Ανέκδοτο : κόκκινη κάρτα

Συναντιούνται δυο φίλοι από τα παλιά στον δρόμο. Αγκαλιές, φιλιά, χαρές.

Λέει ο πρώτος:

- Ρε Μήτσο, θες να πάμε σπίτι να γνωρίσεις και την οικογένεια;

- Πάμε ρε!

Όταν έφτασαν, άνοιξαν την πόρτα και είδαν την γυναίκα του να πλένει τα πιάτα.

- Ήρθες, ρε ακαμάτη; Τί ώρα είναι αυτή; Έφερες ρε και το γομάρι τον φίλο σου; Εγώ μαγείρεψα μόνο για την οικογένειά μου, οπότε πάρτε τα κουβαδάκια σας και σε άλλη παραλία!

Μπαίνει ο γιος στο σαλόνι.

- Γεια σου, παλιόγερε!

Μπαίνει η πεθερά.

- Ήρθες, ρε άχρηστε; Γιατί δεν πας στο καλό, να αφήσεις το κοριτσάκι μου ήσυχο ρε;

- Ρε φίλε, λέει ο δεύτερος δεν πάμε στο δικό μου σπίτι γιατί εδώ σε λίγο, θα φάμε και ξύλο; Εδώ τα πράγματα είναι πολύ άγρια...

- Να πάτε στον αγύριστο! φωνάζει η πεθερά.

Μόλις έφτασαν στο σπίτι του άλλου, είδαν την γυναίκα του να μαγειρεύει.

- Ήρθες, αντρούλη μου; Κολώνα του σπιτιού μου! Έφερες βλέπω και τον φίλο σου! Καλά έκανες, αγάπη μου!

- Γεια σου μπαμπακούλι, του λέει η κόρη του σε στάση προσοχής.

- Γαμπρούλη μου, καλώς όρισες! Το φαγητό είναι έτοιμο, ωραίο και ζεστό!

- Ρε φίλε, τρελαίνεται ο πρώτος, πώς τους καταφέρνεις όλους και σου φέρονται έτσι;

- Να, είναι απλό. Όλα άρχισαν με το σκύλο. Μια μέρα τον είδα να κοιμάται στο κρεβάτι μου. Του δείχνω μία κίτρινη κάρτα.
Μια άλλη μέρα, μπλέχτηκε στα πόδια μου. Του δείχνω δεύτερη κίτρινη κάρτα.
Τέλος μια άλλη φορά τον είδα να τρώει μέσα στο πιάτο μου!!! Χωρίς άλλη σκέψη του βγάζω κόκκινη κάρτα αρπάζω την καραμπίνα και τον καθαρίζω.
 

Όλοι αυτοί που βλέπεις εδώ μέσα έχουν ήδη από δύο κίτρινες κάρτες!!!