Βορειοηπειρωτικό: Από «γέφυρα φιλίας», έγινε «μασάς» για το τσάμικο

Μέχρι τώρα από τους διπλωμάτες ακούγαμε πως η Ελληνική Μειονότητα στην Αλβανία αποτελεί γέφυρα φιλίας των δύο χωρών. Η εξωτερική πολιτική της Ελλάδος έχει εγκαταλείψει εδώ και καιρό το θέμα και χωρίς να αμφισβητούμε το ενδιαφέρον τους για τον ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου, ήταν γνωστό ότι μας χρησιμοποίησαν ως μοχλό πίεσης προς την Αλβανία για διάφορες εμπορικές συναλλαγές και τώρα, από ότι διαβάζουμε και στο defencepoint, γίναμε «μασάς» για το «Τσάμικο». 

 Για τις εμπορικές συναλλαγές δεν έχουμε αποδείξεις έχουμε όμως κάποιες ενδείξεις και ας αναφέρουμε μία: Για τις επεισοδιακές εκλογές στη Χειμάρρα (2003), η Ελλάδα είχε βάλει βέτο σε μία σημαντική οικονομική ενίσχυση της Αλβανίας από την Ε.Ε. Ξαφνικά έγινε άρση του βέτο ενώ ταυτόχρονα τα Τίρανα υπέγραψαν συμφωνία με τα Ελληνικά Πετρέλαια για την εγκατάσταση του στο λιμάνι του Δυρραχείου, τυχαίο; Μπορεί! Βεβαίως μας χαροποιεί ιδιαίτερα όταν βλέπουμε ελληνικές εταιρίες στην Αλβανία, κάποιοι συμπατριώτες μας το 2003 στη Χειμάρρα έθεσαν σε κίνδυνο τη ζωή τους για τη Χειμάρρα και δεν ξέρω αν θα έκαναν το ίδιο αν τους έλεγαν ότι αυτό που κάνετε είναι για τα πετρέλαια…


Όσο για το μασά, θα πούμε μόνο πως είναι τουλάχιστον ντροπή να εξισώνεται το Βορειοηπειρωτικό με το «Τσάμικο»

Στη συνέχεια το ενδιαφέρον κατά τα άλλα άρθρο του DEFENCEPOINT, που ερμηνεύει τις δηλώσεις του εκπροσώπου  του ΥΠΕΞ της Ελλάδος για την υπουργοποίηση δύο στελεχών του τσάμικου κόμματος PDIU
 
Η Ελλάδα φαίνεται διατεθειμένη να βάλει τα «μεγάλα μέσα» για να πιέσει την Αλβανία αναφορικά με το θέμα που έχει εγερθεί με τη συμμετοχή δύο «Τσάμηδων» στην νέα κυβέρνηση των Τιράνων.
Για την ώρα η Αθήνα εξέφρασε την ανησυχία της για την τοποθέτηση δύο στελεχών του κόμματος των «Τσάμηδων» στην αλβανική κυβέρνηση, αλλά με έναν απλό διπλωματικό αλλά πολύ κατανοητό τρόπο «υπενθύμισε» προς κάθε ενδιαφερόμενο πως στην γείτονα υπάρχει μια ευμεγέθης κοινότητα Βορειοηπειρωτών.
Η πρόσφατη τοποθέτηση δύο στελεχών του PDIU στο κυβερνητικό σχήμα στην γειτονική χώρα, εγείρει ερωτηματικά στην Ελλάδα, η οποία, μέσω του εκπροσώπου του υπουργείου Εξωτερικών Γρηγόρη Δελαβέκουρα υπογραμμίζει πως αναμένει απτά αποτελέσματα αναφορικά με την δεδηλωμένη, από την ηγεσία των Τιράνων, πρόθεση να ενισχύσει την συνεργατική σχέση με την χώρα μας.

Η αλβανική κυβέρνηση θα πρέπει «να επιβεβαιώσει με απτό τρόπο την προσήλωσή της στη βελτίωση των ελληνοαλβανικών σχέσεων» δήλωσε ο Γ. Δελαβέκουρας και συμπλήρωσε με νόημα πως «η προστασία των δικαιωμάτων της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας όπως καθορίζεται από τις υποχρεώσεις της Αλβανίας στο πλαίσιο της ενταξιακής της πορείας και η διευθέτηση εκκρεμοτήτων στις διμερείς σχέσεις αποτελούν κορυφαία προτεραιότητα για την Ελλάδα».
Όπως μπορεί να γίνει κατανοητό το ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι η συμπληρωματική δήλωση η οποία θέτει τα πράγματα στη σωστή τους βάση, η οποία δεν είναι άλλη από το γεγονός πως ανά πάσα στιγμή, εάν η Ελλάδα το θελήσει, μπορεί να δημιουργήσει σοβαρότατο θέμα αναφορικά με τα δικαιώματα των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου, ας ξεχνάμε πως το πρωτόκολλο της Κέρκυρας είναι εν ισχύ.
Στο γενικότερο πλαίσιο θα πρέπει να σημειωθεί πως τα ανοιχτά θέματα με την Αλβανία, σταδιακά γίνονται όλο και πιο σοβαρά. Εάν κάποιος δεχτεί πως το θέμα των Τσάμηδων παίζει δυνατά στο «εσωτερικό» πεδίο μικρο-πολιτικής αντιπαράθεσης στην Αλβανία, κάθε εξαγωγή του προς την κατεύθυνση της Ελλάδας αυτομάτως θα οδηγήσει σε κάθετη κλιμάκωση αφού το ανύπαρκτο αυτό νομικό και πολιτικό ζήτημα θα «καλυφθεί» από το υπαρκτό θέμα των δικαιωμάτων αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου, κάτι το οποίο το γνωρίζουν στα Τίρανα πολύ καλά.
Το ζήτημα όμως δεν σταματάει εδώ. Η σφιχτοί νεοθωμανικοί εναγκαλισμοί της Αλβανίας με την Τουρκία μπορούν να δημιουργήσουν ακόμα ένα σοβαρότατο ζήτημα ασφαλείας, της χώρας μας, το οποίο όμως μέσα σε μία γενικότερη ισορροπία δυνάμεων μπορεί να αποβεί μοιραίο για τα Τίρανα. Όπως έχουμε αναφέρει ξανά το 2012 δεν είναι 1999, το Βελιγράδι δεν αντιμετωπίζετε πλέον από κανένα ως παρίας, ενώ η Ελλάδα, λόγω των τεκταινομένων στην Ευρωζώνη και στην Ανατολική Μεσόγειο είναι πλέον πολύ «μεγάλη» για να αφεθεί να καταρρεύσει.

Το τρίτο δε ζήτημα στο οποίο η Αλβανία μας κάνει… νερά, έχει να κάνει φυσικά με την επικύρωση από την πλευρά της συμφωνίας για τον καθορισμό των θαλασσίων ζωνών με την Ελλάδα. Η Αθήνα είναι σαφές πως δεν πρόκειται να επαναδιαπραγματευθεί τίποτα αφού η συμφωνία είναι ισορροπημένη και δεν συντρέχει κανένας λόγο ακύρωσής της. Είναι λογικό, αργά ή γρήγορα, η αλβανική πλευρά να μετακινηθεί από τη θέση της αφού η συσσώρευση επενδυτών στην Ελλάδα θα την «πείσει» πως πρέπει και αυτή να συμμετάσχει ενεργά στο παιχνίδι, κάτι το οποίο μπορεί να γίνει μόνο μέσω της επικύρωσης της συμφωνίας με την Ελλάδα, παρά τις περί του αντιθέτου ελπίδες και νουθεσίες της Άγκυρας.
Για να μη μιλάμε μόνο με τα αγκάθια, ας αναφέρουμε και κάτι στο οποίο οι δύο πλευρές είναι εξ’ αντικειμένου «σύμμαχοι», και αυτό δεν είναι άλλο από την υπόθεση των… Μακεδονομάχων των Σκοπίων. Η εξωτερική πολιτική και οι διεθνείς σχέσεις είναι ένα πεδίο ανθρώπινης δράσης στο οποίο μακροημερεύουν οι ρεαλιστές. Πόσο απίθανό λοιπόν θα ήταν αντί η κυβέρνηση των Τιράνων να «παίζει με τη φωτιά», παρενοχλώντας την Ελλάδα και τη μοίρα της επίσης, να προχωρήσει σε μία συνεννόηση αναφορικά με την αντιμετώπιση του υπερφίαλου Νικολά Γκρουέφσκι και των ακολούθων του;
Με άλλα λόγια μία σειρά από στρατηγικούς, οικονομικούς και πολιτικούς λόγους υπαγορεύουν στα Τίρανα πως για να μπορέσουν να ευημερήσουν σε έναν άκρως επικίνδυνο «γενναίο νέο κόσμο», η συγκρουσιακή επιλογή με την Ελλάδα, στην ουσία δεν θα πρέπει να υφίσταται ως επιλογή αυτό προσπάθησε να τους θυμίσει με τα λεγόμενά του ο εκπρόσωπος του υπουργείου. Το θέμα είναι εάν στα Τίρανα το αντιλαμβάνονται.