Θα υπάρχει συμμαχία ελλήνων στις εκλογές του 2013 στην Αλβανία ή θα υπερισχύσουν οι προσωπικές φιλοδοξίες των «ηγετών»;

Τι λένε οι αριθμοί απο το 1992 
 

Του Πέτρου Μπερέτη

Στα τέλη του πρώτου εξάμηνου του 2013 η Αλβανία θα έχει βουλευτικές εκλογές. Τα δύο μεγάλα κόμματα, δημοκρατικό και σοσιαλιστικό, με τα επιτελεία τους προετοιμάζονται πυρετωδώς για την μεγάλη αναμέτρηση. Από τις συμμαχίες και τις συνθετικές τους λεπτομέρειες, θα εξαρτηθεί πολύ το αποτέλεσμα, το ποιος θα κυβερνήσει την επόμενη τετραετία την χώρα των αετών.   Και οι αρχηγοί των  μικρών  κομμάτων ψάχνουν κάτω από ποια συμμαχική ομπρέλα θα μπουν, για να εξασφαλίσουν  την είσοδο του κόμματος (διάβασε μόνο των ίδιων ) στη βουλή. Η Εθνική Ελληνική Μειονότητα τι κάνει; Με ποια συμμαχία θα πάει, όταν το πολιτικό τοπίο, όπως είναι σήμερα διαμορφωμένο, δεν είναι καθόλου ευνοϊκό;   

Η σκέψη, για μία άμεση εκπροσώπηση της στη βουλή, δεν μπόρεσε να γίνει ισχυρή και επίσημη πρόταση  για να περάσει στον εκλογικό νόμο που ψηφίστηκε τελευταία,  όπως γίνετε σε αρκετές  χώρες της Ευρώπης και των Βαλκανίων. Το τρένο και για άλλη μία φορά έφυγε. Η μειονότητα πρέπει πάλι να κάνει  άλλο ένα μαραθώνιο, τεμαχισμένη, ματωμένη  και εξαντλημένη από εσωστρέφεια και πελατειακές  φιλοδοξίες. Θα το κατορθώσει άρα  να έχει τον δικό της αυθεντικό εκπρόσωπο, η θα εκπροσωπούμαστε μέσον των μεγάλων αλβανικών κομμάτων; Ο ισχυρισμός  και η επένδυση μερικών ,η εκπροσώπηση της μειονότητας να  γίνετε μέσον των μεγάλων αλβανικών κομμάτων, έκανε  την  μειονότητα μουγκή. Τελευταία, όλο  και πιο ευρύτερα στο χώρο της διανόησης  κερδίζει έδαφος  η άποψη, η μειονότητα να εκπροσωπείτε άμεσα στη βουλή. Μάλλον,(ευτυχώς ) και κάποιες σκόρπιες αδύναμες φωνές και στο εθνικό κέντρο άρχισαν να εκφράζονται υπέρ της άποψης αυτής. Το ερώτημα είναι , πόσο και πως είναι εφικτή στην πράξη η άποψη αυτή; Για να δημιουργήσουμε μία πρώτη εικόνα, ας δούμε τι λένε οι αριθμοί των βουλευτικών εκλογών σε 8 ελληνικές επαρχίες της περιφέρειας Αυλώνας και Αργυρόκαστρου από το 1992 μέχρι το 2009.   (Να διευκρινίσουμε πως οι έλληνες δεν είναι μόνο σε αυτές τις επαρχίες αλλά ήταν πιο εύκολη η συλλογή στοιχείων από αυτές. Ανάλογα είναι τα αποτελέσματα και τα ποσοστά από άλλες περιοχές που ζει ο ελληνισμός) 

(κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση)

Διαβάζοντας τους αριθμούς του πίνακα διαπιστώνουμε:

1.      Το 2009 οι ψηφοφόροι στις 8 ελληνικές επαρχίες σε σύγκριση με το 1992 μειώθηκαν 14.740 άτομα σε ένα ποσοστό 54.67%. Ψήφισαν μόνο 12.224 από 26.964 που ψήφισαν το 1992.

2.      Το 2009  ψήφισαν το ΚΕΑΔ 4.394 ψηφοφόροι από 25.590 που το ψήφισαν το 1992. Το ΚΕΑΔ πήρε  21.196 λιγότερους  ψήφους. Πτώση  82.83%. Τα αλβανικά κόμματα το 2009 τα ψήφισαν  7.830 άτομα από 1.434 που τα ψήφισαν το 1992. Άνοδο  546%.

3.      Το 2009 σε σύγκριση με το 2001 έχουμε περαιτέρω μείωση των ψηφοφόρων με 1.535 άτομα σε ποσοστό 11.16% και οι ψηφοφόροι του  ΚΕΑΔ μειώθηκαν  με 1.474 άτομα σε ένα ποσοστό 25.12%. Σε κάθε 4 ψηφοφόρους που ψήφισαν το ΚΕΑΔ το 2001 ο ένας δεν το ψήφισε το 2009.Τα αλβανικά κόμματα έμειναν το 2009 στους ίδιους αριθμούς ψήφων που είχαν και το 2001.

4.      Στην επικράτεια το ΚΕΑΔ το 2009 πήρε 18.078 ψήφους με ένα ποσοστό 1.19%, ενώ το 2005 είχε συγκεντρώσει 56.403 ψήφους με 4.13%. Έχουμε μια απόλυα των 38.325 ψήφων. Δηλαδή  έχουμε μία συρρίκνωση του εκλογικού σώματος σε επίπεδο  68%  μέσα σε 4 χρόνια.

Συμπέρασμα: Η πολιτική που εφαρμόστηκε όλα αυτά τα χρόνια στο χώρο μας, απέτυχε. Το εκλογικό σώμα συρρικνώθηκε σημαντικά. Οι ψηφοφόροι απογοητευμένοι από την κατάσταση και την έλλειψη λειτουργικής δημοκρατίας και δημοκρατικών δομών, στην πλειοψηφία αδιαφορούν και απέχουν από τις εκλογές, ενώ οι υπόλοιποι συνεχώς εγκαταλείπουν το ΚΕΑΔ,  ψηφίζοντας  τους εκπροσώπους των αλβανικών κομμάτων. Οι άνθρωποι αισθάνονται εγκαταλειμμένοι και δεν εμπιστεύονται την πολιτική τάξη του τόπου. Τα προβλήματα διογκώνονται. Η ανασφάλεια γίνετε πιο απειλητική, η διχόνοια θερίζει, η καχυποψία  και η ψυχολογία του χαμένου παιχνιδιού, διευρύνονται . Ο εθνικισμός στην Αλβανία φουντώνει και η μειονότητα αισθάνεται χωρίς ασπίδα προστασίας.       

Περιληπτικά, αυτή είναι σήμερα η κατάσταση που επικρατεί στην εθνική ελληνική μειονότητα. Η πιθανότητα να βγάλει βουλευτή το ΚΕΑΔ από μόνο του είναι μηδαμινή. Το γεγονός αυτό το κάνει  άτολμο να κατέβει μόνο του στις εκλογές. Ο Ντούλε φαίνετε να έχει εξασφαλίσει μία θέση στην σκιά της ομπρέλας  του σοσιαλιστή Ράμα. Το διατυμπανίζει αυτό ως κατόρθωμα, στην ουσία  βλέπει για μία ακόμη φορά την σανίδα σωτηρίας του εαυτού του και όχι την άμεση εκπροσώπηση της Μειονότητας. Η διάρκεια  και η αντοχή του Κόμματος των Ελλήνων ΜΕΓΚΑ που ισχυροποιείτε και επιμένει  πως θα κατέβει ανεξάρτητο και μόνο του στις εκλογές, τον ανησυχεί και δυσκολεύει περισσότερο την πιθανότητα να είναι ξανά στη βουλή. ( Το επιβεβαιώνουν και οι αριθμοί  των τοπικών εκλογών του 2011. Για τα επαρχιακά συμβούλια το ΚΕΑΔ πήρε  6382 ψήφους είτε το 30,45% , ενώ το ΜΕΓΚΑ με 3573 ψήφους είτε με 17,05%.  ) Οι προσπάθειες που έκανε να το πνίξει το ΜΕΓΚΑ από την πρώτη στιγμή της ίδρυσης σε συνεργασία με αλβανικά κόμματα  με διπλωματικές αρχές  και το ΠΑΣΟΚ, η επιδρομή όλων αυτών στις τοπικές εκλογές του 2011, δεν απόδωσαν το ποθούμενο για εκείνον. Και του προκαλεί αρκετό πονοκέφαλο….   

Τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών του 2013 στη μειονότητα για την δική μου εκτίμηση έτσι όπως πάμε, θα είναι απογοητευτικά. Η λογική της σύγκρουσης που επικρατεί θα αυξήσει την διχόνοια. Τα τραύματα που θα προκαλέσει η  εσωστρέφεια, δύσκολα να κλείσουν για πολλά χρόνια. Οι καιροί που διανύουμε, εγκυμονούν κινδύνους.   Εκτιμώ πως μία πρωτοβουλία τώρα και όχι αργότερα,  από προσωπικότητες του Βορειοηπειρωτικού ελληνισμού υπό την αιγίδα  και του εθνικού κέντρου για μια συμμαχία ελλήνων,  θα μπορέσει να σταματήσει την κατηφόρα που προκαλεί η ανευθυνότητα. Ελπίζω πως είναι  στιγμή  να μπούμε σε τροχιά ανηφόρας και συγκρότησης.  

Πέτρος  Μπερέτης