευθεί τους καθωσπρέπει πρωθυπουργούς και υπουργούς, που διαφήμιζαν την οικονομική ανάπτυξη- πάνω από 4% ετησίως - και τα καλά της, όταν όλα αυτά ήταν μία φούσκα. Και σήμερα μας οι ίδιοι, ανερυθρίαστα μας λένε ότι ο ελληνικός λαός πρέπει να υποστεί εικοσαετή λιτότητα.

-Ποιος πιστεύει αυτούς που μιλάνε για «σοσιαλιστική συνείδηση», για εντολές που δέχονται μόνο από τον ελληνικό λαό (!) την ώρα που ανάμεσα σε άλλα ψηφίζουν το θάνατο της περιφέρειας και ειδικά της Βόρειας Ελλάδας με την εξομοίωση του πετρελαίου θέρμανσης με το πετρέλαιο κίνησης, για την «πάταξη του λαθρεμπορίου» και μετά κάνουν επερωτήσεις, ώστε να μην εφαρμόσει το μέτρο! Τι υποκρισία.

-Ποιος μπορεί να πιστέψει αυτούς που μιλάνε για πατρίδα και πατριωτισμό, αυτούς που παραδίδουν τον ελληνικό λαό στη ζούγκλα των τραπεζών και των τοκογλύφων; Αυτούς που μας παραδίδουν στην Γερμανία, στους δανειστές μας , στην Τουρκία και άλλες χώρες; Αυτούς που μας αφήνουν να ζούμε στη Θράκη και σε άλλες περιοχές της πατρίδας μας χωρίς ασφάλεια και καθημερινά να βλέπουμε την εισβολή ξένων δυνάμεων;

-Ποιος μπορεί να εμπιστευθεί τους «εταίρους» που ζητούσαν διαβεβαιώσεις από την Ελλάδα ότι δεν θα κηρύξει μονομερή στάση πληρωμών! (Εφημερίδα Καθημερινή 20/2/2011 για το Δεκέμβριο του 2009) Αυτούς που δήλωναν ότι με το πρόγραμμα η Ελλάδα σε δεκαοχτώ μήνες ελάχιστα θα θυμίζει τη σημερινή (Στέλεχος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Εφημερίδα Το Βήμα 4/5/2010)


Η προπαγάνδα και το ψεύδος ξεχείλισε! Η Ελλάδα δεν μπορεί να αντέξει άλλο.
Ο ελληνικός λαός πρέπει να στηρίξει ανθρώπους, ηγεσίες και κινήματα έξω από τα παλιά ξεπερασμένα κόμμα και τους προπαγανδιστικούς τους μηχανισμούς που θα αντισταθούν και που θα πουν φτάνει, ως εδώ!

Δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο, αφού δεν υπάρχουν σωτήρες από το υπάρχον πολιτικό σύστημα.

Η αλήθεια και ο λαός μας θα νικήσει.


Προδημοσίευση από το «Μικρό εγχειρίδιο για την οικονομική κρίση και την προπαγάνδα»

0 comments:

Δημοσίευση σχολίου