Τὰ διδάγματα ἀπὸ τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1912

Γράφει ὁ Κωνσταντῖνος Χολέβας, Πολιτικὸς ἐπιστήμων. Ἔχουμε εἰσέλθει ἤδη στὸν Ὀκτώβριο καὶ ἡ ἱστορικὴ μνήμη μᾶς καλεῖ νὰ ξαναμελετήσουμε τὰ θριαμβευτικὰ γεγονότα ποὺ συνέβησαν πρὶν ἀπὸ 100 ἀκριβῶς ἔτη. Τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1912 ἡ Ἑλλάδα μὲ βασιλέα τὸν Γεώργιο Α΄, ἀρχιστράτηγο τὸν διάδοχο Κωνσταντῖνο καὶ πρωθυπουργὸ τὸν Ἐλευθέριο Βενιζέλο μετέσχε στὸν Α΄ Βαλκανικὸ Πόλεμο καὶ ἀπελευθέρωσε ἑλληνικοὺς πληθυσμοὺς ποὺ ἦταν ὑπόδουλοι στοὺς Ὀθωμανοὺς Τούρκους. Ἡ συμμαχία Ἑλλήνων, Σέρβων, Μαυροβουνίων καὶ Βουλγάρων ἐδίωξε ἀπὸ τὰ Βαλκάνια τὴν καταπιεστικὴ τουρκικὴ παρουσία. Ἀπὸ τὶς 5 Ὀκτωβρίου, ποὺ κηρύξαμε ἐπισήμως τὸν πόλεμο, ὁ στρατὸς μᾶς προήλαυνε μὲ ταχύτητα παρὰ τὴν τουρκικὴ ἀντίσταση καὶ στὶς 26 Ὀκτωβρίου, ἀνήμερα τοῦ πολιούχου τῆς Ἁγίου Δημητρίου, ἀπελευθερώθηκε ἡ Θεσσαλονίκη.

Εἶχαν προηγηθεῖ οἱ μεγάλες μάχες στὸ Σαραντάπορο καὶ στὰ Γιαννιτσὰ καὶ οἱ μακεδονικὲς πόλεις ξανάβρισκαν ἔπειτα ἀπὸ αἰῶνες τὴν ἐλευθερία τους. Ἡ Μακεδονία, παρὰ τὴν παρουσία μειονοτήτων διαφορετικῶν φυλῶν καὶ θρησκευμάτων, οὐδέποτε ἔπαυσε νὰ ἀποτελεῖ πνευματικὸ καὶ ἐμπορικὸ κέντρο τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Παρὰ τὰ ποικίλα συμφέροντα καὶ....τοὺς ἐθνικισμοὺς τῶν Μεγάλων, ἡ Ἑλλάδα κατόρθωσε νὰ ἀναγεννηθεῖ καὶ νὰ διπλασιαστεῖ ἐδαφικὰ καὶ πληθυσμιακά.

Τὸ πρῶτο δίδαγμα ἀπὸ τὸν δοξασμένο ἐκεῖνο Ὀκτώβριο εἶναι ἡ ἀνάγκη συμμαχιῶν γιὰ νὰ ἀντιμετωπίζουμε τοὺς ἑκάστοτε κινδύνους. Τὸ 1912 ἡ συνεργασία τεσσάρων ὀρθόδοξων χριστιανικῶν κρατῶν τῆς Βαλκανικῆς ἐδίωξε ὁριστικὰ κάθε τουρκικὴ παρουσία ἀπὸ τὴν περιοχή μας. Χρήσιμο μάθημα γιὰ τοὺς νέο-ὀθωμανιστὲς τῆς ἐποχῆς, ὅπως ὁ Τοῦρκος ΥΠΕΞ κ. Νταβούτογλου, ποὺ θὰ μᾶς ἐπισκεφθεῖ σὲ μία ἑβδομάδα. Ἀντὶ νὰ ὀνειρεύεται τὴν ἀναβίωση τῆς τουρκικῆς παρουσίας στὴ Βοσνία καὶ ἀλλοῦ, καλὸ θὰ ἦταν νὰ γνωρίζει ὅτι σήμερα ἡ Ἑλλάδα διατηρεῖ ἄριστες σχέσεις μὲ τὴ Σερβία, τὸ Μαυροβούνιο καὶ τὴ Βουλγαρία, τοὺς συμμάχους τοῦ 1912. Δὲν ἀπειλοῦμε κανέναν, οὔτε ἐπιθυμοῦμε πολέμους. Ἀλλὰ προειδοποιοῦμε ὅτι τὰ νέο-ὀθωμανικὰ ὁράματα θὰ παραμείνουν στὰ χαρτιὰ εἴτε τὰ ἐκφράζουν Τοῦρκοι ἐπίσημοι εἴτε τὰ ἀσπάζονται ριψάσπιδες κουλτουριάρηδες στὴ χώρα μας.

Τὸ δεύτερο δίδαγμα εἶναι ὅτι οἱ Ἕλληνες μποροῦμε νὰ ξεπεράσουμε τὶς οἰκονομικὲς κρίσεις καὶ τὰ Μνημόνια ὅταν ὑπάρχουν ὑψηλὰ ἰδανικὰ καὶ στόχοι μὲ ἠθικὸ καὶ πνευματικὸ περιεχόμενο. Ἡ Ἑλλὰς τῶν νικηφόρων Βαλκανικῶν Πολέμων εἶχε ἀντιμετωπίσει τὸ 1893 τὴν πτώχευση ἐπὶ Χάρ. Τρικούπη, εἶχε ἡττηθεῖ στὸν ἑλληνοτουρκικὸ πόλεμο τοῦ 1897 καὶ εἶχε τεθεῖ τὸ 1898 ὑπὸ μία μορφὴ τρόικας, ποὺ λεγόταν τότε ΔΟΕ (Διεθνὴς Οἰκονομικὸς Ἔλεγχος). Παρὰ τὴν παρουσία οἰκονομικῶν ἐλεγκτῶν ἀπὸ ἔξι εὐρωπαϊκὲς χῶρες ποὺ ἔπαιρναν ὅλα τὰ ἔσοδα τῶν κρατικῶν μονοπωλίων καὶ τῶν τελωνείων Πειραιῶς καὶ Λαυρίου, ἡ χώρα ἀνορθώθηκε γρήγορα διότι πίστευε στὴ Μεγάλη Ἰδέα, στὸ χρέος τῶν ἐλευθέρων Ἑλλήνων τῆς μικρῆς Ἑλλάδας νὰ ἐλευθερώσουν κάθε ὑπόδουλο ἀδελφὸ καὶ ὅλα τὰ ἑλληνικὰ μέρη ποὺ κατείχοντο ἀπὸ τοὺς Τούρκους. Μὲ αὐτὸ τὸ ἰδανικὸ ὀργανώθηκε ἐπιτυχῶς ὁ Μακεδονικὸς Ἀγώνας τοῦ 1903-1908, μὲ αὐτὴ τὴν πίστη ξεκίνησαν τὰ εὐζωνάκια μας ἀπὸ τὴν Πελοπόννησο, τὴ Στερεά, τὶς Κυκλάδες, τὰ Ἑπτάνησα καὶ τὴ Θεσσαλία καὶ νίκησαν σὲ τόσες μάχες τὸ 1912 καὶ τὸ 1913. Ἀξίζει ἐδῶ νὰ τονιστεῖ καὶ ἡ μεγάλη προσέλευση ἐθελοντῶν ἀπὸ τὴν Ὁμογένεια καὶ ἀπὸ ὑπόδουλα μέρη τοῦ ἔθνους.

Τρίτο δίδαγμα ἡ ἐθνοκτόνος συνέπεια τῶν διχασμῶν καὶ τῆς προσωπολατρίας. Τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1912 ὁ πρωθυπουργὸς Βενιζέλος καὶ ὁ ἀρχιστράτηγος Κωνσταντῖνος ἔκαναν ἄριστα τὴ δουλειὰ τοὺς ὑπὲρ τῶν ἐθνικῶν συμφερόντων καὶ ἔγιναν ἀμέσως δημοφιλέστατοι. Ἔπειτα ἀπὸ τρία μόλις χρόνια βρέθηκαν ἐπικεφαλῆς δύο ἀντιμαχόμενων παρατάξεων στὸν Ἐθνικὸ Διχασμὸ ποὺ ὁδήγησε στὴ Μικρασιατικὴ Τραγωδία. Σήμερα ὁρισμένοι καλλιεργοῦν νέους διχασμούς. Πρὸς Θεοῦ, μὴν ξαναπέσουμε στὴν παγίδα.

Τὸ ζητούμενο στὶς ἡμέρες μας δὲν εἶναι ἁπλῶς νὰ βροῦμε πρακτικὲς λύσεις στὰ οἰκονομικὰ προβλήματα.

Χρειαζόμαστε μία Νέα Μεγάλη Ἰδέα γιὰ νὰ βγοῦμε ἀπὸ τὸ τέλμα.

Εφημερίδα "Δημοκρατία", 2.10.2012