Η Τσαμοποίηση του Βορειοηπειρωτικού

Πριν από περίπου ένα μήνα, πρώην στέλεχος της Ομόνοιας και σημερινός υποστηρικτής του ΕΕΜΜ μας έστειλε ένα κείμενο προς δημοσίευση με τίτλο «Εκλογές στην Αλβανία: Έλληνες και τσάμηδες». 

Δεν το αναρτήσαμε γιατί ήταν επικριτικό προς την σημερινή ηγεσία του ΚΕΑΔ – Ομόνοια και παρόλο που έκανε έκκληση για ενότητα, κάποιοι θα έλεγαν ότι την υπονομεύουμε!

Τις τελευταίες μέρες παρατηρούμε τα φίλο-ΚΕΑΔ-δικά ιστολόγια να έχουν κατακλυστεί με ειδήσεις που αφορούν τους τσάμηδες. Καμία είδηση που αφορά τον ελληνισμό!  Καμία προεκλογική  πρόταση για αυτόν τον έρημο τόπο που λέγεται Βόρειος Ήπειρος! Η εικόνα που βλέπετε αριστερά είναι τα πέντε τελευταία άρθρα του deropoli.com. (Τετάρτη 8 Μαίου 2013) Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι πρόκειται για ένα μπλογκ όπως τα άλλα και αυτό τον τρόπο επέλεξε να «δημοσιογραφεί». Το θέμα όμως είναι ότι δεν πρόκειται για ένα τυχαίο μπλογκ αλλά για το πολύ στενό περιβάλλον του προέδρου του ΚΕΑΔ και αυτό είναι τραγικό!

Η «Ρωμιοσύνη» του Βαγγέλη Τάβου κάποτε είχε σκοπό τη συκοφάντηση της «Ομόνοιας» για τη διάλυση των πολιτικών δομών της μειονότητας για να εξυπηρετηθούν συγκεκριμένα πολιτικά και επιχειρηματικά συμφέροντα. Το πέτυχε μέχρι ενός βαθμού αλλά από την άλλη η λασπολογία της Ρωμιοσύνης συσπείρωνε τους ομονίτες και γενικά  το πατριωτικό κίνημα των βορειοηπειρωτών.   

Αυτοί οι κύριοι που διαχειρίζονται τη σύγχρονη «Ρωμιοσύνη», που δεν προβάλουν κανένα θέμα που αφορά το Βορειοηπειρωτικό αλλά τα επιζήμια εθνικά τζαρτζαρίσματα του Ντούλε με τους τσάμηδες και τον πόλεμο μιας άλλης μερίδας του ελληνισμού που επέλεξε ένα άλλο πολιτικό δρόμο,  τι σκοπούς εξυπηρετούν;;; Το ότι σήμερα είναι σύμμαχοι (για να μη πούμε στηρίζουν) το Βαγγέλη Τάβο είναι τυχαίο;

Στη συνέχεια το άρθρα που μας έστειλε ο αναγνώστης μας:         

 
Εκλογές στην Αλβανία: Έλληνες και τσάμηδες

Η μετριοπαθής προσέγγιση των γεγονότων και το κάλεσμα για ενότητα,  πρώην στελέχους της «Ομόνοιας»

Η μόνη «εθνική προσφορά» του Ντούλε

είναι να τζαρτζαρίζεται με τους τσάμηδες

προβάλλοντας τους περισσότερο

Στις αρχές του 1991 ιδρύθηκε η Ομόνοια και η οργάνωση Τσαμερία. Από τότε πέρασαν 22 χρόνια. Η οργάνωση των ελλήνων στις πρώτες βουλευτικές εκλογές πέτυχε να εκλέξει 5 βουλευτές. Η οργάνωση των τσάμηδων δεν κατέβηκε με ξεχωριστό ψηφοδέλτιο, αλλά για πολλά χρόνια λειτούργησε ως οργάνωση.

Η Ομόνοια αρχικά έκανε γνωστό το βορειοηπειρωτικό εντός και εκτός Αλβανίας. Μετά, υπό νομική μέγγενη, αναγκάστηκε να ιδρύσει το Κόμμα Ένωση για Ανθρώπινα Δικαιώματα, με στόχο τα δικαιώματα των μειονοτήτων στην Αλβανία και όχι μόνο. Το δημιούργημα της Ομόνοιας, το κόμμα των μειονοτήτων, δεν έφερε μόνο την πολιτική συρρίκνωση της οργάνωσης των ελλήνων, αλλά και την παράκαμψη της από τον βασικό της στόχο, που ήταν η διεκδίκηση των δικαιωμάτων του βορειοηπειρωτικού ελληνισμού. Το κέντρο του κόμματος μεταφέρθηκε στην αλβανική πρωτεύουσα με αποτέλεσμα να παίζει πολιτικό ρόλο και να είναι αναγνωρίσιμο στην αλβανική επικράτεια, ωστόσο η Ομόνοια διατηρούσε το κύρος της μόνο στους κόλπους της Ελληνικής Μειονότητας, ως ο μοναδικός εκφραστής της ΕΕΜ. 

Με την πορεία των χρόνων, η ισορροπία και αναλογία μεταξύ των δύο σχημάτων άλλαξε. Το ΚΕΔ παρόλο που συνεχίζει να ελέγχεται από τους έλληνες μετατρέπεται σε ένα σχήμα που είναι αποδεκτό από τους αλβανούς, δεν έχει συγκεκριμένα αιτήματα για τις μειονότητες παρά υπενθυμίζει με γενικόλογα τις υποχρεώσεις της Αλβανίας βάση διεθνών συνθηκών. Παράλληλα η Ομόνοια άρχισε να χάνει έναν έναν τους θεσμούς της, όπως το κύρος και τη λειτουργία των παρατημάτων, την εφημερίδα, τις επιτροπές εργασίας, τη γραμματειακή υποστήριξη κλπ. Ο μόνος θεσμός που θύμιζε την παλιά και ισχυρή Ομόνοια είναι το Γενικό Συμβούλιο και ο λόγος ήταν γιατί το ΚΕΑΔ «δέχονταν» τις υποψηφιότητες για τις επαρχίες και των βουλευτών που του πρότεινε για τις περιοχές Αγίων Σαράντα, Αργυροκάστρου και Χειμάρρας. Τελευταία απειλείται και αυτό (αν δεν έχει ήδη παραγκωνιστεί), για να οδηγηθούμε στον έναν, που αποφασίζει για το ΚΕΑΔ και την Ομόνοια. Με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε σε μία κατάσταση δεσποτισμού, που τα πάντα γίνονταν και ελέγχονταν από τον έναν ενώ η κοινή γνώμη βομβαρδίζεται με την ιδέα του αναντικατάστατου. Αποτέλεσμα, μεγαλύτερη διάσπαση, κατανάλωση των δυνάμεων στην εσωστρέφεια, απομάκρυνση ενός μεγάλου διανοητικού δυναμισμού από τις δομές, τα μεγάλα αλβανικά κόμματα στο χώρο της μειονότητας βρήκαν πατήματα και μπροστά στην πολιτική επιβίωση το σχήμα που πλέον ονομάστηκε ΚΕΑΔ- Ομόνοια προσέφυγε στην πελατειακή λογική της πολικής (αντιγράφοντας τους αλβανούς) με αποτέλεσμα οι εθνικοί στόχοι να επισκιάζονται.

Ενώ όλα όσα αναφέραμε συνέβαιναν στους κόλπους του βορειοηπειρωτικού ελληνισμού, με μεγάλες εσωτερικές αιμορραγίες, οι τσάμηδες για πολλά χρόνια ως οργάνωση και τα τελευταία 5-6 χρόνια ως κόμμα, το ανύπαρκτο θέμα τους το μετατρέψανε σε «μέγα εθνικό θέμα». Έτσι η περιθωριακή κοινότητα των τσάμηδων που δεν είναι και τόσο αγαπητή και αποδεκτή από την αλβανική κοινωνία, καταφέρουν να ανεβάσουν το «θέμα» τους πολύ ψηλά στην πολιτική ατζέντα της Αλβανίας, σε σημείο που να πρωταγωνιστούν στις προεκλογικές ζυμώσεις των συμμαχιών και τον αρχηγό της αντιπολίτευσης (και όπως όλα δείχνουν ο ερχόμενος πρωθυπουργός) να φτιάχνει ειδικό μνημόνιο για το «θέμα» τους.      

Οι τελευταίες πολιτικές εξελίξεις στην Αλβανία, παρά το μεγάλο μπέρδεμα της τράπουλας που έγινε από το κόμμα του Μέτα, βγάζουν στην επιφάνεια την άκρος δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται η μειονότητα. Ενώ οι τσάμηδες πηγαίνουν με τον αέρα της «ανάστασης» του ψηφίσματος του αλβανικού κοινοβουλίου 2004 και τους ζητούν στη συμμαχία τους τα δύο μεγάλα κόμματα, η μειονότητα δεν βρίσκεται σε δύσκολη θέση μόνο λόγου εκλογικού νόμου αλλά γιατί η επιλογή πολιτικής που εφαρμόστηκε μας οδήγησε σε εκτροχιασμό από το βασικό μας στόχο, που είναι το εθνικό.

Αν και είμαστε στο παρά πέντε των εκλογών, με σοβαρότητα και υπευθυνότητα μπορούμε να βρούμε το δρόμο μας και να μπούμε στην δική μας τροχιά για να αποφύγουμε τα χειρότερα. Να δούμε για μια στιγμή που βρισκόμαστε και να πούμε πάμε όλοι οι έλληνες μαζί για το καλύτερο αποτέλεσμα. Διαφορετικά το τι θα ακολουθήσει, δεν θα ήθελα να το σκεφτώ …  

Πρώην στέλεχος της Ομόνοιας