Του καθηγητή Δημήτρη Παππά Οι σημερινές δυσμενείς κοινωνικές συνθήκες στο χώρο μας, ιδίως στα χωριά μας, απαιτούν να επικρατήσει η αγάπη και η ενότητα ανάμεσα στους ανθρώπους μας, ιθύνοντες και απλούς.
Δυστυχώς, όμως, οι αλληλένδετες χριστιανικές έννοιες αυτών των λέξεων, που είναι περιζήτητες, εξασθενούν και πολλάκις φουντάρουν.
Αναρωτιέστε, λοιπόν, γιατί συμβαίνει αυτό;
Γιατί δεν υπάρχει φρόνηση και συναινετικό πνεύμα.
Γιατί οι προσπάθειες των εκλεγμένων αρχόντων μας σε διάφορους φορείς και οργανισμούς δεν ανταποκρίνονται πάντοτε στις συγκεκριμένες συγκυρίες.
Γιατί δίνεται προτεραιότητα στην υλική και όχι πνευματική ζωή, όχι στα προβλήματα ηθικής τάξεως.
Γιατί οι περισσότεροι συμπολίτες μας αγνοούν ότι ο Χριστός, πριν οδηγηθεί στον Γολγοθά, προσευχόμενος, παρακάλεσε τον πατέρα του να φωτίσει τους ανθρώπους να ζουν αγαπημένοι και ενωμένοι.
Γιατί υπάρχουν νεόπλουτοι με αθέμιτα μέσα, που προκαλούν, κατά κάποιον τρόπο ,τους ανθρώπους της δουλειάς και του μόχθου. Οι τέτοιοι δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι η αγάπη και η ενότητα προωθούν τα εθνικά μας ζητήματα.
Γιατί υπάρχουν μερικοί, συνήθως ηλικιωμένοι ή παρήλικες, που κουβαλούν νοοτροπίες και χαρακτηριστικά ενός παρελθόντος ηθικά βεβαρημένου. Αυτοί πολλές φορές αντιτάσσονται στους κρατικούς ή ηθικούς νόμους και συνεπώς δεν ευνοούν την ενότητα.
Γιατί αρκετοί βιώνουν καχυποψίες, αντιζηλίες, μίση και πάθη, στέκονται αλάργα από την Εκκλησία, από τον Ελληνορθόδοξο πολιτισμό μας. Επομένως, αυτοί είναι φυσικό να μη μπορούν ν’αγγίξουν την αγάπη και την αρμονική συμβίωση.
Γιατί υπάρχουν άνθρωποι ακαλλιέργητοι πνευματικά. Αυτοί είναι φίλαυτοι, εγωιστές, βλάσφημοι, ημιμαθείς, άδικοι. Άνθρωποι αφελείς που ό,τι ακούν το υιοθετούν και το σερβίρουν χωρίς κριτήριο. Άνθρωποι κουτσομπόληδες, μοχθηροί, που εκτοξεύουν αβάσιμες κατηγορίες, μάλιστα εναντίον έντιμων προσώπων, που αγωνιούν και αγωνίζονται για το καλό του Ελληνισμού, για το καλό του τόπου μας.
Έτσι, περνώντας μία των ημερών, σε κεντρικό σημείο του χωριού μας, συνάντησα τρεις τέσσερις παρήλικες που κάθονταν σ΄ ένα πεζούλι. Αφού χαιρετηθήκαμε, με ρώτησαν για ένα γνωστό και δραστήριο πρόσωπο, που ασχολείται με τα κοινά και τα προβλήματα του Ελληνισμού.
Εκείνοι άρχισαν τις συκοφαντίες εναντίον του αδίκως και παραλόγως. Τους εξήγησα πώς έχουν τα πράγματα και ήρθα σε αντιπαράθεση, λέγοντάς τους ότι οι τέτοιες συμπεριφορές μας αλαργεύουν από τη αγάπη και την ενότητα, τις οποίες χρειαζόμαστε πολύ στο σημερινό γίγνεσθαι. Και τους απέδειξα πραγματικά πως πραγματοποιείται η πολυπόθητη ενότητα. Μου φαίνεται ότι με κατάλαβαν και ζήτησαν να ξανασυναντηθούμε.
Επομένως, για να μπορέσουμε να αποφύγουμε τα χειρότερα, πρέπει οι αρμόδιοι(δεν αναφέρομαι σ’ αυτούς),να βρίσκονται, κατά περιόδους, κοντά στο λαουτζίκο, ν’ ακούν τη φωνή των απλών ανθρώπων και να τους βοηθούν, ώστε να ζουν και να δρουν ενωμένοι και αγαπημένοι.
Το τι και πως πρέπει να γίνει, ας το σκεφτούμε όλοι, εκφράζοντας γνώμες και προτάσεις, για να οδηγηθούμε προς το καλύτερο και ν’ αποφύγουμε την αυτοκαταστροφή.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου