11 από τους 16 δημάρχους του ΚΕΑΔ διεκδικούν το δήμο τους με άλλο κόμμα

40 εν ενεργεία δήμαρχοι στην Αλβανία, άλλαξαν στρατόπεδο

Παγκόσμιοι πρωταθλητές στην αλλαγή πολιτικού κόμματος πρέπει να είναι οι πολιτευόμενοι της Αλβανίας, με τη “Dream Team” να βρίσκεται στην περιοχή της Ελληνικής Μειονότητας.  Οι 40 από τους 387  τοπικούς άρχοντες στην Αλβανία θα διεκδικήσουν  τους δήμους τους με άλλο πολιτικό σχηματισμό.  

Οι μισοί από αυτούς είναι δήμαρχοι ή έπαρχοι που εκλέχτηκαν στις εκλογές του 2007 ως ανεξάρτητοι και τα μεγάλα κόμματα τους πείραν με το μέρος τους για να «βαφούν» οι δήμοι με το δικό τους χρώμα.

Δέκα δήμαρχοι και έπαρχοι πήγαν σε αντίθετα στρατόπεδα και από δημοκράτες έγιναν σοσιαλιστές ή το αντίθετο ενώ υπάρχουν και μετακινήσεις μεταξύ μικρών και μεγάλων κόμματων όπως ο δήμαρχος Λιούσνιας που διατήρησε τον αριστερό προσανατολισμό (αν υπάρχει αυτό) και από το Σοσιαλιστικό πήγε στο «μικρό» LSI του Ιλίρ Μέτα που συνεργάζεται με τη δεξιά.

Το άλλο τέταρτο είναι οι 10 δήμαρχοι και έπαρχοι του κόμματος Ένωσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα,  κόμμα που εκπροσωπεί τις μειονότητες στην Αλβανία αλλά στην ουσία ελέγχεται από Έλληνες, θα διεκδικήσουν το δήμο τους από άλλο πολιτικό σχήμα. Συγκεκριμένα οι έπαρχοι Φοινίκης Ζήσος Λούτσης, Α. Δερόπολης Κωνσταντίνος Κώστας και  Πωγωνίου Τάκης Μεντής κατεβαίνουν με το χρίσμα του νέου ελληνικού κόμματος ΕΕΜΜ – MEGA. Οι άλλοι 7  είναι δήμαρχοι και έπαρχοι που κατεβαίνουν αυτή τη φορά με το Δημοκρατικό Κόμμα και συγκεκριμένα ο δήμαρχος της βλάχικης κωμόπολης Σελενίτσας στην Αυλώνα, ο έπαρχος Νάρτας επίσης στην Αυλώνα, ο έπαρχος Αλύκου στους Αγίους Σαράντα, ο έπαρχος Μόλας στην Κορυτσά (είχε κερδίσει την επαρχία για δύο συνεχόμενες φορές με το χρίσμα του ΚΕΑΔ) και άλλοι πέντε δήμαρχοι Αλβανικών περιοχών που είχαν βγει το 2007 με το ΚΕΑΔ και στηριζόμενοι από το Δημοκρατικό Κόμμα.  

Ο πρόεδρος του ΚΕΑΔ, από τις πρώτες απομακρύνσεις κάποιων στελεχών, κατηγόρησε για τη διάσπαση του κόμματος του τον πρόεδρο του ΔΚ Σαλί Μπερίσα. Χωρίς να σημαίνει ότι ο Μπερίσα δεν έβαλε το χεράκι του μετά το πάντρεμα ΚΕΑΔ-ΣΚΑ το 2009 που στο κάτω κάτω και αν το έκανε θεμιτό είναι γιατί οι Βορειοηπειρώτες είναι πολίτες αυτής της χώρας και κάθε πολιτική δύναμη δικαιούται να διεκδικήσει το μερίδιο της, άλλωστε κανένας δεν κληρονόμησε τους Έλληνες ψηφοφόρους της Αλβανίας στο ΚΕΑΔ. Αυτή η πολιτική συμπεριφορά του Ντούλε έχει στόχο την συσπείρωση της μειοψηφίας των Βορειοηπειρωτών που στηρίζουν το ΚΕΑΔ και την απόκρυψη της αποκλειστικής ευθύνης του ίδιου.  Η πραγματική αιτία της σημερινής τραγικής κατάστασης του ΚΕΑΔ δεν είναι το Δημοκρατικό Κόμμα και ο Σαλί Μπερίσας αλλα ο πρόεδρος του με τις κακές ή ανύπαρκτες επιλογές του. Στην πολιτική η λογική καταλύεται από τους αριθμούς. Η ιστορία μπορεί να σε δικαιώνει, η πολιτική όμως είναι ψυχρή και σου λέει απλά ότι «όποιος έχει τους πιο πολλούς κερδίζει».  Δε γίνεται να του φεύγουν του Ντούλε οι 11 από τους 16 δημάρχους που είχε και να φταίει μόνο ο Μπερίσα!

Δεν θα μπούμε στη διαδικασία να πούμε πιο από τα αλβανικά κόμματα έχουν καλύτερη συμπεριφορά ως προς την Ελληνική Μειονότητα υπάρχει όμως μια εμφανής διαφορά στον τρόπο συνεργασίας τα τελευταία 15 χρόνια με το ΚΕΑΔ που αξίζει να σημειωθεί. Το ΔΚ μην έχοντας να περιμένει και πολλά από την Ελληνική Μειονότητα, αφού οι Έλληνες δεξιοί ψήφισαν την Ομόνοια – ΚΕΑΔ, τόσο στις τοπικές όσο και στις βουλευτικές εκλογές ήταν «γενναιόδωροι» προς τον ελληνικό κόμμα αφού με αυτό τον τρόπο πολεμούσαν έμμεσα τους αντιπάλους τους σοσιαλιστές.

Οι σοσιαλιστές από την άλλη που είχαν παγιώσει ένα ποσοστό στη μειονότητα που κυμαίνονταν  από 30 – 40 %,  ποτέ δεν εμπιστεύτηκαν ή δεν αντιμετώπισαν σαν πραγματικό εταίρο το ΚΕΑΔ. Στις βουλευτικές εκλογές του 2009, παρόλο που οι ψήφοι του ΚΕΑΔ μετρούσαν αυτομάτως και για την «αριστερή συμμαχία», το ΣΚ όχι μόνο δεν βοήθησε το σύμμαχο ΚΕΑΔ αλλά πολέμησε να μειώσει τα ποσοστά του στις περιφέρεις Αργυροκάστρου και Αυλώνας ενώ όπως λένε του κατάκλεψε τις ψήφους στην Κορυτσά και τα Τίρανα που το Ελληνικό κόμμα ευελπιστούσε να βγάλει βουλευτή.

Οι συνέπειες όμως αυτής της κατάστασης δεν είναι μόνο πολιτικές για το ΚΕΑΔ αλλά έχουν εθνικές προεκτάσεις, τις οποίες θα αναλύσουμε σε μία από τις επόμενες αναρτήσεις μας.