Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΣΑΜΑΡΕΙΤΗ H΄ Κυριακή Λουκά

του π. Ιωήλ Κωνστανταρου

Όλοι μας λίγο-πολύ γνωρίζουμε την θαυμάσια παραβολή του καλού Σαμαρείτη, την οποία ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, διηγήθηκε εξ αφορμής των ερωτήσεων ενός Νομικού.

Ο θεόπνευστος Ευαγγελιστής Λουκάς, με την αριστοτεχνική του γραφίδα, μας μεταφέρει μπροστά στο γεγονός και αισθανόμαστε ότι βλέπουμε τα γεγονότα που περιγράφει, με τα ίδια μας τα μάτια.

Έχουμε μπροστά μας, τον ταλαίπωρο εκείνο άνθρωπο, που καθώς κατέβαινε από την Ιερουσαλήμ στην Ιεριχώ, έπεσε επάνω στους φοβερούς ληστές, με αποτέλεσμα, αφού τον λήστεψαν και τον κακοποίησαν, να τον αφήσουν «ημιθανή τυγχάνοντα».

Πόσο, αλήθεια, προσβάλλεται ο ανθρωπισμός μας, και πόσο υποφέρει η θρησκευτική συνείδηση, όταν παρατηρούμε ότι οι δύο άνθρωποι που πέρασαν, ο Ιερεύς και ο Λευίτης, «αντιπαρήλθαν» αφήνοντας τον συμπατριώτη τους και ομόθρησκό τους στην αξιοθρήνητη εκείνη κατάσταση!

Αλλά ευτυχώς, ο τρίτος που πέρασε, αν και αλλόδοξος και Σαμαρείτης (εχθρός δηλαδή), όχι μόνο δεν έδειξε την ίδια αχαρακτήριστη συμπεριφορά  με τους δύο προηγούμενους, αλλ’ απεδείχθη ο Σωτήρας του τραυματισμένου ανθρώπου!

Σε πολλά σημεία της παραβολής θα μπορούσαμε να σταθούμε, και πάρα πολλές αλήθειες θα μπορούσαμε να αναπτύξουμε φίλοι μου.

Όμως θα μείνουμε στο υπόλοιπο τμήμα της Ευαγγελικής μας περικοπής, όπου αναδεικνύεται η αγάπη του Σαμαρείτη στον άγνωστό του (στον εχθρό του) και στα όσα έκανε για να τον σώσει.

Φυσικά, είναι ανάγκη μόνοι μας να μελετήσουμε και να εμβαθύνουμε στα αποκαλυπτικά λόγια του Σωτήρος μας Ιησού.

Να δούμε τον Σαμαρείτη που καθαρίζει και προσδένει τις αιματηρές πληγές, να τον δούμε κατόπιν να ανεβάζει τον ετοιμοθάνατο στο ζωντανό του, να τον προσέχει να μη πέσει από την αφαίμαξη και την εξάντληση, και στη συνέχεια να τον αποθέτει στο πανδοχείο και να καθιστά υπεύθυνο τον πανδοχέα για την θεραπεία του εχθρού του. Τέλος να τον θαυμάσουμε όταν τονίζει την συγκλονιστική φράση «επιμελήθητι αυτού και ό,τι αν προσδαπανήσης, εγώ εν τω επανέρχεσθαί με αποδώσω σοι» (Λουκά ια΄ 35). Δηλ. Περιποιήσου τον για να γίνει καλά. Και ό,τι ξοδέψεις παραπάνω, εγώ, όταν επιστρέφω στην πατρίδα μου και περάσω πάλι από εδώ, θα σου τα εξοφλήσω. 

Οπωσδήποτε η παραβολή θέλει να τονίσει την αγάπη που πρέπει να έχουμε μεταξύ μας οι άνθρωποι. Αν ένας Σαμαρείτης έδειξε τέτοια συμπεριφορά, ποιά αλήθεια, συμπεριφορά, θα πρέπει να δείχνουμε οι χριστιανοί, όχι μόνο μεταξύ μας, αλλά και σ’ αυτούς που μας θεωρούν εχθρούς;

Τονίζουμε ότι ενδεχομένως, άλλοι ίσως να μας θεωρούν εχθρούς. Και τούτο διότι, αν ένας πιστός ισχυρίζεται ότι ο ίδιος έχει εχθρούς, ότι δηλαδή μισεί κάποιους ανθρώπους, για διαφόρους λόγους, αυτός, ξεκάθαρα δεν μπορεί  να έχει σχέση με τον Χριστό. Απλούστερα; Ένας τέτοιος τύπος, παρά την ίσως καλή εξωτερική του συμπεριφορά, δεν είναι καν χριστιανός.

Αλλά στον λόγο του Θεού, υπάρχει και η βαθύτερη θεολογική σημασία. Κατ’αυτήν, ο άνθρωπος είναι όλη η ανθρωπότητα. Ληστές είναι οι δαίμονες. Φοβερές πληγές είναι οι αμαρτίες που πραγματικά καταρρακώνουν και τελικώς θανατώνουν τον άνθρωπο. Οι πρώτοι διαβάτες είναι οι άνθρωποι που οσοδήποτε μεγάλοι και αν φαίνονται δεν έχουν την δύναμη να σώσουν τον δυστυχισμένο άνθρωπο από τα πάθη και τις αμαρτίες. Και φυσικά, Σαμαρείτης είναι Αυτός ο Ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός που ήρθε για να σώσει τον άνθρωπο.

Πανδοχείο, δεν είναι παρά η Εκκλησία που δέχεται όλη την ανθρωπότητα για να την θεραπεύσει. Και όπως σε ένα πανδοχείο υπάρχει το προσωπικό, έτσι και στο πανδοχείο-πνευματικό αυτό νοσοκομείο, υπάρχουν οι κληρικοί που έχουν εντολή από τον Ίδιο τον Χριστό να προσφέρουν στην ανθρωπότητα κάθε βοήθεια η οποία συντελεί στην σωτηρία τους.

Σε μας τώρα δεν μένει παρά να ακούσουμε τον Σωτήρα μας και να παραμένουμε μέσα στο πανδοχείο, στην Εκκλησία, για να βρούμε την θεραπεία που ποθούμε, αφού δεν υπάρχει αυτοκάθαρσις και προσωπική αυτοθεραπεία και ακόμα, δεν υπάρχει στον δρόμο μας και άλλο πανδοχείο!

Για τούτο και έχει λεχθεί από τους Πατέρες της Εκκλησίας μας, ότι η θαυμάσια αυτή Ευαγγελική παραβολή, δείχνει όχι μόνο τον δρόμο που οδηγεί τον άνθρωπο (το σύνολο των ανθρώπων), στην κοινωνική ευτυχία, αλλά και την μόνη ασφαλή οδό  που οδηγεί τον άνθρωπο στον ουρανό.

Να δώσει, αδελφοί μου, ο Σωτήρας και Λυτρωτής μας Ιησούς, να εννοούμε τις θείες του αλήθειες και ταυτοχρόνως να εκτιμούμε ολοένα και περισσότερο την μοναδική αξία του Πανδοχείου του, που όπως τονίσαμε, δεν είναι άλλο από την Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν Του.

Αμήν.