Εθνική Ελληνική Μειονότητα – Γέφυρα της ελληνοαλβανικής φιλίας ή μπεγλέρι των πολιτικών;

του Ζήσου Λούτση

Γνωστό για τους ΄Ελληνες της Βορείου Ηπείρου το παραμύθι. Κάθε αρχηγός του αλβανικού κράτους - και  στον καιρό της δικτατορίας και  σήμερα - ακολουθεί το ίδιο δρομολόγιο και επαναλαμβάνει το πασίγνωστο στερεότυπο: «Η Εθνική Ελληνική Μειονότητα αποτελεί γέφυρα φιλίας και σοβαρό παράγοντα σταθερότητας στις σχέσεις μεταξύ δύο λαών», αποτυπώνει την επίσκεψή του με ένα χαμόγελο μέχρι στ΄ αυτιά ανάμεσα  στις πανέμορφες Δροπολίτισσες ντυμένες με τις μαγικές ενδυμασίες τους και ξαναεπιστρέφει στα Τίρανα για να συνεχίσει το παιχνίδι του προστάτη του έθνους και όχι των πολιτών τοποθετώντας την Ελληνική μειονότητα στη βιτρίνα των κειμηλίων ως ένα όμορφο στολίδι.

Την ίδια τυπικότητα ακολούθησε και ο Μπαμίρ Τόπι στην Πάνω Δρόπολη αυτές τις ημέρες.

Κάποιοι θεωρούν  την επίσκεψη του Προέδρου της  Δημοκρατίας ως ένα δείγμα ενδιαφέροντος  του κράτους για την Εθνική Ελληνική Μειονότητα, κάποιοι το εκμεταλλεύονται  για αναβάθμιση του χαμένου κύρους τους στη βάση χωρίς να υπολογίσουν ότι κάθε χρόνος που περνάει οι ΄Ελληνες αισθάνονται πιο αβέβαιοι στις πατρογονικές τους εστίες, πιο αδικημένοι απ΄αυτό το κράτος.

Κανείς από τους ανθρώπους που έχουν σωστή ενημέρωση μπορούν να εκφράσουν αισιοδοξία για οποιαδήποτε «παραχαϊδευτική» δήλωση του Προέδρου της Δημοκρατίας, τη στιγμή που ακριβώς από την αυλή του και με την ευλογία του διαμορφώνεται ένα τέρας ανθελληνισμού, η   «Ερυθρόμαυρη Συμμαχία» με εμπνευστή  τον αντιπρόεδρο του Συμβουλίου Δικαιοσύνης Κρεσνίκ Σπαχίου και καταφέρεται δημοσίως κατά των ευρωπαϊκών κεκτημένων του αυτοπροσδιορισμού της ταυτότητας μας, κατά της Ελλάδος και κυρίως κατά των Ελλήνων στην Αλβανία.

  Ο Πρόεδρος  της Δημοκρατίας σε ένα κράτος αποτελεί το σύμβολο της ενότητας μεταξύ των πολιτών και παίρνει θέση ρητή τότε που θίγεται το Σύνταγμα της χώρας αποτρέποντας κάθε προσπάθεια διχασμού και ρατσιστικής συμπεριφοράς. 

Τον κύριο Τόπι, παρά την έντονη παρουσία του εθνικιστικού και ανθελληνικού κινήματος που ξεκίνησε μέσα από την έδρα του, δεν τον είδαμε ποτέ να διαχωρίσει τη θέση του και να υπερασπίσει την ενότητα. 

Δεν επαρκούσε γι΄ αυτόν ούτε η καταγγελία του Κόμματος «΄Εθνική Ελληνική Μειονότητα για το Μέλλον» που κοινοποιήθηκε το Φλεβάρη του 2011 για την καθαίρεση του αντιπροέδρου του Συμβουλίου Δικαιοσύνης για ωμή παραβίαση του Συντάγματος της χώρας και υπέρβαση του ρόλου του ως θεσμικού παράγοντα. 

Η κεντρική εφημερίδα «Σκιπ» ανέφερε ότι «..ο κύριος Κίτσιος, πρόεδρος του MEGA,κοινοποίησε τη θέση του Κόμματος κατά της εθνικιστικής πολιτικής του νούμερο 2 του Ανώτατου Συμβουλίου Δικαιοσύνης Κρεσνίκ Σπαχίου και κάλεσε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να πάρει θέση γι' αυτή την αντισυνταγματική στάση. Σύμφωνα με τον κ. Κίτσιο, ο αντιπρόεδρος του Α.Σ.Δ. επιβάλλει στα δικαστήρια τη μη εφαρμογή του νόμου για την αναγνώριση της εθνικότητας στους πολίτες ελληνικής καταγωγής που κατά το προηγούμενο καθεστώς τους έχει καταργηθεί αυτό το δικαίωμα».

  Σ΄αυτές  τις συνθήκες ο πρόεδρος της  Δημοκρατίας που δεν τοποθετήθηκε  ποτέ σχετικά με αυτή τη αντισυνταγματική δραστηριότητα του κ. Σπαχίου, δε θα έπρεπε να είχε το θράσος να μιλήσει για την Εθνική Ελληνική Μειονότητα, ακόμα περισσότερο να αντικρίσει στα μάτια τους ΄Ελληνες.

Φαίνεται  όμως ότι η υποκρισία δεν  έχει όρια, έρχεται στην Πάνω  Δρόπολη συνοδευόμενος από τον κύριο Ντούλε και τους αυλικούς του, κάνει την επιθεώρηση της σειράς και αφήνει πίσω τις χαζοχαρές μερικών που νομίζουν ότι αποκομίζουν κύριος και ισχύ απέναντι στους ψηφοφόρους για να κρατηθούν στην εξουσία. 

Κοιτάξτε πόσο περιεκτική είναι η φωτογραφία που εμφανίζουμε: 

Ο Ντούλε όπως γνωρίζουμε περί άλλων τυρβάζει, ο Ντούτσης κοκορεύεται για το κατόρθωμά του, ο Μαλιούκης έτοιμος να του φιλήσει το χέρι και ο σοφός ο Πάνος Λιούλιος, με το χέρι ακουμπισμένο στο σαγόνι σαν να λέει « Ε ρε ΄Ελληνες, πώς μας δουλεύουν!».

Παρακολουθώντας την  πομπή του Προέδρου της Δημοκρατίας  προς τη Τζάρα και την Κονίσπολη διαπιστώνουμε ότι οι έπαρχοι  του Ντούλε, Νταλιάνης, Καλτσούνης, Χρ. Καϊσης και Σπύρου κατασπαράχτηκαν  να τραβήξουν μια φωτογραφία με τον  Πρόεδρο. Ο μόνος έπαρχος - έστω και σοσιαλιστής- που τον έβαλε να υποκλιθεί μπροστά στην ελληνική σημαία ήταν ο Δήμος Κότες στη Τζάρα, ο οποίος με τη συμπεριφορά του του υπέβαλλε να δηλώσει ότι η Τζάρα συμπεριλαμβάνεται στην Εθνική Ελληνική Μειονότητα.

  Οι εκφυλιστικοί για τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό ελιγμοί του κ. Ντούλε αλοιθωρίζοντας πότε αριστερά, πότε δεξιά και πάντα με τον ισχυρό, με μόνο στόχο να κρατήσει το βουλευτικό του θώκο και να επιβάλλει ηγεμονία στην ομογένεια, κατατροπώνουν την εθνική αξιοπρέπεια του απλού ΄Ελληνα, ο οποίος δεν έχει μεγάλες απαιτήσεις αλλά απλά να παραμείνει ΄Ελληνας, να απολαμβάνει όφελος της προσφοράς του σ΄αυτή τη χώρα και να αποκτήσει τις εγγυήσεις του να παραμείνει φιλελεύθερος και προκομμένος στα πατρώα του εδάφη.

  Είναι γνωστό πλέον ότι στο πίσω μέρος του εγκεφάλου του Προέδρου της Δημοκρατίας Μπαμίρ Τόπι δεν είναι η Εθνική Ελληνική Μειονότητα, αλλά εκείνο που δηλώνεται: η πολιτική του επικράτηση μετά τη λήξη της θητείας του.Το πλαίσιο στο οποίο κινείται είναι πλήρως κατά των συμφερόντων των Ελλήνων. Η δέσμευσή του με την «Ερυθρόμαυρη Συμμαχία» τον ενοχοποιεί ιδιαίτερα στο ρόλο του ως προέδρου Δημοκρατίας και ως πολιτικό τον αποξενώνει από τη δική μας πραγματικότητα.

Από τη στιγμή που  και αυτός επανέλαβε τα λόγια  ενός διαχρονικού παραμυθιού ότι "η Εθνική Ελληνική Μειονότητα είναι γέφυρα φιλίας μεταξύ δύο λαών", αποδεικνύεται ότι στη χώρα αυτή ο Ελληνισμός δε θεωρείται από τις Αρχές ως ένα αναπόσπαστο κομμάτι της αλβανικής κοινωνίας, δεν του παρέχονται τα δικαιώματα που αποτυπώθηκαν στο Σύνταγμα και στις επικυρωμένες συμβάσεις της Ευρώπης, η ανταπόκριση μας θα πρέπει να είναι περιφρονητική.

Δυστυχώς όμως οι φερόμενοι πολιτικοί ηγέτες του τόπου μας που χρόνια τώρα έχουν  αποχαυνώσει τον Ελληνισμό, εξακολουθούν να προσβάλλουν τη νοημοσύνη του και να αναδεικνύουν εικόνα υπερπατριωτισμού στο εθνικό κέντρο ότι είναι οι πραγματικοί εκφραστές που μπορούν να συνομιλήσουν με οποιονδήποτε παράγοντα.

Οι ΄Ελληνες όμως δεν τρώνε το κουτόχορτο ούτε με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ούτε με τους απολυτάρχες

Βιγλίζουν τη στιγμή που θα τους δοθεί ευκαιρία να πούνε δημοκρατικά, ελεύθερα και αβίαστα το λόγο τους.

http://toorama.blogspot.com