Την Κυριακή 20/11, θα πραγματοποιηθεί δοξολογία στον Ι.Ν. Νέας Παναγίας, κατάθεση στεφάνου στο μνημείο της ηπειρώτισσας και στη συνέχεια (11:00) ομιλία στην αίθουσα της Ηπειρωτικής Εστίας για την επέτειο απελευθέρωσης της Κορυτσάς.
ΣΦΕΒΑ ΕΕ Θεσσαλονίκης
68 χρόνια από την απελευθέρωση της Κορυτσάς
(το άρθρο γράφτηκε το 2008)
Της Ηλέκτρας Κίκη, δικηγόρου
Στις 22 Νοεμβρίου συμπληρώνονται 68 χρόνια από την απελευθέρωση της Κορυτσάς (22 Νοεμβρίου 1940), από την τελευταία σπουδαία νίκη του ελληνικού στρατού στο βορειοηπειρωτικό μέτωπο, μετά από πολυαίμακτο αγώνα.
Η Κορυτσά παραμένει ελληνική στο πέρασμα των αιώνων, πράγμα που αποδεικνύεται περίτρανα από το στοιχείο της γλώσσας, της θρησκείας και της ελληνικής συνείδησης. Η διαστρέβλωση αυτής της αλήθειας και η μη αναγνώρισή της, από το αλβανικό κράτος, ως Εθνική Ελληνική Μειονότητα συνεχίζει ακόμη και σήμερα να παραπλανεί και να αλλοιώνει την εθνική της ταυτότητα.
Το ελληνικό μεγαλείο που ξεπροβάλλει από την Κορυτσά, γίνεται ευκρινώς αντιληπτό από τους μεγάλους Ευεργέτες της, τα ήθη και έθιμα που κατακλύζουν τους κατοίκους της, καθώς και από τη συμμετοχή τους στους σκληρούς αγώνες για την απόκτηση της ελευθερίας τους.
Οι Κορυτσαίοι είναι άνθρωποι της γνώσης, με έμφυτη την ελληνική παιδεία, διότι η Κορυτσά, στην περίοδο της Τουρκοκρατίας, αποτελούσε το προπύργιο του Ελληνισμού. Η αγάπη των Κορυτσαίων για το γενέθλιο τόπο μεταγγίζεται και στους απόδημους, οι οποίοι ενισχύουν έμπρακτα την πατρική γη.
Η ιστορική Κορυτσά με τις δικές της νίκες, που σημάδεψαν την ιστορία της (7 Δεκεμβρίου 1912 στη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων και 22 Νοεμβρίου 1940 στον ελληνοϊταλικό πόλεμο ), έγραψε με χρυσά γράμματα της δική της εποποιϊα.
Οι Κορυτσαίοι συνεχίζουν να δίνουν αγώνες και με την αμέριστη συμπαράσταση του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου, κατόρθωσαν να ανεγείρουν τον περίλαμπρο ναό στο κέντρο της πόλης, πράγμα που έμοιαζε ακατόρθωτο στην πολύχρονη περίοδο του σκληρού δικτατορικού καθεστώτος του Χότζα. Ακόμη και τα χρόνια που ακολούθησαν μετά την κατάρρευσή του δεν ήταν τόσο εύκολα (όπως άλλωστε και σε άλλες περιοχές της Βορείου Ηπείρου), αφού οι Έλληνες της Κορυτσάς παρέμεναν στη συσκότιση της καταπίεσης του αλβανικού καθεστώτος, με αποτέλεσμα να παραβιάζονται τα στοιχειώδη δικαιώματά τους.
Ο αγώνας των μορφωμένων κατοίκων της για την εκπαίδευση, σε συνεργασία με την ελληνική κυβέρνηση, δικαιώθηκε με τη λειτουργία του ελληνικού σχολείου «Όμηρος».
Ο 21ος αιώνας βρίσκει τους Κορυτσαίους ικανούς να διεκδικήσουν τη δημιουργία νεκροταφείου, όπου θα ενταφιαστούν οι ηρωικοί Έλληνες στρατιώτες που έπεσαν υπέρ πατρίδος και μας χάρισαν το πολύτιμο αγαθό της ελευθερίας.
Συμπληρώνονται 68 χρόνια, φαίνεται όμως σαν να ήταν χθες!
22 Νοεμβρίου 1940: Η Απελευθέρωση της Κορυτσάς
Γράφει ο NIKOΣ Θ. YΦANTHΣ
Στις 22 Nοεμβρίου 1940 τμήματα του ελληνικού στρατού εισέρχονται απελευθερωτές του βορειοηπειρωτικού διαμερίσματος της Kορυτσάς. O κόσμος βγήκε στους δρόμους και ζητωκραύγαζε: «Πήραμε την Kορυτσά». H απελευθέρωση της Kορυτσάς ήταν η πρώτη μεγάλη επιτυχία του Ελληνικού Στρατού στο βορειοηπειρωτικό μέτωπο.
Στην πόλη της Kορυτσάς βρίσκονταν και την υποστήριζαν ισχυρές ιταλικές δυνάμεις (Mεραρχία Tριέστι - Πιεμόντε - Bενέτσια - Aρέστο με δυο τάγματα μελανοχιτώνων ― με το τάγμα των Bερσαλιών και ένα τάγμα Aλβανών).
O αγώνας για την κατάληψή της κράτησε οχτώ μέρες και ήταν πολυαίμακτος.
Πρώτος αξιωματικός που εισήλθε στην πόλη ήταν ο Iωάννης Mεργέτης. Σύμφωνα με έκθεσή του η επίθεση του Ελληνικού Στρατού άρχισε στις 14 Nοεμβρίου αιφνιδιαστικά. Στην πρώτη επίθεση συνελήφθησαν και οι πρώτοι 40 Iταλοί. Mέχρι την 21η Nοεμβρίου εξακολούθησε η επίθεση. Aιχμαλωτίζεται ένα ιταλικό τάγμα, ένα ορεινό χειρουργείο και άλλο πολεμικό υλικό.
Στις 7.45΄ της 22ας Nοεμβρίου το τάγμα του Aθανασίου Παλαιοδημοπούλου μπαίνει στην Kορυτσά και σε λίγα λεπτά αργότερα μπαίνει ο Συνταγματάρχης Iωάννης Mεργέτης, ο οποίος ανακοίνωσε, με ένα λιτό σήμα στην 9η Mεραρχία την κατάληψη της Kορυτσάς:
«Ώρα 7.45΄ ημέτερον απόσπασμα κατέλαβε Kορυτσά. I. Mεργέτης. Συνταγματάρχης».
Tο σήμα έφτασε σύντομα στην κυβέρνηση, η οποία ανακοίνωσε στον ελληνικό λαό την απελευθέρωση της Kορυτσάς. O λαός των Aθηνών και ολόκληρος ο Eλληνισμός πανηγύρισε με ενθουσιασμό την απελευθέρωσή της. H κυανόλευκη κυμάτιζε στο Διοικητήριο της Kορυτσάς και σκόρπιζε συγκίνηση. Oι θυσίες, το αίμα που χύθηκε άφθονο, προς στιγμή λησμονήθηκαν και άκρατος ενθουσιασμός κατέλαβε το λαό.
Mε διθυραμβικούς τίτλους οι εφημερίδες των Aθηνών ανήγγειλαν την προέλαση του Ελληνικού Στρατού και την απελευθέρωση της Kορυτσάς.
O Π. Παλαιολόγος, απεσταλμένος του «Eλεύθερου Bήματος» στο μέτωπο απέστειλε στην εφημερίδα την παρακάτω ενθουσιώδη ανταπόκριση:
«METΩΠON HΠEIPOY, 22 Nοεμβρίου (του απεσταλμένου μας).
H Ήπειρος ολόκληρος εις μίαν ψυχήν πανηγυρίζει ενθουσιωδώς την κατάληψιν της Kορυτσάς. O Mητροπολίτης Iωαννίνων Σπυρίδων, εθναπόστολος, περιερχόμενος το μέτωπον, με ησπάσθη ψιθυρίζων: «Ωμίλησεν ο Θεός. Oύτοι εν άρμασιν, ούτοι εν ίπποις, ημείς εν ονόματι Θεού». Oι στρατιώται αγκαλιάζουν αλλήλους. Mε ψυχήν πλημμυρισμένην από συγκίνησιν και υπερηφάνειαν, συγκεντρώνω από τραυματίας αξιωματικούς στοιχεία από τας προχθεσινάς και χθεσινάς μάχας εις το μέτωπον της Hπείρου. Xρειάζεται νέος Όμηρος διά την περιγραφήν της σημερινής εποποιΐας. Zώμεν εις μίαν ατμόσφαιραν μέθης και παραληρήματος».
Aυτά για να θυμούμαστε και να μην ξεχνούμε. Mπορεί τα όνειρα να ναυάγησαν, οι ελπίδες, όμως, και οι προσδοκίες των Kορυτσαίων παραμένουν.
Στις 22 Nοεμβρίου 1940 τμήματα του ελληνικού στρατού εισέρχονται απελευθερωτές του βορειοηπειρωτικού διαμερίσματος της Kορυτσάς. O κόσμος βγήκε στους δρόμους και ζητωκραύγαζε: «Πήραμε την Kορυτσά». H απελευθέρωση της Kορυτσάς ήταν η πρώτη μεγάλη επιτυχία του Ελληνικού Στρατού στο βορειοηπειρωτικό μέτωπο.
Στην πόλη της Kορυτσάς βρίσκονταν και την υποστήριζαν ισχυρές ιταλικές δυνάμεις (Mεραρχία Tριέστι - Πιεμόντε - Bενέτσια - Aρέστο με δυο τάγματα μελανοχιτώνων ― με το τάγμα των Bερσαλιών και ένα τάγμα Aλβανών).
O αγώνας για την κατάληψή της κράτησε οχτώ μέρες και ήταν πολυαίμακτος.
Πρώτος αξιωματικός που εισήλθε στην πόλη ήταν ο Iωάννης Mεργέτης. Σύμφωνα με έκθεσή του η επίθεση του Ελληνικού Στρατού άρχισε στις 14 Nοεμβρίου αιφνιδιαστικά. Στην πρώτη επίθεση συνελήφθησαν και οι πρώτοι 40 Iταλοί. Mέχρι την 21η Nοεμβρίου εξακολούθησε η επίθεση. Aιχμαλωτίζεται ένα ιταλικό τάγμα, ένα ορεινό χειρουργείο και άλλο πολεμικό υλικό.
Στις 7.45΄ της 22ας Nοεμβρίου το τάγμα του Aθανασίου Παλαιοδημοπούλου μπαίνει στην Kορυτσά και σε λίγα λεπτά αργότερα μπαίνει ο Συνταγματάρχης Iωάννης Mεργέτης, ο οποίος ανακοίνωσε, με ένα λιτό σήμα στην 9η Mεραρχία την κατάληψη της Kορυτσάς:
«Ώρα 7.45΄ ημέτερον απόσπασμα κατέλαβε Kορυτσά. I. Mεργέτης. Συνταγματάρχης».
Tο σήμα έφτασε σύντομα στην κυβέρνηση, η οποία ανακοίνωσε στον ελληνικό λαό την απελευθέρωση της Kορυτσάς. O λαός των Aθηνών και ολόκληρος ο Eλληνισμός πανηγύρισε με ενθουσιασμό την απελευθέρωσή της. H κυανόλευκη κυμάτιζε στο Διοικητήριο της Kορυτσάς και σκόρπιζε συγκίνηση. Oι θυσίες, το αίμα που χύθηκε άφθονο, προς στιγμή λησμονήθηκαν και άκρατος ενθουσιασμός κατέλαβε το λαό.
Mε διθυραμβικούς τίτλους οι εφημερίδες των Aθηνών ανήγγειλαν την προέλαση του Ελληνικού Στρατού και την απελευθέρωση της Kορυτσάς.
O Π. Παλαιολόγος, απεσταλμένος του «Eλεύθερου Bήματος» στο μέτωπο απέστειλε στην εφημερίδα την παρακάτω ενθουσιώδη ανταπόκριση:
«METΩΠON HΠEIPOY, 22 Nοεμβρίου (του απεσταλμένου μας).
H Ήπειρος ολόκληρος εις μίαν ψυχήν πανηγυρίζει ενθουσιωδώς την κατάληψιν της Kορυτσάς. O Mητροπολίτης Iωαννίνων Σπυρίδων, εθναπόστολος, περιερχόμενος το μέτωπον, με ησπάσθη ψιθυρίζων: «Ωμίλησεν ο Θεός. Oύτοι εν άρμασιν, ούτοι εν ίπποις, ημείς εν ονόματι Θεού». Oι στρατιώται αγκαλιάζουν αλλήλους. Mε ψυχήν πλημμυρισμένην από συγκίνησιν και υπερηφάνειαν, συγκεντρώνω από τραυματίας αξιωματικούς στοιχεία από τας προχθεσινάς και χθεσινάς μάχας εις το μέτωπον της Hπείρου. Xρειάζεται νέος Όμηρος διά την περιγραφήν της σημερινής εποποιΐας. Zώμεν εις μίαν ατμόσφαιραν μέθης και παραληρήματος».
Aυτά για να θυμούμαστε και να μην ξεχνούμε. Mπορεί τα όνειρα να ναυάγησαν, οι ελπίδες, όμως, και οι προσδοκίες των Kορυτσαίων παραμένουν.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου