Σε τι… βλάπτει την Ελλάδα ο όρος «Βόρειος Ήπειρος»;

Πισωγυρίσματα σε περιόδους πριν από την κατάρρευση του προηγούμενου καθεστώτος στην Αλβανία παρατηρούνται στις μέρες μας. Ήταν μια περίοδος που όποιος χρησιμοποιούσε τον όρο «Βόρειος Ήπειρος» ήταν εθνικιστής, οπισθοδρομικός, φασίστας και δεν ξέρω με ποια άλλα κοσμητικά επίθετα τον χαρακτήριζαν. Μετά την κατάρρευση, όμως, του προηγούμενου καθεστώτος, όλοι, πολιτικοί και πολίτες, χρησιμοποιούσαν χωρίς τη δημόσια… διαπόμπευση τον ορθό όρο «Βόρειος Ήπειρος».

Και μας ήρθε τώρα η αντιπρόεδρος της Δημοτικής Εταιρίας Πληρηφορόρησης Θεάματος και Επικοινωνίας του Δημοτικού Σταθμού Θεσσαλονίκης να επιπλήξει την δημοσιογράφο που χρησιμοποίησε τον όρο «Βόρειος Ήπειρος» επειδή, κατά την άποψή της, αναπαράγει το… μίσος μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας.

Τέτοιες αψυχολόγητες και απαράδεκτες παρεμβάσεις θυμίζουν άλλες εποχές και άλλες τακτικές.
Έχει δίκιο η κ. αντιπρόεδρος. Οι εθνικιστικοί αλβανικοί κύκλοι, συνεπικουρούμενοι και από το επίσημο αλβανικό κράτος, μπορούν να βρίζουν την Ελλάδα και τη μειονότητα στον ηλεκτρονικό και έντυπο Τύπο. Μπορούν ακόμη και να εγκληματούν εις βάρος των Βορειοηπειρωτών, όπως δολοφόνησαν εν ψυχρώ το παλικάρι της Χειμάρας Αριστοτέλη Γκούμα, θριαμβολογώντας μάλιστα ότι στη Χειμάρα έμεινε ένας Έλληνας λιγότερος. Μπορούν ακόμη οι Τσάμηδες να βυσσοδομούν εις βάρος της Ελλάδας, να κάνουν πορείες και να γράφουν οχετούς ύβρεων εις βάρος των Ελλήνων, που δεν τους κάνουν τη χάρη να τους… αποδώσουν τη Θεσπρωτία.
Φαίνεται ότι η κ. αντιπρόεδρος και όλοι εκείνοι που συμφωνούν με τη θέση της, δεν γνωρίζουν ότι ακόμη και σήμερα, που η Αλβανία απολαμβάνει «πλέρια Δημοκρατία», οι Βορειηπειρώτες προπηλακίζονται, υβρίζονται καθημερινά και κινδυνεύουν να χάσουν τις περιουσίες τους.
Αυτά και πολλά άλλα μας αφήνουν αδιάφορους αρκεί να μην «στάξει η ουρά του ποντικού», να μην διακινδυνεύσουμε τις… αδελφικές σχέσεις με την Αλβανία.
Η Ελλάδα πάντα να υποχωρεί και να κρατά λεπτές ισορροπίες, ενώ οι Αλβανοί να έχουν κάθε δικαίωμα να απαιτούν από την Ελλάδα συνεχώς και να προβαίνουν σε ανθελληνικές ενέργειες, όπως συνέβη τελευταία με την ανάκληση του Έλληνα Προξένου Κορυτσάς, τον οποίο η ελληνική κυβέρνηση ανακάλεσε, διότι είπε το αυτονόητο: Να προσέλθουν οι Έλληνες να απογραφούν χωρίς φόβο. Βέβαια, κατανοούμε την ευαισθησία των Αλβανών, οι οποίοι μιλούν για «Νότιο Αλβανία» και για «Έλληνες της Αλβανίας». Δεν μπορούμε, όμως, να κατανοήσουμε και τις Ελληνικές Αρχές να συνεχίζουν να μιλούν για «Νότιο Αλβανία» και να απαγορεύουν μάλιστα τη χρήση του όρου «Βόρειος Ήπειρος». Εάν έτσι ενεργούμε και εμείς, μόνοι μας διαστρεβλώνουμε την πραγματικότητα και αντιστρέφουμε την ιστορία του τόπου μας. Μερικές επισημάνσεις και παρατηρήσεις για το θέμα κρίνονται απαραίτητες:
Οι όροι «Βόρειος Ήπειρος», «Βορειοηπειρωτικό ζήτημα», «Βορειοηπειρώτες» ή Ηπειρώτες του Βόρειου Ηπειρωτικού Τμήματος, είναι διεθνώς κατοχυρωμένοι και με αυτή την ορολογία χρησιμοποιούνται σε όλους τους Διεθνείς Οργανισμούς (ΟΗΕ – Ευρωπαϊκή Ένωση κλπ.).
Η Ήπειρος για τους Έλληνες είναι μία και ενιαία και περιέχει στους κόλπους της και το Βόρειο τμήμα που άδικα κατακυρώθηκε, κατά τους Βαλκανικούς πολέμους, στο αλβανικό κράτος.
Στη Διάσκεψη των Παρισίων (1946) που τέθηκε προς συζήτηση και λύση το «βορειοηπειρωτικό ζήτημα», οι υπουργοί των Εξωτερικών των τεσσάρων νικητριών Δυνάμεων του Δευτέρου Μεγάλου Πολέμου, συζήτησαν το πρόβλημα της «Βορείου Ηπείρου» και όχι το θέμα των «Ελλήνων της Αλβανίας».
Με τον όρο αυτό συζητήθηκε στο Δικαστήριο της Χάγης, όταν ανέκυψε το σχολικό ζήτημα (1934-1935) και δικαιώθηκαν οι Βορειοηπειρώτες. Τότε αναγκάστηκαν οι Αλβανοί να επιτρέψουν την επαναλειτουργία των ελληνικών σχολείων.
Τα ιστορικά γεγονότα δεν διαστρεβλώνονται και ούτε παραποιούνται. Κάθε παραποίηση και αλλοίωση ενέχει το σπόρο της διάβρωσης και της διάσπασης των ελληνικών πληθυσμών της Βορείου Ηπείρου.
Συμπερασματικά να πούμε ότι θα ήταν αδιανόητο και ανιστόρητο εάν δεν χρησιμοποιούμε τον όρο «Βόρειος Ήπειρος». Το κομμάτι αυτό της Ενιαίας ηπείρου που ανήκει στην αλβανική επικράτεια λέγεται «Βόρειος Ήπειρος», τελεία και παύλα.
Γράφει ο ΝΙΚΟΣ Θ. ΥΦΑΝΤΗΣ  «Πρωινός Λόγος»