ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ – Προστάτες της παιδείας

Του π. Ιωήλ Κωνστάνταρου

Όσο και αν επιζητούν ορισμένοι να υποβαθμίσουν την εορτή των Τριών Ιεραρχών, η Εκκλησία μας και η αυθεντική Ελληνική μας παιδεία, αξίως και δικαίως θα εορτάζουν και θα τιμούν τους «Τρεις Μεγίστους Φωστήρας της Τρησιλίου Θεότητος».

            Τους τρεις μεγάλους αυτούς άνδρες που καταξιώθηκαν ως οικουμενικοί πλέον διδάσκαλοι. Τον Μέγα Βασίλειο, τον Γρηγόριο τον Θεολόγο και τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο.

            Θα χρειάζονταν τόμοι ολόκληροι για να παρουσιαστεί σε όλο το βάθος και σε όλη του την έκταση το έργο τους, και μάλιστα αυτό που έχει σχέση με τα γράμματα και την παιδεία.

            Το ότι όμως οι πρόγονοί μας, μετά από θαυμαστό γεγονός, όρισαν την κοινή μνήμη τους, και κατόπιν τους καθιέρωσαν ως προστάτες των Ελληνικών γραμμάτων, των μαθητών, φοιτητών και εκπαιδευτικών, τούτο έχει να δηλώσει πολλά. Τουλάχιστον σε αυτούς που διακονούν το εκπαιδευτικό λειτούργημα και φυσικά συνεχίζουν και επιμένουν να σκέπτονται ορθά, ελεύθερα και Ελληνικά «τοις νουν έχουσιν»...

            Αν θέλαμε να σταθούμε σε κάποια σημεία από την δυναμική τους προσωπικότητα, και να τα παρουσιάσουμε στους νέους κυρίως ανθρώπους, αυτά είναι: Η άκαμπτη εργατικότητά τους. Η επιμέλειά τους στις σπουδές τους. Το ότι αγωνίστηκαν και κατόρθωσαν να μένουν αγνοί και ανεπηρέαστοι από τους ειδωλολάτρες συσπουδαστές τους, που έχαναν ανοήτως τον πολύτιμο χρόνο τους σε φατρίες και αμαρτωλές διασκεδάσεις. Και προπάντων και κυρίως έχουμε να παρουσιάσουμε και να διδαχθούμε από την ακλόνητη πίστη τους! Την Χριστιανική τους Πίστη στον Θεό και τις υποσχέσεις του για τα μέλλοντα αγαθά.

            Αν και ο κάθε ένας από τους μεγάλους αυτούς Ιεράρχες είχε την ιδιαίτερη προσωπικότητά του δηλ. την ιδιοσυγκρασία την χάρη και τα ιδιαίτερα χαρίσματα της κλήσεώς του, όμως αυτή η κοινή Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη που βίωναν μέσω της ζωντανής παραδόσεως την οποία κατέχει η Εκκλησία μας, με όλο τους το είναι, τους έκαναν να αποτελούν πλέον τα αιώνια πρότυπά μας και να στέκονται οι αιώνες με απόλυτο σεβασμό απέναντί τους.

            Οπωσδήποτε, ο σεβασμός και η μίμησις των αγίων αποτελούν και τον σκοπό του εορτασμού τους, όπως φυσικά και όλων των αγίων μας. Τους εορτάζουμε και τους τιμούμε, ακριβώς για να τους μιμηθούμε. Θα λέγαμε, γεραίρουμε την μνήμη τους, για να αντιγράψουμε τις αρετές τους και προπαντώς  την αρετή της ακραδάντου πίστεώς τους, ώστε να στολίσουμε ανάλογα και εμείς την δική μας ζωή σε αυτούς τους όντως δύσκολους καιρούς που η αγάπη του Θεού, όρισε να ζούμε και βεβαίως να αγωνιζόμαστε.

            Και είναι μεν αλήθεια ότι όλα αυτά τα σχέδια των σκοτεινών δυνάμεων που εξυφαίνονται στις ημέρες μας, στόχο τους έχουν την πίστη. Την Ορθόδοξη Χριστιανική μας πίστη και μαζί την πατρίδα μας, την Ελλάδα μας. Αλλά και από την άλλη πλευρά, είναι πλέον ή βέβαιον ότι δεν είμαστε μόνοι στον αγώνα αυτό.

            Όχι απλώς δεν είμαστε μόνοι, αλλά έχουμε να μας εμπνέουν και μετά βεβαιότητος μας  συμπαραστέκουν οι οικουμενικοί μας πατέρες και διδάσκαλοι. Αυτοί που βγήκαν νικητές και τροπαιούχοι στους αδυσώπητους αγώνες και την «οιμενένην κατεφώτισαν» με την διδασκαλία των θείων δογμάτων και τις ουράνιες Ευαγγελικές αρετές!

            Επομένως, αφού έτσι έχουν τα πράγματα και νομοτελειακώς οι άγιοι κυριαρχούν και καθοδηγούν, δεν έχουμε να φοβηθούμε τα «κύματα άγρια θαλάσσης τα επαφρίζοντα τας εαυτών αισχύνας», ούτε πάλι μας πτοούν τα «βέλη των νηπίων»…

            Ατρόμητοι, και με Χριστιανική παρρησία, θα βιώνουμε σε όλους τους τομείς της ζωής μας το πνεύμα του Ιερού Ευαγγελίου, όπως μας το άφησαν ως πολύτιμη παρακαταθήκη οι Τρεις Ιεράρχες.

            Με τις ευχές τους θα εφαρμόζουμε αυτό που παραγγέλλει το Πνεύμα το Άγιον διά του Αποστόλου Παύλου: «Να έχετε πάντοτε στον νου σας εκείνους που έγιναν πνευματικοί οδηγοί σας. Να βλέπετε καλά το άγιο παράδειγμά τους, να μελετάτε τις συμβουλές τους και την διδασκαλία τους και να “μιμείσθε την πίστην” τους». (Εβρ.ΙΓ 7).

Αμήν.