ΔΙΑ - ΛΟΓΟΙ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΟΝΥΣΟ

Το νέο βιβλίο του Αντώνη Αργύρη

Καθώς φαίνεται, η αστείρευτη ελληνική ψυχή που κληρονομήσαμε από το μακρινό παρελθόν μας, κυοφορούσε. Η αθωότητά μας δεν θα μπορούσε να αντιληφθεί τις συνθήκες και τον πόνο μιας τέτοιας γέννας, που έχει συμβεί σε αυτό τον Άνθρωπο και θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα μας. Θα περιμέναμε βέβαια να γεννήσει μέσα σε ένα από τα πολλά ιδεολογήματά μας. Αλλά καθώς φαίνεται, αυτά μάλλον εμπόδιο παρά βοήθεια ήταν σ'αυτό το στόχο. Μας παρηγορεί όμως η ιδέα πόσο απλή και ελληνική είναι η ουσία χωρίς αυτά τα πέπλα, ίσως και το παράδειγμα του Θησέα με το μίτο, το νήμα από τη μακρινή "ανιστόρητη" ιστορία μας, που δεν πρέπει να χάσουμε αν θέλουμε να επιβιώσουμε και να μεγαλουργήσουμε. Όταν καταλάβουμε πώς μπήκαν όλοι αυτοί οι λαβύρινθοι στη ζωή μας, τότε μόνο θα αντιληφθούμε πόση αξία έχει ο διαλογισμός/ διθυραμβισμός του Διονύσου. Η μαγεία αυτού του βιβλίου δεν έγκειται μόνο στην ανάλυση αυτού του σκοπού, που θα ήταν άλλωστε κάτι στείρο και επιστημονικό/Σωκρατικό.

Είναι η ομορφία και η δύναμη της τραγωδίας όταν έχει υγειές υπόβαθρο (το οποίο θα πρέπει με κάθε θυσία να διατηρήσουμε): να ανησυχεί τους κοιμισμένους και να ξυπνά τους ανήσυχους. (Σχόλιο στο οπισθόφυλλο)

Ο συγγραφέας μάς λέει:
«Τα στηρίγματα της ζωής βλέπει η αιρετικότητα μας με το τρίτο μάτι και απορεί: Γιατί η επιστήμη στέγνωσε την πνευματική τροφή; Γιατί η θρησκεία φυλάκισε την πίστη στην γνώση; Γιατί η Τέχνη μετατράπηκε από αφέντρα σε δούλα; Πού πήγε η μαγεία του θεάτρου; Που πήγε η γνώση που έθρεφε την ζωή; Πώς να δω την Αρχαιότητα; Πώς να μάθω το ζώο μου να βλέπει πέρα από τα οράματα των επιστημών και το πέπλο των πιστών, πέρα από το χρόνο;
Δυστυχώς χάλασε ανύποπτα η υγεία του είδους μας, αλλά ευτυχώς λίγους από μας μας διακατέχει ακόμα ο γνωστικός έρωτας και θέλουμε να ερωτευόμαστε όχι με την επιστήμη αλλά με την ζωή. Θέλουμε το ένστικτο της ζωής να υπερέχει αυτού της επιστημονικής έρευνας, για να θέσει η ίδια η ζωή την έρευνα προς όφελος της ομορφιάς μιας ανώτερης αντίληψης.
Θέλουμε τους εργάτες της τέχνης να επιδιώκουν αντί-επιστημονικές αρετές για να αποκτήσουν το γνωστικό θάρρος να ειρωνευτούν το πατριαρχείο της επιστήμης και όχι μόνο. Τους θέλουμε να εξυπηρετούν το βασικό τους καθήκον: την κάθαρση από την αβεβαιότητα της σημερινής έρευνας και από το ζυγό του δογματικού περιορισμού.
Είμαστε πια Ελληνικοί και κάνουμε διά - λόγο με τον Διόνυσο, γιατί μάθαμε να σκεπτόμαστε γνωστικά. Θρέφουμε την γνώση με την παλιά πίστη και την ζωή με ανώτερη γνώση. Θέλουμε την σκέψη που επεκτείνει τις αισθήσεις, γιατί ποθούμε την ανάπτυξη της διαίσθησης. Ζητάμε από την έρευνα να θρέψει τον γνωστικό μας οργασμό γι'αυτό κυνηγάμε με λύσσα το πνεύμα που ευχαριστιέται από το ένστικτο που έμαθε να λειτουργεί.
Έχουμε ένα ελάττωμα: ξέρουμε τι λέμε. Κι ένα άλλο: δεν τα λέμε όλα. Όταν λέμε Αρχαιότητα,Παιδεία, γνώση, λογική, συνείδηση, νου, πνεύμα, χώρο, χρόνο αναδιπλώνουμε τον εαυτόν μας για να γευτούμε την αληθινή τους έννοια. Όταν λέμε ψυχή, εννοούμε κάτι «χειροπιαστό», αποκλειστικά δικό μας, που με τις διαταγές του Είναι, επεκτείνεται στους κήπους της γνώσης, στο άπειρο σύμπαν. Όταν λέμε σοφία λύνουμε ένα ακόμα αίνηγμα που μας θέτει η ζωή, γι'αυτό έχουμε πιο πολιτισμένη άποψη όσον αφορά την γνώση από τους «παντογνώστες» της πληροφορίας και τις κινούμενες βιβλιοθήκες.»

Έκδοση Α'. Χρονολογία Α' Έκδοσης: 2010

Ο Αντώνης Αργύρης γεννήθηκε στη Φράστανη Αργυροκάστρου το 1955. Σπούδασε μηχανολόγος μηχανικός στο Πολυτεχνείο των Τιράνων, επάγγελμα που ασκεί ακόμα σήμερα. Το βιβλίο "Διάλογοι με τον Διόνυσο" είναι το δεύτερο έργο που εκδίδεται. η Συγγραφική του πορεία ξεκίνησε με το έργο "Η Σκουριασμένη Θύρα" από τις εκδόσεις Δωδώνη.  

ΔΙΑ - ΛΟΓΟΙ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΟΝΥΣΟ
Εκδόσεις ΤΑΛΩΣ Φ
κεντρική διάθεση : Εκδόσεις ΤΑΛΩΣ Φ, Ευκαλύπτων 25, Αγ. Παρασκευή Αττικής
τηλ.: 210 6010606, fax: 210 6012107, web: www.talosf.gr

Σχόλιο Βορειοηπειρώτη

Κάθε φορά που συναντάω τον Αντώνη Αργύρη, κάπου στους Αγίους Σαράντα, διστάζω να του μιλήσω, όχι γιατί είναι υπερόπτης, κάθε άλλο, είναι ευγενικός και ντροπαλός, φοβάμαι όμως μήπως οτιδήποτε και αν πω ενώπιο της γαλήνης αυτού του ανθρώπου θα ακουστεί φλυαρία.

Ένας άνθρωπος ταπεινός, υπάλληλος του αλβανικού δημοσίου, δεν σε προϊδεάζει ότι μπορεί να κρύβει αυτό το ταλέντο. Δεν θέλησε ποτέ να διεκδικήσει τα ωφέλει των ικανοτήτων του γιατί ως άλλος Διογένης, ίσως έχανε τα άλλα σπουδαία αγαθά που έχει…    

Διαβάζοντας το πρώτο του βιβλίο «Η σκουριασμένη θύρα», ζεις μέσα σε μια απίστευτη ροη συναισθημάτων, νοσταλγίας, λύπης, χαράς, υπερηφάνειας για την Βορειοηπειρωτική σου καταγωγή κ.α. Κάπου δεν μπορείς να ακολουθήσεις τις σκέψεις του και διαβάζεις χωρίς να καταλαβαίνεις αλλά επανέρχεσαι πάλι όπως όταν χάνεις το βηματισμό σε έναν ηπειρώτικο χορό, γιατί μια λέξη η μία φράση θα σε βάλει ξανά στο ρυθμό των δικών σου βιωμάτων.

Τους «ΔΙΑ-ΛΟΓΟΥΣ ΜΕ ΤΟ ΔΙΟΝΥΣΟ», δεν τους διάβασα και ελπίζω πως θα επανέρθουμε κάποια στιγμή όχι ως διάλλειμα στην εθνικοπολιτική μας φαγωμάρα αλλά γιατί το αξίζει πραγματικά!