Το όραμα των ιδρυτών της Ομόνοιας και η σημερινή πραγματικότητα

- Ομιλία του Π. Μπάρκα στην εκδήλωση του MEGA για τα γενέθλια της Ομόνοιας

- Το σχόλιο του «Βορειοηπειρώτη»

 Αξιότιμοι κύριοι!

 Επιτρέψτε μου κατ΄ αρχήν να εκφράσω την ευγνωμοσύνη στους συνιδρυτές της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, στην ομάδα των 6 του Αργυροκάστρου, στους 22 της ιδρυτικής πράξης της 11ης Γενάρη 1991, σε όλους τους Έλληνες που αγκάλιασαν με θέρμη, θυσίες και εθνική περηφάνια την ιδέα μας, κάνοντας δικό τους όραμα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ 91, που με προτίμησαν να χαιρετήσω σήμερα εξ΄ ονόματος τους σ΄ αυτή την εκδήλωση. Την θεωρώ πράξη αναγνώρισης έργου. Εκφράζω τον ιδιαίτερο σεβασμό  και υποκλίνομαι για μια ακόμη φορά στους εκλιπόντες συνιδρυτές της οργάνωσης, στον νουνό της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και αξιέπαινο γιατρό τον Γ. Μπούκα, τον τιμημένο καθηγητή, Μενέλαο Χατζή, τα αδέρφια νομικούς, Βασίλειο και Δημήτριο Ζιούλα, στον αείμνηστο επίσης καθηγητή Θωμά Σιάρα.

Γεγονός είναι ότι η αίγλη τέτοιων ημερών είναι οι αναμνήσεις, τα συναισθήματα, οι συγκινήσεις. Για μας τους ιδρυτές της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, η σημερινή λέει πολλά, μάλιστα πάρα πολλά. Συγκινήσεις και πολιτικές και εθνικές ευθύνες είναι στοιβαγμένα με ιδιαίτερη εσωστρεφή και εξωστρεφή δύναμη.

Δε θα σταθώ όμως στις συγκινήσεις γιατί πιστεύω ότι δεν υπάρχουν περιθώρια και χώρος. Απλώς θέλω να κάνω μια αντιπαραβολή στο όραμα μας, των ιδρυτών 1991 και στην μετά από 20 χρόνια πραγματικότητα.

Πιστεύω όμως πρώτα ότι πρέπει να ευχαριστήσω το εθνικό Κόμμα των Ελλήνων το ΕΕ.ΜΜ για την πρωτοβουλία που έλαβε να καλέσει σε αυτή την επετειακή ιστορική ημέρα των 20-χρονων από την ίδρυση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, του ιδρυτές της. Δεν είμαστε οι βετεράνοι που θέλουμε μια καλή κουβέντα. Είμαστε οι αγωνιστές της δημοκρατίας και του ελληνισμού. Ιδρύσαμε το οικοδόμημα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, και πιστεύοντας στις δημοκρατικές αρχές, πιστεύοντας ότι αυτό το οικοδόμημα ανήκει σε όλους τους Έλληνες ως το μέσο για την επίτευξη των ιστορικών και σύγχρονων προσδοκιών ελληνισμού, επιτρέψαμε, χωρίς δικλείδες ασφαλείας, να τη διοικήσουν δήθεν κάποιοι Έλληνες. Πήραν το οικοδόμημα και αγνόησαν τους ιδρυτές.  Όχι, δεν πρόκειται για το λαογραφικό φαινόμενο που ο λαός τιμάει τους δημιουργούς κάθε λαϊκού πολιτιστικού επιτεύγματος, αφομοιώνοντας το έργο αυτό και λησμονώντας τους δημιουργούς του. Όχι, το κάνουν επειδή τους φοβούνται. Επειδή έχουν παραστρατήσει πάρα πολύ από το όραμα των ιδρυτών. Δεν το κάνουν μόνο κατά των ιδρυτών της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Το πράττουν κατά κάθε αρχής αξιοπρέπειας, κάθε τίμιου και προκομμένου  Έλληνα, κάθε προσπάθειας που αποβλέπει στο να δημιουργήσει μια ισχυρή εθνική και πολιτιστική ελληνική κοινότητα. Το χειρότερο, πήραν την ΟΜΟΝΟΙΑ και την έστρεψαν εναντίον των συμφερόντων του ελληνισμού. Κάθε αξίας ελληνισμού την μετέτρεψαν σε ανταλλάξιμο εμπόρευμα .

20 χρόνια μετά από την ίδρυση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, η ίδια σταυρώθηκε και το όραμά της έγινε συντρίμμια.

Κάποιοι τολμούν ακόμα και σήμερα να πουν ότι την ΟΜΟΝΟΙΑ την ίδρυσε ο Ραμίζ Αλία. Απαντούμε σε όλους. Όχι, η ΟΜΟΝΟΙΑ φύτρωσε ως ένας μύθος από τα ιερά όνειρα και προσδοκίες των Ελλήνων βορειοηπειρωτών και των προγόνων μας. Μετά έγινε το ξέφραγο αμπέλι. Ιουδαίοι, Πιλάτες, κομπάρσοι, τζαμπάζηδες και κοτσομπάσοι. Έκαμαν την ΟΜΟΝΟΙΑ κατσούλι και μάσκα για να κουρσέψουν ανενόχλητοι το εξασθενισμένο κορμί της Εθνικής ελληνικής μειονότητας, έκαναν την ΟΜΟΝΟΙΑ παραγάδι για να επωφεληθούν από τα μαργαριτάρια, που καλλιέργησε  στους αιώνες ο βορειοηπειρωτικός ελληνισμός. 

Ποιοι είναι αυτοί. Εκείνοι που για να ιδρύσουν οργανώσεις των αλβανικών κομμάτων στις περιοχές μας ετοίμαζαν την κατάργηση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Οι ίδιοι που μόλις κατέλαβαν  την ηγεσία της ΟΜΟΙΝΟΙΑΣ έκαναν στόχο και γνώριζαν ώστε και τρεις να μείνουν στην ΟΜΟΝΟΙΑ και τη Βόρειο Ήπειρο αυτοί θα συνεχίσουν να ηγούνται.

Πέρασαν 20 χρόνια και βρισκόμαστε σε χειρότερη μοίρα από τότε που την ιδρύσαμε. Τότε αντλούσαμε δύναμη από την ελπίδα. Σήμερα μας σκοτώνει η απογοήτευση.

Στις 11 Γενάρη 1991 μας κυνηγούσαν να μη συγκεντρωθούμε και  πάρουμε την ιδρυτική απόφαση. Μας κυνηγούσε το βαθύ κράτος της δικτατορίας, αλλά τα καταφέραμε.

Στις 11 Γενάρη 2011, οι ιδρυτές είναι ξανά υπό διωγμό. Με τη διαφορά ότι τώρα επικεφαλής της δίωξης είναι η κεφαλή της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Τι χειρότερη μοίρα…. για τον ελληνισμό.

Και τότε το εθνικό κέντρο δεν αναγνώρισε την ΟΜΟΝΟΙΑ. Και σήμερα οι διπλωματικές αρχές βοηθούν και στηρίζουν το κατεστημένο της ηγεσίας της ΟΜΟΝΟΙΑΣ να κυνηγήσει τους ιδρυτές στην 20^η επέτειο και την ελπίδα της συνέχειας του οράματός του 1991,που είναι το ΕΕ.ΜΜ.

20 χρόνια από την ίδρυση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Είναι λάθος να λέμε ότι έκλεισε ο κύκλος της, διότι οι στόχοι και το όραμα της δεν πραγματοποιήθηκαν για να κλείσει ο ένας και να ανοίξει ο νέος κύκλος. Έμειναν μεσοδρομίς και ποδοπατήθηκαν από τους αχάριστους.

Και τότε αρκετοί Έλληνες, κατατρομαγμένοι από το καθεστώς, άλλαζαν δρόμο όταν μας έβλεπαν, ή όταν τους ζητούσαμε να υπογράψουν την αίτηση για την ίδρυση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Αργότερα έγιναν ηγέτες της.

Και τώρα αρκετοί Έλληνες, απογοητευμένοι και διστακτικοί αποφεύγουν να συμβάλλουν σε όφελος της συλλογικής εθνικής ταυτότητας.

Τι ζητούσε στην ίδρυσή της η ΟΜΟΝΟΙΑ. Να ενώσει και συσπειρώσει όλους τους Έλληνες, στις καθαρές ζώνες και σε όλη την Αλβανία. Να ξυπνήσει από το λήθαργο την ελληνική συνείδηση και ψυχή. Οραματίζονταν την εθνική μας κοινότητα, ως ένα  μεγαλοπρεπή ναό που θα χωρούσε όλους τους έλληνες και στο ιερό της θα έστελνε τους καλύτερους. Οραματίζονταν πραγματικά σχολεία στη μητρική γλώσσα, να αποχτήσει μια ισχυρή εθνική ταυτότητα, να διόρθωνε την παραχαραγμένη ιστορία της, να προβάλει τον πλούσιο εθνικό της παραδοσιακό πολιτισμό, να είναι οι βορειοηπειρώτες αξιοπρεπείς στη μητέρα τους πατρίδα.

Το κατεστημένο της ηγεσίας της ΟΜΟΝΟΙΑΣ κατάφερε μια πολλαπλή διάσπαση και σκληρή μεταξύ μας αντιπαράθεση. Δεν είναι ούτε για εθνικά πιστεύω, ούτε για ιδεολογικά. Απλώς για τα συμφεροντολογικά της ηγεσίας. Μάλιστα, εφεύρε και εφάρμοσε μια νέα διάσπαση μεταξύ μας. Αυτή τη φορά φυλετική, αυτή μεταξύ Δροπολιτών και Βουρκάριδων. Ξεπέρασε έτσι και το κομμουνιστικό καθεστώς.

Στραγγάλισε τη δημοκρατία και φύτεψε νόθα τον αυταρχισμό, την αλαζονεία και την κατεδάφιση των αρχών.

Έφερε τα σχολεία μας πίσω στον ΧΙΧ αιώνα, με τα ελληνόπουλα να παίρνουν τα μαθήματα με σημειώσεις. Με ένα λόγο τα διέλυσε για να τα αντικαταστήσει με τα ιδιωτικά της κονόμας.

Επέτρεψε την υφαρπαγή των περιουσιών μας και την δημογραφική αλλοίωση. Κάτι που δεν πέτυχε ούτε η τουρκοκρατία , ούτε ο Ζώγου, ούτε το κομμουνιστικό καθεστώς.

Επέτρεψε ώστε ο παραδοσιακός μας πολιτισμός να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης παλιών και σύγχρονων αλλοεθνών παραχαρακτών. Οι συγγραφείς, οι καλλιτέχνες, τα στελέχη και οι διανοούμενοι μας, αν δεν διώχτηκαν εγκαταλείφτηκαν, αναζητώντας ξέμπαρκοι μόνοι τους μοίρα στον Ήλιο.

20 χρόνια τώρα, η ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ άφησε την εθνική ελληνική μειονότητα, χωρίς ιστορία, χωρίς μπούσουλα και προοπτική. Απλώς, αφού την άρμεξε, την εγκατάλειψε στο πρώτο σταυροδρόμι που έλαχε. Και με την ανέκδοτη βουλιμία που τη χαρακτηρίζει, καταστρέφει και τα μονοπάτια που απαρτίζουν το σταυροδρόμι αυτό.    

Από αξιοπρεπή στις σχέσεις του με την μητέρα Πατρίδα, υπέβαλε στο Βορειοηπειρώτη, τον ξεφτιλισμό στις ουρές, στις διακρίσεις και την απαξίωση.

Τα ανθρώπινα και εθνικά δικαίωμα του βορειοηπειρωτικού ελληνισμού τα μετέτρεψε σε ανταλλάξιμες αξίες για την κατοχύρωση της δικής τους πολιτικής καριέρας, των ιδιοτελών τους συμφερόντων και για την προώθηση των οικονομικών συμφερόντων συγκεκριμένων ελληνικών κύκλων. 

Κηλίδωσε την πατροπαράδοτη τιμημένη, αξιοπρεπή και συνετή εικόνα της κοινότητάς μας και, με τις ανίερες συμμαχίες, πότε αριστερά και πότε δεξιά, και με γνώμονα τα συμφέροντα του κατεστημένου, έβγαλε προς τα έξω για την αξιοπρεπή κοινότητά μας μια εικόνα σαθρή και ανάξια του παρελθόντος.

  

Αξιότιμοι κύριοι της ηγεσίας του ΕΕ.ΜΜ. αξιότιμοι συμπατριώτες Έλληνες

Η σημαντικότερη πολιτική συζήτηση που προηγήθηκε της απόφασης της 11^ης Γενάρη 1991 για την ίδρυση της πολιτικής οργάνωσης της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, ήταν αν θα πρέπει να είναι οργάνωση ή Κόμμα. Στο Προεδρικό διάταγμα πλουραλισμού της 12^ης  Δεκεμβρίου 1990, ο όρος «οργάνωση» προηγούνταν του όρου «κόμμα» που αναφέρονταν μάλιστα εντός παρενθέσεων. Επιλέξαμε την οργάνωση ως ελιγμό. Γνωρίζαμε ότι ένα κόμμα σε εθνική βάση δε θα το επέτρεπαν. Απόχτησε επίσης έδαφος το σκεπτικό ότι  αργότερα θα μετατρέπαμε την ΟΜΟΝΟΙΑ σε Κόμμα. Δεν προβλέψαμε όμως, το νόμο του Καλοκαιριού του 1991 που απαγόρευσε τα πολιτικά κόμματα σε εθνική βάση. Δεν προβλέψαμε επίσης, ούτε τον μεγαλοϊδεατισμό της Αθήνας για ένα κόμμα, και εθνικό ελληνικό και παναλβανικό, όπως το ΚΕΑΔ, ως τον ρυθμιστή της πολιτικής σκηνής στη χώρα. Δεν προβλέψαμε επίσης την αδιαλλαξία της ηγεσίας της  ΟΜΟΝΟΙΑΣ και του ΚΕΑΔ για να κρατήσουν την ΟΜΟΝΟΙΑ όμηρη στο άρμα του ΚΕΑΔ.

Η ίδρυση του Κόμματος σε εθνική βάση, του ελληνικού εθνικού κόμματος, ΕΕ.ΜΜ,- ΜΕΓΑ έρχεται λοιπόν σ΄αυτό ακριβώς το μεγάλο, ιστορικό, πολιτικό και εθνικό κενό που προκάλεσε το κατεστημένο της ηγεσίας της ΟΜΟΝΟΙΑΣ.

Οι ευθύνες σας είναι, ιστορικώς, μεγαλύτερες και το έργο σας δυσκολότερο. Δυσκολότερο όχι μόνο διότι η ελπίδα στριμώχτηκε σε μια γωνία και αιμορραγεί, αλλά επειδή, το καταστρεπτικό έργο του ηγετικού κατεστημένου είναι σχεδόν ανεπανόρθωτο, επειδή στην πορεία σας παραμονεύουν πολλοί κίνδυνοι, επειδή η εμπιστοσύνη του απλού βορειοηπειρώτη έχει κατά κάποιον τρόπο εξανεμιστεί, επειδή εμπράκτως το ΕΕ.ΜΜ πρέπει να αποδείξει ότι έχει αποκτήσει την πρέπουσα ασυλία για να προστατευτεί από τις ασθένειες του κατεστημένου, οι οποίες, κακά τα ψέματα  απόχτησαν σημαντική θέση στην βορειοηπειρωτική νοοτροπία.

Η πολιτική και εθνική σας ευθύνη πολλαπλασιάζεται αν ξεκινήσουμε από το γεγονός ότι η δική Σας προσπάθεια έρχεται ως τελευταία ευκαιρία για τα εθνικά δίκαια του βορειοηπειρωτικού ελληνισμού. Συνεπώς, μπορεί να λειτουργήσει και ως η χαριστική βολή.

Είναι επίσης γεγονός ότι στους πρώτους μήνες της ζωής του Κόμματος, ο ενθουσιασμός για την ίδρυση του νέου πολιτικού εθνικού φορέα, άφησε τη θέση του στην αναμονή και την κρίση των πράξεων της ηγεσίας.

Μόνο οι συγκεκριμένες πράξεις και έργα θα μπορέσουν να μετατρέψουν το Κόμμα σε μια πραγματική κινητήρια εθνική δύναμη στους χαλεπούς καιρούς και καταστάσεις που μας περιβάλουν.

Το 1991, η Ελλάδα, μόνο μετά από τέσσερις μήνες από την ίδρυσή της αναγκάστηκε να αναγνωρίσει την ΟΜΟΝΟΙΑ, παρά το γεγονός ότι είχε κερδίσει πέντε βουλευτές και έδινε στη βουλή την ανάσα δημοκρατίας. Οι Έλληνες βορειοηπειρώτες δεν χρειάστηκαν την στήριξη της Ελλάδα, αλλά το έργο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ για να κατέβουν σύσσωμοι στη μεγαλύτερη απεργία, μετά το 1933-34, για το εκπαιδευτικό.  

Η αναμονή για μια πολιτική δύναμη, ειδικά σε τέτοιο πολιτικό κενό, είναι θάνατος. Ο φόβος του κατεστημένου της ηγεσίας της ΟΜΟΝΟΙΑΣ δεν αρκεί.

Κύριε πρόεδρε,

Με την ιδιότητα του πρωτεργάτη για την ίδρυση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ το 1991, του ανθρώπου που σύνταξε το πρώτο πρόγραμμα και καταστατικό της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, τα μόνα επίσημα και νόμιμα που έχει η οργάνωση αυτή, με την ιδιότητα του ατόμου η υπογραφή  του οποίου ηγείται των 130 υπογραφών στην αίτηση προς το αλβανικό Υπουργείο Δικαιοσύνης για την ίδρυση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, επιτρέψτε μου να Σας παραδώσω σήμερα τον ιδρυτικό φάκελο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ.

Μετά από 20 χρόνια κλεισμένα στο αρχείο μου σας τα παραδίνω σήμερα εσάς, με την πλήρη πεποίθηση ότι το κόμμα Σας θα αποτελέσει τον φυσιολογικό συνεχιστεί του οράματος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ του 1991.

Ας μετατραπεί αυτή η μέρα σε μια δεύτερη ιστορική ημέρα, ημέρα παραλαβής της πολιτικής σκυτάλης του οράματος του ελληνισμού του 1991 με την ελπίδα αυτή τη φορά να γίνει πράξη.

Ο φάκελος περιλαμβάνει

….

….

….

….

    Πολλές αντοχές και καλή δύναμη. !  

Σχόλιο Βορειοηπειρώτη:

Το κείμενο του κ. Μπάρκα έχει ιστορική αξία και ενδιαφέροντα σημεία, όταν κάνει λόγο για τους στόχους και το ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει η Ομόνοια ή οποιοσδήποτε άλλος φορέας που θέλει να ασχολείται με τα κοινά των Βορειοηπειρωτών.
Η ιστορία μας δίδαξε ότι ο αγώνας για τα εθνικά δίκαια και η πολιτική ηγεσία κάποιας κοινότητας ή λαού, δεν μπορούν να συμβαδίσουν. Κραυγαλέα παραδείγματα η επανάσταση του 21, ο Μακεδονικός Αγώνας του Παύλου Μελά αλλά και ο Αυτονομικός Αγώνας της Βορείου Ηπείρου που εμποδίζονταν με κάθε μέσω από την επίσημη Κυβέρνηση των Αθηνών. Μία πρόχειρη αιτιολογία θα ήταν ότι οι «εκπρόσωποι» εφησυχάζουν με τις πολιτικές θέσεις που έχουν και αποφεύγουν  τις συγκρούσεις  ή την διεκδικητική-δυναμική πολιτική,  για να απολάυσουν την εφήμερη δόξα των θέσεων τους. Αυτό δε σημαίνει όμως ότι η εκάστοτε ηγεσία ήθελε το κακό του τόπου που εκπροσωπούσε.

Λέει ο κ. Μπάρκας στην εισήγηση του:

• Το κατεστημένο της ηγεσίας της ΟΜΟΝΟΙΑΣ κατάφερε μια πολλαπλή διάσπαση και σκληρή μεταξύ μας αντιπαράθεση.

• Στραγγάλισε τη δημοκρατία και φύτεψε νόθα τον αυταρχισμό, την αλαζονεία και την κατεδάφιση των αρχών.
• Έφερε τα σχολεία μας πίσω στον ΧΙΧ αιώνα, με τα ελληνόπουλα να παίρνουν τα μαθήματα με σημειώσεις. Με ένα λόγο τα διέλυσε για να τα αντικαταστήσει με τα ιδιωτικά της κονόμας.
• Επέτρεψε την υφαρπαγή των περιουσιών
• Επέτρεψε ώστε ο παραδοσιακός μας πολιτισμός να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης παλιών και σύγχρονων αλλοεθνών παραχαρακτών
• 20 χρόνια τώρα, η ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ άφησε την εθνική ελληνική μειονότητα, χωρίς ιστορία, χωρίς μπούσουλα και προοπτική.
• Από αξιοπρεπή στις σχέσεις του με την μητέρα Πατρίδα, υπέβαλε στο Βορειοηπειρώτη, τον ξεφτιλισμό στις ουρές, στις διακρίσεις και την απαξίωση.
• Τα ανθρώπινα και εθνικά δικαίωμα του βορειοηπειρωτικού ελληνισμού τα μετέτρεψε σε ανταλλάξιμες αξίες για την κατοχύρωση της δικής τους πολιτικής καριέρας,
• Κηλίδωσε την πατροπαράδοτη τιμημένη, αξιοπρεπή και συνετή εικόνα της κοινότητάς μας

Οι φράσεις αυτές του κ. Μπάρκα, δεν προσβάλουν μόνο την Ομόνοια αλλά και το Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό. Να συμφωνήσουμε ότι η Ομόνοια αποδείχθηκε κατώτερη των περιστάσεων, αυτό όμως δε σημαίνει ότι ευθύνεται για όλα τα δεινά του τόπου!!!   

Κ. Μπάρκα ο ιδιαίτερη πατρίδα μας δεν διοικείται από την Ομόνοια αλλά από το Αλβανικό κράτος.

Η υπόσταση και η ιστορία της Ομόνοιας δεν είναι ο φάκελος που παραδώσατε εσείς στον Χριστάκη Κίτσιο. Η Ομόνοια είναι το εκκλησίασμα που έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι ή ο λαός  όπως λέμε στην καθομιλούμενη. «Υπάρχει τόση διαφθορά όσοι μπορούμε να ανεχθούμε» είπε κάποιος σπουδαίος και αν αυτός ο λαός ανέχθηκε τόση διαφθορά, όση λέτε, τότε δεν του αξίζουν οι ύμνοι που του αποδώσατε.

Ευχόμαστε και εμείς ειλικρινά να πετύχει το νέο κόμμα αλλά φοβόμαστε ότι, άλλο θεωρούμε εμείς και εσείς επιτυχία και άλλο το Ε.Ε.Μ.Μ. Το μόνο που ακούσαμε μέχρι τώρα είναι ότι θα διαχειριστούν καλύτερα την εξουσία και καμία πολιτική ή εθνική θέση. Το εξέφρασε επίσημα ο αντιπρόεδρός τους σε ραδιοφωνική συνέντευξη ότι θα θεωρήσουν επιτυχία αν «κερδίσουν» κάποιες (τρεις λένε κάποιοι άλλοι) επαρχίες, σε αντίθεση περίπτωση «το μέλλον του κόμματος θα είναι αβέβαιο» όπως είπε.  

Σίγουρα δεν θα είστε απογοητευμένος μόνο από την Ομόνοια αλλά και από το Β. Τάβο που κάποτε στηρίζατε και δε θα ήταν κακό να το ομολογήσετε. Θα συμφωνήσουμε ότι κάποιοι πούλησαν τα συμφέροντα μας για προσωπικό όφελος, υπήρχαν όμως και κάποιοι εθελοντές στο ξεπούλημα και δεν ήταν η Ομόνοια αλλά αυτοί που στήριξαν τα μεγάλα αλβανικά κόμματα.  

Στον πολιτικό τομέα ίσως η κοινότητα μας πρέπει αν είναι δυνατόν να κάνει μια νέα συμφωνία για να στηρίξουμε όλοι την αυτόνομη πολιτική εκπροσώπηση και δε θα ήταν απαραίτητα κακό αν ήταν δύο οι περισσότεροι πολιτικοί σχηματισμοί.

Στον εθνικό-κοινωνικό τομέα είμαστε όλοι εκτεθειμένοι για να μην πούμε στιγματισμένη που δεν μπορέσαμε να αναπτύξουμε άλλες κινητήριες δυνάμεις  όπως των εκπαιδευτικών, των επιχειρηματιών, των καλλιτεχνών, της νεολαίας, πολιτισμικές κ.α. Η δικαιολογία ότι τους εμπόδισε η Ομόνοια είναι φτηνή.