Τα περιουσιακά προβλήματα της Ελληνικής Μειονότητας στην Αλβανία

Εισήγηση του Έπαρχου Αλύκου Ηλία Θανάση στη Γενική Συνδιάσκεψη της Ομόνοιας

Κατ΄ αρχήν θα ήθελα να συγχαρώ την οργανωτική επιτροπή της Συνδιάσκεψης για την απόφαση της να εντάξει στις εισηγήσεις αυτό το πολύ σοβαρό θέμα και να τους ευχαριστήσω που μου εμπιστεύτηκαν εμένα για να το αναπτύξω.

Είναι ένα θέμα  που εμάς τους Έπαρχους , την  Ομόνοια , το ΚΕΑΔ , αλλά και όλους  τους  συμπατριώτες μας απασχολεί καθημερινά.

Η Ελληνική Μειονότητα μετά την πτώση της δικτατορίας, απέκτησε το δικαίωμα να εκφράζεται ελεύθερα και  να οργανωθεί ως κοινότητα. Έχασε όμως πολλά και πάνω απ’ όλα έχασε τον κόσμο της αφού περίπου το 80% των Ελλήνων της Αλβανίας έφυγαν από τον τόπο τους. Εμείς που ζούμε μόνιμα εδώ και θέλω να πιστεύω και αυτοί που έφυγαν ευελπιστούμε ότι κάποια στιγμή ένα ποσοστό από αυτούς θα επιστρέψουν. Όλοι έχουν τις περιουσίες τους εδώ, τις ιδιωτικές και τις κοινοτικές και εάν δεν τις προστατέψουμε τότε είναι σαν να καταδικάζουμε το μέλλον μας και των παιδιών μας.

Τα 15 λεπτά που μου ζήτησαν οι διοργανωτές να μιλήσω για το θέμα δεν είναι αρκετά γιατί είναι πολλές οι πτυχές και οι περιπτώσεις,  ωστόσο θα χρησιμοποιήσω λιγότερο χρόνο, αναπτύσσοντας το νομικό πλαίσιο και τις καταστάσεις που αντιμετωπίζουμε, δίνοντας περισσότερο χρόνο για τυχόν ερωτήσεις και συζητήσεις.

Όπως ξέρετε μέχρι το τέλος του 1990 στην Αλβανία δεν υπήρχαν ιδιωτικές περιουσίες.

Με την μεταπολίτευση το Αλβανικό κράτος έβγαλε αρκετούς νόμους  για την απόδοση των περιουσιών στους πολίτες  και τους πρώην ιδιοκτήτες οι περιουσίες των οποίων είχαν δεσμευθεί από το κομμουνιστικό καθεστώς. Οι βασικότεροι νόμοι μεταβίβασης ακίνητης περιουσία από το κράτος στους πολίτες είναι οι εξής:

1- Πρώτος και ποιο γνωστός  είναι ο περίφημος νόμος αρ. 7501 ημ. 19/7/1991.  Είναι αυτός που επέστρεψε την καλλιεργήσιμη γη, στις αγροτικές περιοχές σε όλους τους πολίτες ισότιμα ανά κεφαλή.

2 – Μεταβίβαση  τον περιουσιών από την κεντρική εξουσία στην τοπική αυτοδιοίκηση ---(με τον νόμο αρ. 8744 ημ. 22/2/2001 και τροποποιημένος από τον αρ. 9797 ημ. 23/7/2007). Είναι ο νόμος που μέσα στα πλαίσια της αποκέντρωσης επιστρέφει κρατικές περιουσίες, στην τοπική αυτοδιοίκηση. Σε αυτές τις περιουσίες περιλαμβάνονται (δημόσια κτήρια, λιβάδια δάση κλπ)

  

3- Νομιμοποίηση των αυθαίρετων στους  πολίτες --- (με τους  νόμους αρ. 9304 ημ. 28/10/2004, 9482 ημ 3/4/2006 , 9895 ημ 9/6/2008). Είναι νομοθεσίες με χρονικό όριο που νομιμοποιούν τα αυθαίρετα κτήρια που κτίστηκαν τα τελευταία χρόνια .

       

4 – Επιστροφή  των περιουσιών στους  πρώην ιδιοκτήτες  ---(με τους  νόμους ,αρ. 7698 ημ. 15/04/1993,  αρ.  9235 ημ. 29/07/2004, αρ. 9583 ημ. 17/07/2006).   

 Ας εξετάσουμε αυτούς τους 4 νόμους ξεχωριστά                                       

1 - Ο νόμος 7501 είναι ο νόμος που έδωσε στους πολίτες  γεωργική γη  και 300 μ2  οικόπεδο για τα σπίτια που ήταν κτισμένα. Αυτός ο νόμος ευνοεί της περισσότερες  ελληνικές περιοχές  στην Αλβανία εκτός  της περιοχές  στον δήμο Χιμάρας και Επαρχίας  Λουκοβου. Στην Χιμάρα και Λουκοβο δεν ευνοεί αυτός ο νόμος γιατί σύμφωνα με αυτόν η περιουσία μοιράζεται σε όλους τους πολίτες που ήταν εγγεγραμμένοι στις 31 Αυγούστου του 1991. Όσοι γεννήθηκαν μετά από αυτή την ημερομηνία ή πέθαναν πριν από αυτή την ημέρα δε δικαιούνται μερίδιο.

Στα χρόνια της δικτατορίας σε αυτές τις περιοχές ήρθαν και εγκαταστάθηκαν και άλλοι και εφόσον είναι γραμμένοι στα δημοτολόγια σύμφωνα με αυτό το νόμο δικαιούνται περιουσία. Οι κάτοικοι των παραλιών σε αντίθεση με τις άλλες έχουν παλιούς τίτλους ιδιοκτησίας  και οι περιουσίες τους πρέπει να μοιραστούν με τους νόμους τον πρώην ιδιοκτητών.

Τα προβλήματα στην εφαρμογή αυτού του νόμου είναι πολλά. Σε πολλές περιπτώσεις, ναι μεν είμαστε ιδιοκτήτες στα χωράφια μας, αλλά δεν μπορούμε να πάρουμε τίτλους ιδιοκτησίας λόγο παρατυπιών και επικαλύψεων. Πάντα γίνονται επιτροπές για διορθώσεις και ποτέ δεν ολοκληρώνονται. Εντοπίσαμε και εμείς ως  Έπαρχοι  προβλήματα και  σύντομα από κοινού ως  Ένωση Ελλήνων Έπαρχων θα βγούμε με  συγκεκριμένες προτάσεις  για να ξεπεράσουμε αρκετά εμπόδια στην εφαρμογή αυτού του νόμου, πάντα βασισμένη στους νόμους του Αλβανικού δικαίου . Εκτός των άλλων προβλημάτων πρέπει να τονίσουμε και την αδιαφορία τον πολιτών μας. Πολλοί δικοί μας άνθρωποι δεν γνωρίζουν που έχουν τα σύνορα των χωραφιών τους  και αρκετοί δεν γνωρίζουν που έχουν τα χωράφια τους . Σε αυτούς η έκλυση μας είναι “ δείξτε περισσότερο ενδιαφέρον για της περιουσίες σας”

2 – Ο νόμος για την  μεταβίβαση  τον κοινοτικών περιουσιών από την κεντρική εξουσία (Υπουργία )στην τοπική αυτοδιοίκηση , στης Ελληνικές Επαρχίες  έχει γίνει και γίνετε με μεγάλες καθηστερήσεις και ελλείψεις . Αυτός ο νόμος  προβλέπει ότι όλες η περιούσιες  που είναι εντός των συνόρων των Επαρχιών  όπως  λιβάδια , δάση , γεωργική γη, κλπ   μεταβιβάζονται  στην τοπική αυτοδικήσει .  Διαπιστώνουμε  ότι στης  Ελληνικές Επαρχίες ,σε σύγκριση με της άλλες  Επαρχίες των νομών Αγ. Σαράντα και Δελβίνου , έχουν μεταβίβαση λιγότερες  εκτάσεις  λιβαδιών και δασών. Συγκεκριμένα  στην Επαρχία  Αλυκου  το 45%,  Λιβαδειά 60%,  Μεσοπόταμο  50%  και το χειρότερο Διβρη  65 % σε χρήση και όχι ιδιοκτησία. Στην εφαρμογή αυτού του νόμου το Υπουργικό Συμβούλιο  της Αλβανίας  σε αντίθεση με  τους  νόμους της τοπικής αυτοδικήσεις  μεταβίβασε λιβάδια τον  Ελληνικών Επαρχιών  σε Δήμους και Επαρχίες της αρέσκεια τους.  Συγκεκριμένα από την  Επαρχία  Αλυκου αφαίρεσαν το λιβάδι του Λυκουρσιου και το μεταβιβάσαν στον Δήμο τον Αγ. Σαράντα. Μετά από μήνυση της  Επαρχίας  προς το Υπουργικό Συμβούλιο της Αλβανίας για το λιβάδι του Λυκουρσιου , συνεχίζοντα η δίκες με προορισμό μέχρι τα Ευρωπαϊκά δικαστήρια.

Στην Αλβανία ακόμα δεν μπόρεσαν να διευκρινίσουν με νόμο την διοικητική διαίρεση με σύνορα μεταξύ των μονάδων της τοπικής αυτοδιοίκησης. Η μόνη  επίσημη διευκρίνιση των ιδιωτικών και κοινοτικών περιουσιών  των χωριών είναι αυτή που έγινε το 1945 – 1947. Ή να το πούμε αλλιώς σήμερα τα σύνορα των επαρχιών ορίζονται από τα σύνορα των χωριών που είχαν οριστεί το 1945-47  .

3 – Ο νόμος για την Νομιμοποίηση των αυθαίρετων στους  πολίτες  για εμάς τους Έλληνες  πέρασε  σε πολλές περίπτωσης  αδιάφορος ή μας δόθηκε μια δυνατότητα και δεν την εκμεταλλευτήκαμε. Ήταν ο νόμος που εμείς μπορούσαμε να νομιμοποιήσουμε  τα σπίτια μας που έχουμε κτίσει τα 20 τελευταία χρόνια και τα περισσότερα  είναι χωρίς άδεια και χαρτιά. Ξεκινώντας από την όχι καλή ενημέρωση και την αδιαφορία των  συμπατριωτών μας πολλοί δεν μπόρεσαν  να δηλώσουν τα αυθαίρετα τους  μέχρι τα τέλη του 2006,  με αποτέλεσμα να μην μπορούν σήμερα να τα νομιμοποιήσουν. Εκτός αυτού και στις περιπτώσεις που έχει γίνει η δήλωση αυθαίρετου, σε πολλά χωριά μας,  οι υπηρεσίες  νομιμοποίησης αυθαίρετων λειτουργούν ακόμα σήμερα με αργούς ρυθμούς .

4 – Ο νόμος για την αναγνώριση των περιουσιών στους  πρώην ιδιοκτήτες είναι θα έλεγα ο εχθρός νόμος μας. Είναι ο νόμος που έδωσε το ελεύθερο στους κρατικούς μηχανισμούς στην Αλβανία να αρπάξουν ελεύθερα της κοινοτικές και ιδιωτικές  περιούσιες  από της περιοχές  μας.   Αυτός ο νόμος έδωσε πλήρη εξουσία στα  Πρακτορεία της Επιστροφής  των Περιουσιών  (στα αλβανικά Komisioni I Kthimit te Pronave) να αναγνωρίζει περιούσιες  στης Επαρχίες, χωρίς να συνεργαστεί με την τοπική   αυτοδιοίκηση. Σε αυτές τις υπηρεσίες δεν υπάρχει ίχνος διαφάνειας. Ο προφανής λόγος είναι τα οικονομικά συμφέροντα κάποιων ανθρώπων που συνύθως πίσω τους βρίσκονται πολιτικά πρόσωπα. Είναι κάτι που δεν μπορούμε αποδείξουμε αλλά οι ενδείξεις είναι πολλές. Δυστυχώς όταν πρόκειται για ελληνικές περιοχές το έργο τους είναι ποιο εύκολο αφού οι υπηρεσίες γίνονται πρόθυμοι συνεργάτες τους.  

Χωρίς να έχουμε καμία πληροφορία από αυτά τα Πρακτορεία,  μας εμφανίζονται διάφοροι πρώην ιδιοκτήτες  με τελεσίδικες αποφάσεις  και με αρκετά νομικά λάθη . Το   Πρακτορεία της Επιστροφής  των Περιουσιών της Αυλώνας  το  Ιούνιο του 2009 -  δηλαδή τον μηνά των βουλευτικών εκλογών -  μοίρασε  στην περιφέρεια της Αυλώνας 400 αποφάσεις. Αρκετές από αυτές της αποφάσεις  δειλά – δειλά εμφανίζονται στης  Επαρχίες  μας. Είναι  ηθική και Εθνική υποχρέωση  όλον τον Έπαρχων και δημοσίων προσώπων της Ομόνοια και του  ΚΕΑΔ να υπερασπίσουν με φανατισμό κάθε τετραγωνικό μέτρο γης  στης περιοχές της Εθνικής Ελληνικής  Μειονότητας.

Ο κίνδυνος  που έρχεται μετά της αρπαγές των περιουσιών είναι η αλλοίωση του πληθυσμού στα καθαρά Ελληνικά  χωριά μας. Πολλές είναι η διαμαρτυρίες των Έπαρχων προς τους κρατικούς μηχανισμούς για της παράνομες  εκτελεστικές αποφάσεις  των Πρακτορείων  της Επιστροφής  των Περιουσιών της Αυλώνας και Τιράνων , αρκετές είναι οι μηνύσεις  μας  προς   τα Πρακτορεία της Επιστροφής  των Περιουσιών της Αυλώνας και Τιράνων , για τις παράνομες  εκτελεστικές αποφάσεις  των Πρακτορείων  της Επιστροφής  των Περιουσιών της Αυλώνας και Τιράνων .

Οι Έπαρχοι αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα αφού οι καταπατητές έχουν ισχυρές διασυνδέσεις στην εισαγγελία αστυνομία και άλλες κρατικές υπηρεσίες. 

Δυστυχώς όμως και αυτό είναι το ποιο λυπηρό είναι και δικοί μας άνθρωποι που είτε με την υπογραφή τους, είτε με την αμέλεια τους ευθύνονται για αρκετές περιπτώσεις. Κάποιοι δημογέροντες και Έπαρχοι έδιναν διάφορες βεβαιώσεις στους υποτιθέμενους πρώην ιδιοκτήτες , οι οποίοι τα εκμεταλλεύονταν για να αρπάξουν τις περιούσιες μας.  Οι περιούσιες  των Ελλήνων είναι ιερές  , κανένας  δεν έχει το δικαίωμα να της καταπατήσει , μεταβιβάσει και ακόμα χειρότερα  να της πουλήσει.  Θα αγωνιστούμε για την υπεράσπιση των περιουσιών μας , η φωνή μας έχει πάει και θα πάει μέχρι τους Ευρωπαϊκούς και Διεθνείς Οργανισμούς.

Σας ευχαριστώ!