Παναγιώτης Μπάρκας: Γιατί ο Ντούλες εξαφάνισε το Υπόμνημα της Ομόνοιας του 1999 και τις 14.000 υπογραφές βορειοηπειρωτών

Σε προηγούμενα του άρθρα ο κ. Παναγιώτης Μπάρκας υποστηρίζει πως ο κ. Ντούλες, από το 1999 που «ανέλαβε» τους παραδοσιακούς πολιτικούς φορείς του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού ΟΜΟΝΟΙΑ-ΚΕΑΔ, όχι μόνο δεν μερίμνησε για κάποιο από τα μεγάλα θέματα όπως το εκπαιδευτικό, περιουσιακό, ανάπτυξης, κλπ αλλά τα χρησιμοποίησε ως μοχλό πίεσης για διάφορα ελλαδικά πολιτικά και επιχειρηματικά συμφέροντα που  συντελούσαν στη συνέχεια και στην ευνόητη ενίσχυση του.

Ο κ. Π. Μπάρκας που ανήκει στην πρώτη πεντάδα των βουλευτών της «Ομόνοιας», για πολλά χρόνια στέλεχος της, αρθογράφος σε ελληνικές και αλβανικές εφημερίδες, καθηγητής πανεπιστημίου του Ελληνικού Τμήματος στο Αργυρόκαστρο κ.α. φαίνεται να γνωρίζει πολλά. Ο λόγος του όμως ακούγεται κάποιες φορές υπερβολικός, είτε γιατί εμείς δημιουργήσαμε άλλα «στάνταρτ» είτε γιατί πράγματι είναι υπερβολικός.

Η αντιπαράθεση του με την με την «ηγετική κλίκα» όπως αρέσκεται να λέει ο ίδιος,  άρχισε μετά την επάνοδο του κ. Ντούλε στην ηγεσία της Ομόνοιας. Ο κ. Ντούλες από την πλευρά του, συνήθως δεν  του απαντάει και όταν το κάνει (όπως στην πρόσφατη συνέντευξη στο ΡΑΔΙΟ ΑΣΤΥ) δεν αναφέρει το όνομα του.  Μία από τις αξιοσημείωτες απαντήσεις, ήταν ένα  δελτίο τύπου που εξέδωσαν από κοινού το ΚΕΑΔ και η Ομόνοια (σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες το συνέταξε ένα άλλος πολέμιος του Μπάρκα ο κ. Ριζόπουλος) στο οποίο κατηγορούν το Μπάρκα ότι είναι όργανο των αλβανικών υπηρεσιών. Αξιοσημείωτο δεν είναι μόνο για το περιεχόμενο αλλά γιατί ήταν το πρώτο γραπτό δελτίο τύπου του ΚΕΑΔ στα ελληνικά, μετά από 10 χρόνια προεδρίας του Ντούλε στο κόμμα.   

Το νέο άρθρο του κ. Π. Μπάρκα, αφορά τις προσωπικές του ενέργειες για το περιουσιακό και υποστηρίζει με ημερομηνίες και γεγονότα πως αυτό το ζωτικής σημασίας θέμα για τον ελληνισμό όχι μόνο δεν αντιμετωπίστηκε ποτέ σοβαρά αλλά έγινε «μασάς» για άλλα θέματα.

Στη συνέχεια το άρθρο του κ. Μπάρκα όπως μας το έστειλε στο e-mail της σελίδας μας:

Δυστυχώς, για άλλη μια φορά δικαιώθηκα. Ο λόγος για τις διαστάσεις που έλαβε τελευταία η υφαρπαγή λιβαδιών και βοσκοτόπων.

Κρίνω ωστόσο τη σιωπή ενοχή γι΄ αυτό, παρά τη συμβουλή δικών μου ανθρώπων να μη αντιδράσω, θεωρώ εθνική υποχρέωση να πω ξανά την αλήθεια, η οποία αποκαλύπτει την μεγάλη εθνική μειοδοσία του Βαγγέλη Ντούλε και στο θέμα αυτό.

Το 1999, ο Βαγγέλης Ντούλες, αφού πρώτα εμπόδισε, στη συνέχεια εξαφάνισε υπόμνημα υπογεγραμμένο από 14 χιλιάδες έλληνες που διαμαρτύρονταν κατά της εκστρατείας και μεθοδεύσεων υφαρπαγής των περιουσιών μας

Εκτελούσα τότε χρέη Πολιτικού Γραμματέα στην ΟΜΟΝΟΙΑ. Με τον πρόεδρο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ Βαγγέλη Ντούλε είχαν δημιουργηθεί τριβές για διάφορα σημαντικά εθνικά θέματα. Αναφέρω συγκεκριμένα, τη στάση για το εκπαιδευτικό. Εγώ επέμενα για την ίδρυση σχολικών κέντρων. Ο Ντούλες για τους γνωστούς πλέον λόγους, ήταν κατά. Για το θέμα της στάσης μας ως εθνική μειονότητα στις συγκεκριμένες εξελίξεις στην περιοχή. Για το θέμα της ανασφάλειας στις περιοχές μας, (είχε προηγηθεί υπόμνημα εκτός ΟΜΟΝΟΙΑΣ, που διενεργήσαμε με μια ομάδα πρωτοβουλίας διαμαρτυρόμενοι για την απαγωγή δέκα Ελλήνων και το βαρύ φόρο λύτρων άνω των 600 εκ. δραχμών, το οποίο δεν στήριξε ο Ντούλες). Η σύγκρουση αποκορυφώθηκε με το θέμα του επίμαχου υπομνήματος.

Το υπόμνημα συνέταξα προσωπικά και παρουσίασα προς έγκριση στο Γενικό Συμβούλιο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ το Ιούλιο του 1999. Εγκρίθηκε και εγώ επιφορτίστηκα να συγκεντρώσω υπογραφές.

Το σχέδιο δράσης απόβλεπε ώστε να στέλλαμε αντίγραφο σε κάθε χωριό, στις πόλεις και στην Ελλάδα.

Ποια ήταν η κατάσταση που υπαγόρευε την άμεση αντίδραση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ.  

-Οι κλιμακωμένες διαστάσεις στην εκστρατεία υφαρπαγής από Αλβανούς δήθεν πρώην ιδιοκτήτες, βοσκοτόπων, λιβαδιών και εκκλησιαστικών περιουσιών.

Μέχρι το 1999 διεκδικούνταν από Αλβανούς δήθεν πρώην ιδιοκτήτες περισσότερα από 40 000 στρέμματα λιβάδια και βοσκοτόπια. Είχαν επιστραφεί σε τέτοιους ιδιοκτήτες περίπου 20 000  στρέμματα.

Σήμερα τα νούμερα είναι τρεις φορές μεγαλύτερα.

Η παρούσα εκστρατεία είχε αρχίσει από το 1991-92. Θεσμοποιήθηκε το 1993 και στη συνέχεια με την ψήφιση αντίστοιχων νόμων και την εφαρμογή τους. Πρόκειται για τους νόμους αρ. 7698 ημερ 15.04.1993,  αρ. 7699 ημερ 21.03.1994, αρ. 7998 ημερ 1995, με αντικείμενο την επιστροφή  των λιβαδιών και βοσκότοπων στους πρώην ιδιοκτήτες και την αποζημίωση αυτών, οι οποίοι τροποποιούνται τμηματικά συνεχώς (νόμοι αρ. 9388, ημερ 4.5.200 και αρ. 9583, ημερ. 17.7.2006). Αποτέλεσμα ήταν ώστε αρκετά χωριά τα οποία είναι κυρίως κτηνοτροφικά απαλλάσσονταν  από δικά τους λιβάδια. Ταυτόχρονα αποτελούσε τον κίνδυνο ίδρυσης νέων θυλάκων αλλοεθνών στο συμπαγή όγκο των ελληνικών μειονοτικών περιοχών.

Η  ΑΤΥΧΗ  ΤΥΧΗ  ΤΟΥ  ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΟΣ

Λίγες μέρες μετά την έγκριση του περιεχομένου του Υπομνήματος, ο «άτυπος» σύμβουλος του Ντούλε Ο. Μπέτσης, ζήτησε να αφαιρεθεί η ουσία του, που ήταν η υποβολή στις αρμόδιες κρατικές αρχές πλαστών και άνομων εγγράφων από τους δήθεν πρώην ιδιοκτήτες. Δεν το επέτρεψα. Στη συνέχεια προσέκρουσα σε εμπόδια συγκέντρωσης των υπογραφών. Προκάλεσα δεύτερη σύσκεψη του Γενικού Συμβουλίου και απείλησα με παραίτηση σε περίπτωση που το Γενικό Συμβούλιο δεν συμβάλλει  στην διεκπεραίωση του Υπομνήματος. Δεν εισακούστηκα και προχώρησα μόνος.

Γεγονός είναι ότι στα τέλη του Σεπτέμβρη με τη βοήθεια των απλών Ελλήνων είχαμε καταφέρει να συγκεντρώσουμε 14 χιλιάδες υπογραφές. Ο πρόεδρος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ απλώς αδιαφορούσε. Οπότε αναγκάστηκα να μεταβώ στα Ιωάννινα και να κάνω με δικά μου χρήματα από ένα αντίτυπο για κάθε παραλήπτη, συνολικά 15.

Μόλις τα παρέδωσα στον πρόεδρο εκείνος φρόντισε να κάνει τις τροποποιήσεις που είχε προτείνει ο σύμβουλός του. Όμως η υπόθεση υποβολής του υπομνήματος στους αποδέκτες δεν προχωρούσε.

Την ίδια περίοδο, ο νέος πρωθυπουργός της Αλβανίας Ιλίρ Μέτα θα επισκέπτονταν την Ελλάδα. Ζητήσαμε «να πάρει παραμάσκαλα» το Υπόμνημα. Από τις διπλωματικές μας αρχές θεωρήθηκε ατόπημα και άρχισαν τις πιέσεις για να παραιτηθούμε του αιτήματος. Ο  Ντούλες υπέδειξε εμένα ως υπαίτιο. Ο Γενικός πρόξενος με κάλεσε στο γραφείο του λέγοντάς μου ότι ο Μέτα έχει πολύ σημαντικότερα πράγματα να κάνει στην Αθήνα. Απάντησα ρητά. «Όχι πιο σημαντικό από το θέμα του Υπομνήματος». Σε τηλεφώνημά του ο Πρέσβης Μαλλιάς μου είπε ότι το θέμα αυτό θα μπει στην ατζέντα, αλλά προφορικά. Του απάντησα ότι «μάθαμε μέχρι τώρα κάποια πράγματα από πολιτική και διπλωματία»

Ο Μέτα πάει στην Αθήνα να υπογράψει κυρίως την συμφωνία για την εγκατάσταση στο Δυράχειο  των Ελληνικών Πετρελαίων . Δυο Υπουργοί που ήταν μαζί του, οι οποίοι ήθελαν να προωθήσουν τουρκικά συμφέροντα στην Αλβανία, διαφώνησαν άγρια. Ο Μέτα επέστρεψε στην Αλβανία και αναδιπλώθηκε.

Ο Πρέσβης Μαλλιάς κάλεσε το Ντούλε στα Τίρανα  και του έδωσε ένα χαρτί. Του είχε ετοιμάσει το υλικό για μια εφ΄ όλης της ύλης συνέντευξη τύπου «για την παραβίαση των εθνικών δικαιωμάτων της ε.ε. μειονότητας». Ο Ντούλες κάλεσε το προεδρείο για να πάρει έγκριση. Προσωπικά δεν με κάλεσε, λέγοντας «καλύτερα που δεν είναι αυτός».

Η συνέντευξη τύπου δεν δόθηκε. Προηγήθηκε η υπογραφή Μέτα στη συμφωνία. Οι δύο υπουργοί έφυγαν από την κυβέρνηση. Σε άρθρο μου στην εφημερίδα «Λαϊκό Βήμα» αποκάλυψα τότε εν΄ μέρη τι είχε συμβεί και δέχτηκα ξανά «τις φιλικές» επιπλήξεις του κυρίου Πρέσβη.

Ζήτησα αρκετές φορές να πληροφορηθώ  από τον Ντούλε για το Υπόμνημα. Δεν πήρα ποτέ απάντηση. Ήταν καιρός που είχα υποβάλει γραπτώς την παραίτησή μου από Πολιτικός Γραμματέας της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Συνεργάτες του Ντούλε μου είπαν εμπιστευτικά ότι το Υπόμνημα εξαφανίστηκε και δεν υπάρχει ούτε φυσικά.

Το 2003, αντιπροσωπεία Βορειοηπειρωτών που επισκέφτηκε επίσημα την έδρα του Συμβουλίου της Ευρώπης ζήτησε να μάθει για το υπόμνημα. Πληροφορήθηκε ότι δεν είχε φθάσει ποτέ ένα τέτοιο υπόμνημα από την ΟΜΟΝΟΙΑ.

Ο Πρόξενος Αργυροκάστρου, Κ. Κακιούσης με δική του πρωτοβουλία ίδρυσε παράλληλα και εκτός ΟΜΟΝΟΙΑΣ μια επιτροπή έρευνας, αντιμετώπισης και αναχαίτισης της δημιουργηθήσας κατάστασης . Γρήγορα έβαλαν το χέρι τους σ’ αυτή άτομα του περιβάλλοντος του Ντούλε και της εκκλησίας και σε λίγο καιρό έχασε κάθε αξία.

ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΟΣ

Απευθύνεται:

 Στις πολιτικές και δικαστικές αρχές της χώρας, στο Συμβούλιο της Ευρώπης, στον ΟΑΣΕ, στην πρεσβείας των ΗΠΑ και εκείνες των χωρών της Ε. Ένωσης.

            Περιγραφή της κατάστασης στο υπόμνημα

Αναφέρει την απόδειξη «ιδιοκτησίας» με πλαστά χαρτιά, ή με αποδειχτικά τα οποία δεν χαίρουν εγκυρότητας του αλβανικού κράτους. Σημειώνει ότι τέτοια χαρτιά αποτελούν τα ταπιά της οθωμανικής αυτοκρατορίας, τα οποία είναι ιστορικώς βεβαιωμένα, ότι.

1.      Αποτελούν πολιτικές αποφάσεις της Υψηλής Πύλης κατά των ΧΥΙΙΙ και ΧΙΧ αιώνα, διότι λήφθηκαν προς ικανοποίηση των εξισλαμισμένων που προσέφεραν τις υπηρεσίες τους υπέρ της Πύλης .

2.      Δεν αποτελούν  έγγραφα αναγνωρισμένα από το αλβανικό κράτος, εφόσον η μέχρι τώρα συνταγματική, ή άλλη ισοδύναμη νομοθεσία δεν αναγνώρισε ποτέ, ούτε την κατοχή της Οθ. Αυτοκρατορίας, ούτε το σύνολο ή μέρους της νομοθεσίας της.

Αναφέρει ακόμα την διεξαγωγή από τα αντίστοιχα πρωτοδικεία αυθαίρετων δικών, καταχρώντας σε βάρος μας  μέχρι απροχώρητου  την στοιχειώδη αρχή περί ουδέτερης  και ανεξάρτητης δικαιοσύνης. 

            Τα αιτήματα του Υπομνήματος

1.  Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας και άλλες αρμόδιες αρχές  να συμβάλουν  ώστε να

ξεπεραστεί αυτή η νέα κρίση  στις σχέσεις της Ε.Ε. Μειονότητας με τμήμα του αλβανικού λαού, που προκάλεσαν και προκαλούν με τις ενέργειές τους κρατικοί και μη φορείς.

2. Το Συνταγματικό δικαστήριο βάση του άρθρου  131, παράγραφος (α) και άρθρου

134 παράγραφοι (e,ë,f και g) του Συντάγματος, να αποφασίσει την ταύτιση, στο σύνολό τους ή τμηματικά, των αντίστοιχων νόμων με το Σύνταγμα.               

3. Το πάγωμα  των όλων των δικαστικών  διαδικασιών μέχρι  την διευκρίνηση  του

ιδιοκτησιακού καθεστώτος  στη χώρα και της καταγωγής αυτού.

4.Την ακύρωση των μέχρι τώρα δικαστικών που λήφθηκαν βάση των αντίστοιχων

νόμων ή ακόμα παραβαίνοντας αυτούς.

5.Την ποινική δίωξη  όλων εκείνων  που  συνέβαλαν στην  πλαστογράφηση  των εγγράφων   και των ανθρώπων της δικαιοσύνης που διεξήγαγαν δίκες βάση  παραποιημένων εγγράφων  και  παραβαίνοντας  τις συνταγματικές αρχές  περί   δικαιοσύνης.

6.Την παρέμβαση των αρμόδιων διεθνών οργανισμών  στις Αλβανικές αρχές  για  να

απαλλαγεί  η Ε. Ε. Μειονότητα από τον κίνδυνο  αυτό οικονομικής και δημογραφικής αλλοίωσης.

Από τότε έτρεξε πολύ νερό και η κατάσταση έφθασε εδώ που έφθασε. Στο τελευταίο σκαλοπάτι.

Του Παναγιώτη Μπάρκα, για Βορειοηπειρώτη 

Αργυρόκαστρο, 23.05.2012